AN: After 98217498364109830123 years sa wakas nakapagupdate kami. HAHAHAHA.
Chapter 9
Hazel’s POV
Pagmulat ko ng mata ko, nakita ko si Krista sa tabi ko. Kung bakit dadalawa na lang kaming natira sa condo, yun ang hindi ko alam. Ang huli ko lang na naaalala ay inihiga ako ni Velvet sa kama then, wala na. Wala na akong maalala after. :)
“Hoy insan! Goodmorning! :)” Bungad ko sa kanya. At napangiti na lang ito sa akin. Haha. Natatawa ako dahil kagabi, kahit na hilong hilo na siya, mas pinipili pa din niyang inumin yung shot kesa halikan ako. Hahaha. Weird lang, eh dare lang naman yun.
Hindi ko namalayan na nakahug pala ko sa kanya. Ang tagal nagsink in sa kin, na kanina ko pa pala sya yakap yakap, ang lambot kasi ni insan eh. Hahaha.
“Insan samahan mo ko :)” Sabi ko sa kanya, meron kasi akong gustong bilin sa mall, at hindi ko pa siya nabibili hanggang ngayon. Tsk.
“Sige.” Yan ang maikling naisagot niya sa kin.
Bumangon na din kami at nag ayos ng condo. Medyo magulo kasi dahil sa naganap na inuman. Pagkatapos naming maglinis ay pinauna ko na siyang maligo, dahil mabilis lang naman akong gumayak.
Alas dose na nung makaalis kami sa condo, dahil, nakatulog pa ulit ako pagkatapos maligo, hahaha. Buti na lang ay hindi nagrereklamo tong si Insan.
“Insan kain muna tayo, nagugutom na ko.” Haha ayan na nagrereklamo na siya. Haha.
“Hahaha, oo at nagugutom na din ako, kaso san tayo kakain?” Yan ang usapan naming habang nasa taxi kami, ayaw kasi netong magcommute, medyo tamad lang. Hahaha.
“Alam ko na kung san tayo kakain. :)” Sabi ni Krista na tila ba nakaisip siya ng isang bright idea, Hahaha. Parang bata din to eh. Hahaha.
Nakarating kami sa mall at clueless pa din ako kung san kami kakain. Pero sa gutom ko, paikramdam ko ay kahit anong kainin ko, masarap na sa panlasa ko.
Naglalakad kami hanggang makarating kami sa Contis. Natuwa ako kasi ang tagal ko na din hindi nakakakain dito. Naexcite akong kumaen ng cake. ^___^
Habang kumakaen kami, nabalot na naman ng katahimikan sa aming dalawa dahil mga gutom kami. Hahaha.
Pagkatapos naming kumaen ay naglakad lakad kami.
“Insan okay ka lang? Baka pagod ka na.” Tanong ko sa kanya. Kasi naman kanina pa kami nagiikot, hanggang ngayon hindi pa din ako nakakahanap ng sapatos na bibilin ko. Shoes ko sa badminton, kay medyo mahirap maghanap.
“Oo okay lang ako.” Buti na lang hindi siya nagrereklamo, pero kasi ang alam ko, hindi mahilig maglalakad to sa mall, ang gusto niya lang ay tumambay. At tama kayo ng naiisip, medyo tamad siya. Hahahahaha.
