Make Me Fall (ON HOLD)

Six: Could It Be

ELLIE

Isang batang babae ang naabutan kong mahimbing na natutulog sa sofa. Napangiti ako ng makita ko siya at nilapitan. Ilang beses ko na siyang sinabihan na sa kwarto na ako antayin, pero hindi talaga siya nakikinig sa akin.

Marahan kong hinaplos ang buhok ng bunso kong kapatid at nagingat na hindi siya magising pero nabigo ako. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata at saka ngumiti sa akin.

"May pasalubong ba ako ate?" Ngumiti ako sakanya at kinuha ang favorite niyang chocolate sa bag ko.

Niyakap niya ito at muling nakatulog. I'm tired but I tried carrying her para dalhin sa kwarto namin. Agad na rin akong tumabi sakanya para matulog. Hindi na kaya ng katawan ko ang pagod. I badly need some rest.

Kahit ayaw ko pa bumangon at imulat ang mga mata ko, wala akong magawa kundi ang gawin ito dahil nagba-vibrate na ang phone ko. It's five already and I need to wake up to prepare our things.

Pero bago ako bumama at pumunta sa kusina ay bahagya ko munang binuksan ang kurtina ng bintana. Alam kong gising na rin siya ng ganitong oras. Sumilip ako sa bintana at hindi nga ako nagkamali. He's there at his favorite spot.

Ano kaya ang kinakanta niya ngayon? Maganda kaya yung boses niya? Pangatlong araw ko na yang tanong. Dahil pangatlong araw ko na rin siyang sinusulyapan.

I am an avid fan and lone audience of his 5 a.m concert.

The moment he stopped strumming his guitar, I left the window. It's because I know that he will look at it. He almost caught me the first day when I saw him there. Yes, I am talking about Columbus with his guitar and cup which I guess contained coffee.

Ginising ko na si Ara, yung bunsong kapatid ko after kong magprepare ng almusal namin. Tapos ko na rin plantsahin ang uniform niya. I've decided to wake her up when the clock's small hand hit six while the other hand at twelve.

I want some to get some sleep pero wala na akong oras. Kailangan ko pang ihatid si Ara sa school bago ako naman ang dumiretso sa school ko. That's our daily routine for almost one and a half year already.

Six-thirty na ng umalis kami ng bahay. Patalon-talon pa si Ara dahil masaya siya sa chocolate na pasalubong ko sakanya. Hindi pa kami nakakalayo sa bahay ng may humintong sasakyan sa gilid naming dalawa kaya naman napahinto din kami.

"Ellie hop in. Sabay na kayo sa amin." Anyaya ni Mikko matapos niyang ibaba ang bintana ng passenger seat ng kotse niya kung saan naka upo ang nakababatang kapatid niya.

"Hi Ara!" Bati ni Minno tapos kumaway pa siya.

"H-hi." Sagot ni Ara at biglang nagtago sa likuran ko. Mahiyain kasi ang isang to. Pero mas lalong nagiging mahiyain pag si Minno ang kaharap. Yes, crush niya kasi hahahaha!

Bumaba si Mikko at pinagbuksan kami ng pinto. Hindi ito ang unang beses na sumabay kami sakanilang dalawa. Maraming beses na. Basta makita nila kami, pinapasakay na kami. Besides, iisa lang din naman ang pupuntahan namin. Because of that, the four of us became close friends.

"Thank you. Hi Minno!" Pinisil ko ang pisngi ni Minno at nag giggle naman siya.

"Ako kaya, kelan mo pipisilin ang pisngi ko?" Mikko asked when he got inside the driver's seat. I just gave him a smile.

"Ate El, palit tayo." Biglang saad ni Minno ikinagulat ko. This is the first time that he asked me that. Pero hindi naman siya sa akin nakatingin kundi sa tahimik kong kapatid.

Teka lang, gusto niya bang tumabi kay Ara? Don't tell me ayun ang plano niya kaya siya nakikipag palit ng pwesto sa akin? Tumingin ako sa rear view mirror at doon nagkasalubong ang mga mata namin ng mas nakakatandang Sison. Tinaasan ko siya ng kilay.

"What?" He asked then let out a laugh. Come on. I know that he's the reason behind this. Mukhang tinuruan niya ang kapatid niya at. Balak atang isunod sa yapak niya. Playboy!

"Come on El. Pagbigyan mo na yung bata oh! Minsan lang yan mag request sayo eh." No doubt he's the mastermind behind this plan. Gumagatong eh!

"Humanda ka sakin mamaya Mikko." Banta ko sakanya at saka lumabas para makipag palit ng pwesto kay Minno. Nakita ko pa na nag smirk ang mokong.

I made sure to check the kids by looking at the rear view mirror. Pero tahimik lang ang kapatid ko ganun din ang kapatid ng driver. Pero maya-maya pa ay naririnig ko na silang nag uusap. Mukhang nagkapalagayan na ng loob ang dalawa.

"Gusto mo ng chocolate?" Minno asked Ara sabay labas ng Kisses mula sa bag niya. I can see in Ara's eyes that she want to say yes pero pinipigilan niya ang sarili.

"May chocolate na ako. Bigay ni ate." Then pinakita niya ang Toblerone na binigay ko.

"Share nalang tayo. I'll share my chocolates with you and you'll share yours with me." Sa ngiti ni Minno, alam ko na na marami tong papaiyakin na babae kapag nagbinata ito.

"Wag ka mainggit. I have some for you." Nakuha ni Mikko ang atensyon ko dahil sa sinabi niya. Tinaasan ko siya ng kilay.

"Excuse me, hindi ako naiinggit sakanila." Depensa ko dahil ayon naman ang totoo. Hindi ako naiinggit. Binabantayan ko lang yung dalawa.

"Minno buksan mo yung bag ko. Give that thing inside to your ate El." Utos niya sa kapatid habang naka tingin lang siya sa kalsada.

Kumunot ang noo ko dahil sa utos niya kay Minno. Pero nang lingunin ko ang kapatid niya, nagulat ako ng may inilabas itong chocolate na nasa heart shape na packaging sa bag ng kuya niya at iniabot ito sa akin.

"Ano to?" I asked with a puzzled look. Ngumisi lang siya at binigyan ako ng isang mabilis na tingin.

"Come one El. The last time I check you can read." He chuckled. What the hell! Oo marunong akong magbasa at nababasa ko naman ang brand ng chocolate na to. At alam ko rin na mahal to. Pero bakit niya ako binibigyan nito?

"Wag mo ako pilosopohin. What's with these chocolates Sison?" I tried to sound a bit serious because I am really serious. Bakit siya may pachocolate?

"Just accept it El. Those are for you." He replied then winked at me as his reddish curved to form a smile.

"Thank you." I said and smiled while looking at the chocolates inside the heart shaped packaging.

It's not the first time I received a chocolate from a guy. Pero ang init ng pakiramdam ko ngayon. Hindi ko alam kung nag ba-blush ba ako dahil wala namang ka blush-blush. I looked out to hid my face from Mikko. But I saw a familiar eyes.

Beside Mikko's car is a motorcycle rode by a man with leather black jacket. But that didn't captured my attention. What did were the driver's eyes. The driver looked at the window of the car and our eyes met.

Could it be him?

Come on! Don't forget to vote! Thank you!