Gözlerimi açtığımda etrafımda bir sürü insan gördüm. Hepsi maskeli. Dedim saçma bir rüya görüyorum ve birazdan uyanacağım. Geç fark ettim onların doktor olduğunu. Göz kapaklarım çok zor kalkıyordu. Canım acıyor muydu bilmiyorum. Dayanıklıydım acılara. Erken yüzleşmiştim sorunlarla. Erken kaybetmiştim sevdiklerimi. Geçmişteki acılarım olgunlaştırmıştı beni. O yüzden acımazdı canım kolay kolay. Biraz daha kendime gelince olduğum yerde doğruldum. Etrafı inceledim biraz. Bir camın arkasından ailem gülerek bana bakıyordu. Hepsinin gözleri ağlamaktan şişmişti. Bir süre kontrol ettiler, tedbirler yaptılar. Doktorlar çıkar çıkmaz ailem girdi içeri. Hepsi koşup sarıldılar. Ben de ağladım. Bir arada görmezdim çünkü çok ailemi. Hepimiz ayrılırdık hep. Ama bu sefer farklıydı. Hepsi benimleydi. Bir süre sarıldık beraber. Sonra onlar çıktı doktorlar geldi. En kısa zamanda hastaneden çıkacağımı öğrendiğim için mutlu oldum. Fazla yaralanmamıştım. Başımı çok sert çarpmıştım. Ama ucuz atlatmışım. Daha kötü bi darbede beyin kanaması geçirme ihtimalim varmış. Bir kolum kırılmıştı. Bacaklarımda da çizikler vardı. Ama bunlar beni pek etkilemiyordu. Birkaç saat uyudum. Uyandığımda en yakın arkadaşlarım ziyarete gelmişti. Benim güzel Ece'm mahvoldu beni böyle görünce. Başladı ağlamaya. O ağladı ben ağladım susturamadı kimse bizi. Söz verdirtti bana "Burdan çıkınca yeni bir sayfa açacağız yeni bir hayata başlayacağız geçmişi tamamen unutucağız" dedi. Temiz bir sayfa başlıyordu benim için...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Üzüntülü kalbin hayaletleri
ChickLitÖzet Acı çekmiştim bende onun gibi. Çok sevmiştim bende onun gibi. Hayaletim oldun sen benim. Asla yok olmayan hayaletim.
