Make Me Fall (ON HOLD)

Eighteen: The Surprised Ellie

COLUMBUS

I don't know why I feel so happy seeing her. Maybe because all through out the book signing, I was waiting for her. Yes I was waiting for her to appear from the all the people who wanted to have my autograph.

Alam ko naman kasi na binabasa niya ang libro na sinulat ko. I can still remember that day when I accidentally bump into her. Nalaglag ang mga dala niyang gamit kasama na doon ang libro na ako mismo ang sumulat. Naka-plastic pa nga iyon, patunay na bagong bili ito.

Pero wala siya kanina.

Nung malapit na matapos ang book signing, I told them if we could extend dahil wala pa siya. Pumayag naman sila at nag extend kami ng thirty minutes. But still, thirty minutes have passed and yet there was no Ellie.

No, Ellie came. She came but she's late.

But I don't mind at all. Parang gumaan ang pakiramdam ko na makita siya dito at hawak-hawak ang libro na sa tingin ko ay papapirmahan niya rin sana. Kaso nga lang, na-late siya.

Still, Ellie shouldn't worry at all. Ni hindi niya nga kailangang pumunta dito para magpa-autograph dahil tapos ko nang pirmahan ang libro niya. Siya ang kauna-unahan na nakatanggap ng autograph ko. I just don't know if she already knew about it.

"Columbus wait! Saglit lang!" Huminto ako sa paglalakad, pero hindi ko siya nilingon.

Kapag lumingon ba ako, magiging sakanya na ako? Hindi naman. Pero alam kong kapag lumingon ako, gugustuhin ko na maging akin siya.

Biro lang.

I heard footsteps coming closer to where I am. I knew it's her. Sa bawat tunog ng takong ng suot niyang sapatos ay siya ring pagkabog ng dibdib ko. Sa paglakas ng mga yabag niya ay siya ring paglakas ng tibok ng puso ko.

Tangina. Mukhang timanaan na nga talaga ako ng lintek!

"Columbus." As she called my name once more, I gasped.

Her presence made me catch some air to be able to breathe properly and calm down my messed up heart. This feeling was something that I don't want to feel again.

Ito yung pakiramdam na ayaw at gusto kong maramdaman. Kung naramdaman mo na 'to, sigurado akong makaka-relate ka.

Yung makakaramdam kaba at excitement nang sabay kapag nandiyan yung taong na espesyal para sayo. Ayun yung nararamdaman ko ngayon.

There's this thin line between wanting this crazy feeling and being afraid too for god knows what reason it could be. It's so difficult...falling for someone.

It's so difficult falling in love.

"Ellie," tugon ko sabay harap sakanya. At sinalubong na nga ako ng mga bituin sa mga mata niya.

Looking right into her eyes was like watching the sky at night. It soothes me. Gumagaan ang pakiramdam ko. Ganitong ganiton ang nararamdaman ko sa tuwing pinagmamasdan ko ang kalangitan sa madaling araw. Maganda at nakakakalma pero alam mong may lungkot.

Her eyes, I feel like there was something hidden behind those eyes. I just don't know what.

"Ikaw. Ikaw si C.L?" Kumunot ang noo niya kasabay ng hindi makapaniwalang tanong.

"C.L?" Balik tanong ko.

"C.L. Yung author nitong libro na 'to." She raised her right hand where she was holding the book I wrote.

"Ahhhh. Nope, I am not." I shook my head.

What the fuck am I doing? Bakit sinabi ko na hindi ako si C.L kahit alam ko naman na malalaman niya rin maya-maya? Ano bang problema ko? Tangina.