Üzüntülü kalbin hayaletleri

Mektup

Bıçak dediğimi yalnış anlamayın. O bana öyle bir mektup verdi ki kalbime o günden sonra bir bıçak battı ve bir daha asla çıkmadı.
Mektupta yazılanlar:
Merhaba güzel sevgilim, aslında eski sevgilim. Bana çok kızgınsın biliyorum. Biliyorum beni asla affetmeyeceksin. Biliyorum beni gözünde yalancı ve millete yaranmak için yalanlar atan biri olarak bileceksin. Ama ben sana kendimi anlatmak istiyorum.
O gün prova da gördüm seni. Çok farklıydın sen o gülünce gözlerinin kısılması. Kahkahalarındaki gerçekçilik. O gün dedim bu kız bana bakmaz. Ama sen benimle konuştun. Çok farklıydın diğer kızlardan, yargılamıyordun tanımadan. Bir melek gibiydin saf ve iyi niyetli ama bir o kadar da yaralıydın. Çok sevmiştim seni. Ama olamazdı Belinay. Seni sevemezdim. Biliyordum çünkü gidicektim buralardan. Bir daha asla görüşemeyecektim senle. Biliyordum çünkü o saf ve Melek kız yıkılıcaktı. Biliyordum o darbe almış kalbin paramparça olacaktı. Ama sen çok tatlıydın ya. Çabaladın birlikte olabilmemiz için. Evet derslerim bir bahaneydi. Ama ben seni çok sevmiştim. Ben seni nasıl sevdiysem sen de beni o kadar sevdin. Ama istemedim hiç beni sevmeni. Ayrılamazdım yoksa senden. Sen benim ilk sevgilim olmuştun. İlkim de olacaksın. Bir daha görüşemeyeceğiz biliyorum. Ama özür dilerim senden, sana kendimi sevdirdiğim için.
Mektubu okurken göz yaşlarıma hakim olamadım,deli gibi ağlıyordum. Sen gidemezdin sen beni bırakamazdın. Niye hayatımızda hep böyle değer verdiğimiz insanlar gider? Ben çok sevmiştim seni. Hala deli gibi seviyorum. İnanıyorum ya biz ayrılamayız. İnanıyorum sen beni bırakamazsın. Lütfen ya lütfen beni bırakma...