Sadece Avukat [Jongin OC]

1. Duruşma 📔

-Yeri ve YooHan 4 yaşında.-

Kaşlarını kaldırarak çocuklara baktın. Ikisi de kafalarını yere eğmiş suçlu bir şekilde yere bakıyordu.

"Şimdi siz babanızı akşam yemeğine davet ettiniz öyle mi?" Saçlarını geri attıktan sonra dizlerinin üzerine çöktün ve ikizlerin bakışlarını yakalamaya çalıştın.

"Tötü olsun diye yapmadıd!" YooHan petlek ses tonu ile konuştuğunda bakışların ona döndü.

"Peki neden yaptınız?" Uysal bir ses ile konuşmaya çalıştın fakat kendini kontrol etmen gittikçe zorlaşıyordu. Çocuklar kocanı yemeğe davet etmişti 'eski' kocanı. 

"Çünkü appam şon günlerde şağlıklı beslenemiyor sürekli yamyen yiyor." Kızın Yeri isyan eder bir ses tonu ile konuştuğunda derin bir nefes aldın. Çocukların gerçekten iflah olmazdı. Yerinden kalkıp mutfağa doğru ilerledin. 

Jongin'in bunu bilerek yaptığının farkındaydın. Çocukları her seferinde bu şekilde işliyordu. Siz boşanalı 1 yıl oluyordu fakat o hâlâ buna alışabilmiş değildi. Alışamadığı gibi hâlâ evliymişsiniz gibi davranıyordu.

Avukatlıkta çok ciddi ve başarılı olan bir adamın bu denli çocukca davranması sana çok garip geliyordu.

"Omma! Appa teleponda!" YooHan koştura koştura telefonu sana getirdiğinde bıkkın bir nefes alıp telefonu oğlundan aldın.

"Ne var Jongin?" Elini mutfak tezgahına dayayıp bedenini biraz oraya yasladın.

"Sesin yine çok sevgi dolu." Jongin'in kinayeli sesini duyman göz devirmene sebep olmuştu.

"Neden acaba?" Aynı ses tonu ile konuştuğunda Jongin kıkırdadı.

"Bu sefer ben bir şey yapmadım. Çocuklar beni kendi davet etti!" Gülümsediği hatta kahkaha atmamak için kendini zor tuttuğu sesinin her hâlinden anlaşılıyordu.

"Jongin seni tanımıyormuşum gibi konuşma istersen." Dolabı karıştırırken telefonu kulağın ve omzun arasına sıkıştırdın.

"Değil mi? Sonuçta 6 yıllık eşinim." Gözlerini yumup sakinleşmek için elinden geleni yaptın.

"5 yıl. Ayrıca 'eski' eşimsin." Söylediğin cümle ile hattın diğer ucundan derin bir yutkunma duydun. Jongin bir süre konuşmadı ardından derin bir nefes aldı.

"Evden şimdi çıktım ve geliyorum. Bir şey lazım mı?" Onu kırmak istememiştin ama sürekli hâlâ evliymişsiniz gibi davranması canını sıkıyordu.

"Hayır bir şey lazım değil." Yemeklik malzemeleri çıkarıp dolabı kapattın.

"Tamam 15 dakika sonra orada olurum." Sen hiç bir şey söylemeden telefon kapanmıştı.