Gepassioneerde Erfenis (18+)

Post

"Post!" Roept Miguell en gooit een pakketje met brieven en reclamefolders op de keukentafel. Zoals altijd is het gebundeld met een dik elastiek er omheen. Ik wil het oppakken van de tafel als ik hem enigszins nerveus hoor kuchen. Als ik opkijk, valt gelijk de prachtige elegante, zwart met goud omrande doos op, die in zijn handen prijkt. Verbaasd kijk ik hem aan. "De pakjes moeten naar John, Miguell, dat weet je toch?" "Ja, dat weet ik, maar uuuhhh..." Miguell weet duidelijk even niet wat hij met de situatie aan moet en krijgt een kleur. "Wat is er?" "Je weet dat ik niets mag openen, dus breng de doos maar even naar John, dan krijg ik h'm vast zo wel terug."

Ooit heb ik, in de tijd dat Jack nog leefde, een dood konijn doordrenkt met bloed in een doosje ontvangen, met daarbij een bijbehorend briefje waar de meest afschuwelijke verwensingen op stonden. We zijn er nooit achter gekomen wie de afzender was, maar sindsdien wilde Jack, dat elk doosje dat hier naar binnen werd gebracht door John gecontroleerd zou worden. Als het dan niet voor mijn ogen bestemd zou zijn, zou ik daar ook niet getraumatiseerd door raken.

Ik kijk nerveus naar de elegante zwarte doos die Miguell inmiddels op tafel heeft gezet. Al ben ik nog zo nieuwsgierig over wat er in zit, ik durf het niet aan te raken. "Het komt van meneer Oliver, Sheila" zegt hij zacht alsof niemand het mag horen en schuift de doos mijn kant op. "Oh" is het enige wat ik uit kan brengen en besef dat ik rood kleur van oor tot oor. Mijn hart maakt plots overuren en met trillende vingers neem ik het pakketje van hem aan. Verwachtingsvol kijk Miguell in mijn richting, maar als hij denkt dat ik het ga openen waar hij bij is, dan heeft hij het mis. Ik grinnik bij de gedachte over wat er in zou kunnen zitten en ik moet er niet aan denken dat Miguell dat ziet.

Ik gris snel de rest van de post van tafel, mompel een dank je wel en spurt zo snel als ik kan de trap op naar mijn slaapkamer. Alsof het breekbaar is, leg ik de doos heel voorzichtig op het satijnen dekbed. Een opgewonden zucht ontsnapt aan mijn lippen. "Oh Oliver wat doe je nou?" Fluister ik ietwat verward en het is dan pas dat ik de dikke envelop onder alle brieven zie zitten. Het rapport van de privé detective. Ik hoef de afzender niet te zien om te beseffen dat dit het desbetreffende verslag is waar ik zo tegenop zie.

Gemengde gevoelens en gedachtes schieten er door me heen. Ik wil eigenlijk niet meer weten wat er wel of vooral wat er niet goed is, aan de man waar ik mijn hart aan heb verloren. Voor even wens ik, dat ik niet zo welgesteld ben en het niet uitmaakt met wie ik mijn leven, als wel mijn bed deel.

Ik laat alles even liggen zoals het ligt en loop naar de opengeslagen balkondeuren. Wat is het hier mooi en wat voel ik mij gezegend met het leven dat ik hier mag leiden. Maar ik besef, door alles wat er de afgelopen weken is voorgevallen, dat dit alles niets betekent als ik het niet mag delen met de man waar ik van hou. Sinds Oliver in mijn leven is gekomen, heb ik weer het gevoel dat ik leef. Dat er iemand is, buiten mijn familie, die er voor zorgt dat ik elke dag opsta met een glimlach op mijn gezicht.

Resoluut draai ik me om, loop naar het bed waar ik de dikke envelop met de uitslag van het onderzoek naar Oliver zijn leven tussen uit haal en gooi het ver onder het bed. Ik wil het niet weten. Ik wil het niet zien. En vooral wil ik niets veranderen aan het gevoel wat ik nu heb. Opgewonden en verlangend naar de man die mij deze mooie doos heeft gestuurd, trek ik het touwtje los dat het geheel bij elkaar houd. Mijn hart klopt bijna mijn borstkas uit als ik langzaam de deksel open.

Voor mij zie ik het dunne verpakkingspapier van een zeer exclusieve kledingzaak uit ons dorp. Ik frons bedenkelijk. Een jurk uit deze zaak bestaat er niet onder de anderhalfduizend euro. Heeft Oliver zo veel geld dat hij zich zo'n luxe cadeau kan permitteren? Voorzichtig sla ik het papier opzij en zie een keurig opgevouwen zwart kante jurkje liggen. Bovenop het jurkje ligt een handgeschreven briefje. Ik herken zijn krachtige handschrift meteen.