PORTAKAL ÇİÇEĞİ

P.Ç. Bölüm - 7

Üstüme beyaz ortasında desen olan bi tişört geçirdim. Altıma kot pantolonumu giyip saçlarımı kendi haline bıraktım. Aşağı indiğimde mutfağa geçtim. Annem, babam, Kayra, teyzem ve eniştem vardı. Teyzem

"Kendinize çok dikkat ediyosunuz tamam mı kuzuşlar?" Dedi Kayranın saçlarını okşayarak. Kayra

"Annecim ve teyzoşum" dedi benim annemi göstererek. "Hiç merak edip o güzel yüreğinizi üzmüyosun dimi Deriin!" Dedi masadan bi elma alıp bana atarak. Elmayı elimle yakalayıp

"Di Kayracım di." Dedim gülerek. Kayra yanıma gelip kolunu omzuma attı.

"Biz artık gitsek iyi olacak ebeveynler." Dedi gülümseyerek. Herkesle vedalaşıp uçağa bindik.

○●○●

Eve geldiğimizde evin kokusunu derin derin içime çekip

"Ohh.. Seni nasıl özlediğimi bir bilsen evimiz." Dedim ve kollarımı açıp koltuğa kendimi attım.

"Bu kadar özlediğini bilsem gönderirdim seni." Dedi yanıma oturarak.

"O iki üç gün bana iki üç sene gibi geldi haberin var mı senin, hı?" Dedim omzuna vurarak. Gerçekten iki üç gün kalmamıza rağmen psikolojim alt-üst durumda.

"Acıktın?" Dedi tek kaşını kaldırarak. Evet bu kadar asabi olmam tabiki açlıktandı!

"Eveeett.." dedim ellerimi çırparak. Bana yüzünü buruşturup

"Çocuk bu ya, hatta bebek bebek! Ben bunu niye getirdim ki?" Dedi mutfağa giderek. Hemen kalkıp bende yanına gittim. Elimi mikrofon tutuyo gibi yapıp

"Evet Kayra bey bugün bize ne yemekler yapıcaksın?" Diye sordum.

"Eee.." diye düşündü. Kafasını kaşıyarak "Zıkkım?" Dedi gülerek. Ona gözlerimi devirip.

"Seversin." Dedim. Telefonu çaldığında açıp konuşmaya başladı. Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Kayra yanıma gelip

"Canım kuzenim benim çıkmam gerekiyo bişeyler yap ye aç kalma!" Dedi göbeğime hafifçe vurarak.

"Nereyee?" Dedim ayakkabısını giyerken.

"Geçen buluştuğum kız ya." Dedi doğrulup kapının yanındaki aynada saçlarını düzelterek.

"Hala anlatmadın." Dedim omzuna vurarak.

"Gelince anlatıcam." Dedi ve yanağıma öpücük kondurdu. "Görüşürüz." Dedi ve gitti. Napıcaktım ben şimdi?

Mutfağa girip bişeyler atıştırdım. Ben abur cubur alışverişi yapmayı çok seven biriydim. O yüzden avmye gidip birazcık abur cubur almaktan zarar gelmez diye düşündüm. Evden ayrılıp avmye yola çıktım.

Avmye geldiğimde büyük market bölümünden abur cubur kısmına geldim. Gözlerimin parıldadığını hissedebiliyordum. Abur cuburu çok seviyorumm!! Kollarımı açıp hepsini kucaklamak istesemde benim deli olduğumu düşünüp avmden atmalarına izin veremezdim. Bu duygumu bastırıp alışveriş yapmaya başladım.

Bi ondan bi bundan derken sepetim dolmuştu. Gözlerim yuvalarından çıkacak gibi açılırken sepetteki abur cuburlara sinirle baktım. Hepsi kiloyduu!! Kilo almak istemiyorduumm!! Üzülerek sepettekilere baktım.

"Üzgünüm bebeklerim." Diyerek sepetteki abur cuburların yarısını üzülerek geri yerlerine bıraktım. Abur cubur reyonun sonunda alamadıklarıma bakıp üzülerek el salladım.

Arkamı dönmemle sepetin küçük bi çocuğa çarpması bir oldu. Çocuk yere düşerken gülmemek için dudağımın içini kemirdim. Çocukları severdim ama internetteki çocuk düşme videolarında gördüğüm gibi çocuk düşünce gülesim gelmişti.