სალაპარაკო თემის უქონლობის გამო მალე დავიშალეთ, მაგრამ გზაში საკუთარი თავის მცხვენოდა. შევამჩნიე რომ სინამდვილეში ძალიან მორცხვი ყოფილა რადგან უმეტესად მე გამყავდა დიალოგი. მაგრამ მისი ეტმრთი გაღიმება და ჩემი დაბნევა ერთი იყო. სახლში გაკრეჭილი შევედი.
"ეუნა პაემანზეეე იყოო ეუნა პაემანზე იყოო" სამზარეულოდან წინსაფრიანი ჯივუნი გამოვარდა.
"ჰეიი" დავუყვირე და ყურზე მოვქაჩე.
"როგორი ბიჭიაა? ვცემოო?" წამოიძახა და რაღაც ილეთებით იატაკზე აღმოჩნდა.
"აქ რატომ ხარ?" ვკითხე და ჩანთა იქვე მოვისროლე.
"აქ გადმოვედი" თქვა და თეძოების ზელვით ისევ სამზარეულოში გავიდა.
"რაა? შეენ ჩემთან რჩებიი??" ყვირილით შევყევი მეც.
"დღეიდან და-ძმის ტკბილი ცხოვრება იწყება" მითხრა და ლოყებზე მომქაჩა.
"აიიშ" წამოვიძახე, ჩანთა ავიღე და ჩემს ოთახში შევვარდი.
Kookie: მიხვედი?
Me: დიახ
Me: და სახლში დიდი სიურპრიზი დამხვდა.
Kookie: რა სიურპრიზი?
Me: ჯივუნი ჩემთან გადმოვიდა.
Kookie: ჯივუნი ვინ არის?
Me: ჩემი ძმა
Kookie: ააჰჰ კარგიი
Me: ჯანდაბაა
Kookie: რა მოხდა?
Kookie: ეუნა
Kookie: სად ხარ?
Me: ჯივუნმა ჩემი საყვარელი თეფშების კომპლექსი დამიმტვრია და ახლა კრეფს.
Kookie: 😂😂😂
Me: ჩვენგან არაფერია გასაკვირი.
Me: შენ ვინ ხარ?
Me: ჩემი დაიკო შენ რატომ გწერს?
Me: ღმერთო ამდენს მე არ მწერს😭😭
Me: ეუნასთან საქმის დაჭერას არ გირჩევ ახლაც კი ცოტაც და დამაკოჭლებსსს
რამდენიმე წუთის შემდეგ
Me: ბოდიში
Me: ის ძალიან სულელია
Me: ხომ არ დაუჯერე?
Me: მან უბრალოდ იხუმრა.
.
