Siyahın İçindeki Beyaz

Senden Nefret Ediyorum

Yine kabuslarla uyanmıştım. Her gün aynı kabus. 1 yıldan beri rahat uyuyamıyordum. Yatağımda oturuyordum ve duvara kafamı yaslamıştım. Gözlerimi kapattım. Aynı yerdeydik . Benim boğazımda bıçak ve onun endişeli kahverengi gözleri. Hep böyle mi olucaktı?

"Pelin hanım hastanedeki ilk gününüze geç kalıcaksınız. " dedi Gökçe. O

Türkiye'den gitmiştim o geceden sonra. Gökçe'nin her şeyden haberi vardı. Londra'ya geleceğini söylemişti. Ama ben izin vermemiştim. Burda bi ailesi vardı. Düzeni vardı. Ben zaten yıkılmıştım. 2 gün önce dönmüştüm Türkiye'ye.

"Gökçe laflarının üstünden kalkamadım. Bak hazırım. Siyah kolsuz gömleğimi giydim. Siyah kotumu da giydim annecim. Okulumun ilk gününe hazırım. " dedim alayla.

"Cevap verme bana." Dedi bi anne edasıyla.

"Şimdi uslu ol ve kahvaltını et. "Dedi.

"Aç değilim. " dedim.

"Bir deri bir kemik kalmışsın. 1 yıldır ne yedin kim bilir? Sana kilo aldıracağım. " dedi bu lafa somurtmadan edemedim.

"Oy ben seni çok seviyorum. Oy çen bana yemek mi yedircen sen " dedim tatlılıkla. Gülereken elime vurdu kaşıkla.

"Hadi otur. O ağızına zorla tıktırma bana. "Dedi kesin bi dille

"Ay ben geç kalıyorum. Sonra demesinler ünlü doktor Pelin Sönmez geç kalmış. Yok ya ben bu lafları almıyayım. " dedim ve hemen çıktım. Beyaz spor ayakkabılarımı giydim. Mavi spor arabama binip. Hızlıca hastaneye gittim.

Beyaz önlüğümü giyerek hastaneyi dolaşmaya başladım. Hastane kokusu. Bu koku hiç değişmez mi ya? Stajyerlerle ve hemşirelerle tanıştım. Tıp fakültesini bitirmek ne zormuş. Bravo bana. Çok mükemmel.

Umarım ilk gün yorucu geçmez. Kahvemi alıp odama girecekken kahvrengi gözlü adamı gördüm. Nefes alamazken hemen odama girdim. Kendimi kapıya dayayıp derin derin nefesler almaya başladım.

Geri mi dönmüştü. Yavaş yavaş  masaya oturdum. Kahvemi bitirip gözlerimi kapattım ve sandalyeye yaslandım. Midemin ağzıma gelmesiyle hemen lavaboya koştum. Midemde sadece kahve vardı. O da midemi terk ettikten sonra boş boş öğürüyordum. Yüzümü yıkayıp hemen dışarı çıktım. Kahverengi gözlü adam bekliyordu. Hiç takmadan devam ettim.

"Pelin "dedi Berkay. Tanımıyormuş gibi yapmak istedim.

Hemen ona döndüm. Sorar gibi gözlerle ona bakıyordum.

"Çok zayıflamışsın. İyi olduğuna emin misin? " dedi hemen.

"Beni düşünmenizi anlamıyorum. " dedim. Sizli bilerek konuşmuştum.

"Pelin yapma. " dedi.

"Neyi yapma?" Dedim.

"Eski halimize dönemez miyiz?" Dedi. Şokla ona bakıyordum.

"Zavallı kız ve suçlu oğlan mı? Hiç almıyayım. " dedim.

"Pelin öyle bir şey yoktu!" Dedi Berkay sinirle.

"Kötü çocuk Berkay geri döndü. Hiç hoş bulmadı. Vardı. Zorla yanında tutmuyor muydun beni?" Dedim.

"Bunu bana diyen kadın o gece sende gel dedi." Hemen gözlerimi şaşkınlıkla açtım. Elbet cevabkm vardı.

"O adamın psikopat klonu kadını öldürmeye çalışsın. Kadın şaşkınlıktan  ne yapıcağını bilemedi. Hem zayıf olmam seni hiç ilgilendirmiyor. " dedim.

"İlgilendiriyor. " dedi

"Ne hakla ? Seni, ben ve benim yaptıklarım ilgilendirmiyor. " dedim.

"Klon öldü merak etme. " dedi. 

"Sen mi öldürdün?! Doğruyu söyle !" Dedim hiddetle.

"Sence o cinayetleri benim işlediğimi mi sanıyorsun ?! Hepsini kendisi yaptı ! Aynı DNA'yı taşıdığımızdan onu bırakamıyordum. Durdurdum onu. O da kendini öldürdü. " dedi sinirle. Ve kolumu da tuttmuştu. Canımı ilk tanıştığımız gün gibi yakıyordu.

"Bırak kolumu ! " dedim ama daha nasıl tutabilirse öyle tutuyordu.

"Bırakmıyorum napıcaksın?! " dedi sinirle

"5 saniyen var!" Dedim sinirle.

Beni böyle kendine esir edemezdi. Bi kere olurdu o ! 5 saniye geçti.

Yanına daha da yaklaştım. Zarar vermiycektim ona. Onun gibi değildim ben.

"Senden nefret ediyorum. O cinayetlerin olmasına göz yumduğun için. Beni zorla yanında tuttuğun için senden tiksiniyorum. Senden nefret ediyorum ! " dedim sinirle ve kolumu sertçe çektim.

"Bende senden nefret ediyorum Pelin !" Dedi ve onu takmadan hemen odama gittim.

Kahkaha atıyordum. Neymiş benden nefret ediyormuş. Ulan ben senden tiksiniyorum. İSenin yüzünü dahi görmek istemiyorum. 1 yıl sonra karşıma çıkmasına anlam veremiyorum.

Yoruldum ben artık hayatt gelmee üstümeee!
Bi bitmedi gelmeniz. Şuan ben hâlâ gülüyorum. Tşk hayat. Bu psikolojiyi de bozdun. Mükemmel bi detaysın.

Ben bu düşüncelerden sıyrılmamı sağlayan şey kapının açılmasıyla. Gelen kişiyi görmemle şok yaşadım ! Hayat bi gol daha attın tşk. Hayata karşı 0-2 kaybettim.
.
.
.
.
.