Saving The Beast #Wattys2020

CHAPTER 14

"Damn it! Belle!"

Napasigaw ako dahil sa biglang paghila sa akin ni Adam. He grabbed me then ready his gun. Napamura na lamang ako sa isipan at noong mamataan ko kung sino ang nasa may pintuan, natigilan ako sa paghinga.

"Young master!"

Damn, it was Orly! Fuck!

"Damn it, Orly!" galit na sigaw ni Adam sa lalaki. "What the fuck is happening?" Napapikit ako dahil sa galit na nararamdaman sa bawat salitang binibitawan ni Adam. Halos hindi na ako makahinga nang maayos dahil sa takot na bumabalot ngayon sa buong pagkatao ko. I can even tell that my hands and knees are both trembling right now! Damn! Wala na bang katapusan ito? Ang kaba at takot yata ang papatay sa akin sa lugar na ito!

"They sent some assassins, young master. We managed to capture three of them," kalmadong sambit ni Orly at bahagyang yumuko sa young master niya. Natigilan kaming dalawa ni Adam. A-assassins? May assassins ngayon sa lugar na ito? Mayamaya lang ay naramdaman ko ang paghigpit nang hawak ni Adam sa braso ko kaya naman ay napatingin ako sa kanya. Segundo lang ay natigilan ako noong makita ang galit sa buong mukha nito. Now he's freaking scary! Ibang-iba ito sa Adam Zamora na kilala ko!

"Bring them in!" mabilis na utos ni Adam na siyang sinunod naman agad ni Orly. Naiwang muli kami ni Adam sa silid niya. Napahugot ako ng isang malalim na hininga at tiningnan ang kamay nito sa nasa braso ko.

"It's fine now, Adam. Let me go," nanghihinang sambit ko sa kanya. Slowly, Adam looked at me. Without saying any word, marahan niya akong hinila palapit sa kanya. Taka akong napatingin sa kanya hanggang sa napaupo na rin ako sa gilid ng kama na kinauupuan niya.

"I won't let you go," he said, almost whisper.

"What?" halos walang tinig ko na ring tanong sa kanya.

"Stay still. Stay here. Hindi kita bibitawan, Belle," mariing sambit niya sa akin.

Napakurap ako at tiningnan lamang ang mapanganib na ekspresyon sa mukha ni Adam Zamora. Mayamaya lang ay napahugot ako ng isang malalim na hininga at tinawag ito. "Adam."

Magsasalita pa sana ako ngunit biglang dumating sila Orly, kasama ang apat na tauhan nila at tatlong lalaking nakatali at halos hindi na maidilat ang mga mata dahil sa bugbog sa kanilang mukha. Napahiga ito sa sahig habang tahimik na iniinda ang sakit ng katawan nila. I can even see bloods on their body. Agad akong napaayos nang pagkakaupo.

Blood!

Akmang tatayo na sana ako para lapitan ang mga duguang nasa harapan noong mas hinigpitan ni Adam ang pagkakahawak sa akin. Wala sa sarili akong napabaling sa kanya. "Adam, sugatan ang mga-"

"I said stay still, Belle." Mas humigpit ang pagkakahawak nito sa braso ko.

"Pero sugatan sila," sambit ko at binalingang muli ang mga lalaki. Kusang napaawang ang mga labi ko noong makitang nakatutok ang mga baril ng mga tauhan ni Adam sa mga lalaking halos hindi na magawang huminga. "What are you doing?" wala sa sariling tanong ko sa kanila. "Put down your guns! They can't even move an inch!"

"Belle, stop-"

"No, Adam! This is wrong! Hindi na kayang lumaban ang mga taong iyan!" Tumayo na ako at pilit na tinatanggal ang kamay ni Adam sa braso ko. "I'll just check them. I can't just stay still here! Tao lang din naman sila. They're injured and as a doctor, hindi ko kayang manahimik na lamang habang may mga taong halos mamatay na sa harapan ko! Adam, please. Let me go!"

"They are enemies, Belle. Hindi mo kailangang gawin ngayon ang pagiging doktor mo!" mariing turan niya at inilingan ako. "Makinig ka sa akin."

"Enemies or not, it's my duty and responsibility to save people, Adam," sambit ko at buong puwersang winaksik ang braso mula sa pagkakahawak nito. Hindi na ako napigilan pa ni Adam. Mabilis akong naglakad at lumapit sa mas may malalang lagay sa tatlong assassin na nasa silid ngayon. Naging alerto naman sila Orly noong lumuhod ako at tiningnan ang sugat ng isang lalaki sa braso nito.