Saving The Beast #Wattys2020

Chapter 43

Noong namatay si mama, ipinangako ko nang gagawin ko ang lahat para mailigtas ang kahit sino. Pasyente ko man o hindi basta kaya kong tulungan ito, gagawin ko.

"Remove that gun on his head, please," hindi ko na napigilan pa ang sarili at nakisali na ako sa usapan nila. "He can't remember anything. He really can't," huminga muna ako nang malalim at matapang na tiningnan iyong lalaki. "Alam ko ang impormasyong nais niyong makuha mula sa kanya."

Damn! This will surely be my death!

Napalunok ako at nakahinga ng maayos noong ibinaba ni Johnson baril at bumaling sa akin. Ngumisi ito at sa akin naman itinutok ang baril na hawak-hawak. Fvck! I'm definitely creating my own grave!

"This man will surely not tell you about his illegal business, doctor. Stop being a heroine and just fvcking shut your mouth!" galit na sambit nito at muling bumaling kay Adam. Ngunit bago pa man nito maitutok muli kay Adam ang baril ay mabilis na nahawakan ni Adam ang kamay nito. Nanlaki ang mga mata ko sa naging pagkilos nito.

Maging si Orly na nakaluhod kanina ay kumilos na rin at nakipag-agawan ng baril sa lalaking nakabantay sa kanya.

"Fvck you, Zamora!" sigaw ng lalaki noong tumilapon ang hawak na baril nito sa gawi ko. Kusa akong naging alerto noong makitang kumilos na rin iyong isa pang lalaking nasa silid. Hindi na ako nagdalawang isip pa. Saktong nakalakas ko na ang pagkakatali sa mga kamay ko at mabilis na dinampot ang baril na nasa paanan ko lamang.

Without any hesitation, I pulled the trigger towards the man who's about to shot Adam.

Nanlaki ang mga mata ko noong natamaan ko ito sa balikat at natumba mula sa sahid. I pulled the trigger again and target the man's hand, iyong nakahawak sa baril nito. Napasigaw ito at masamang tingin na bumaling sa akin.

Nanginginig na ang mga kamay ko. Pakiramdam ko ay biglang bumigat ang hawak na baril kaya naman ay nabitawan iyon. Napapikit ako nang mariin noong makarinig ako ng putok ng baril na nasundan ng sunod-sunod na malulutong na mura.

"Fvck, Perez! You're late!" pakarinig ko sa boses ni Adam ay mabilis na iminulat ko ang mga mata ko. Napaawang ang mga labi ko noong makita ang mga taong nasa silid. Kuya Stanley is here! Sigurado ako roon! Sigurado akong si Kuya Stanley iyon dahil iyong lalaking nag-ngangalang Johnson ay nasa sahig na ngayon at kung hindi ako nagkakamali ay wala na itong malay ngayon!

"Fvck you, too, Zamora!" balik na mura ni Kuya Stanley kay Adam. "I was pissed off for fvcking sake! Tangina mo kasi! Nandadamay ka!"

"You're the one who offered your fvcking help, Perez!"

"Puwede bang mag-thank you ka na lang, fvcker!"

"Young master," biglang sumingit si Orly sa murahan ng dalawa at sabay-sabay na bumaling sa gawi ko. Napabuga ako ng hangin at hinayaang mahiga ang katawan sa sofa at ipinikit ang mga mata. Doble-doble ang kalabog ng puso ko na kahit anong pilit kong pagpapakalma dito ay hindi ito sumusunod sa akin.

We're safe now. Ligtas na kami kaya wala na dapat akong ipag-alala pa.

Isang malutong na mura muli ang narinig ko mula sa dalawa. Mayamaya pa'y nagsalita si Kuya Stanley at nagpa-alam na siya na ang bahala sa kapatid at mga tauhan nito.

"Make sure na walang makakaalam sa kalokohang ginawa ng kapatid mo, Perez," narinig kong sambit pa ni Adam na siyang ikinatawa ni Kuya Stanley.

"This stunt was only for his own benefit, Zamora. Our clan doesn't have any idea about this. Don't worry, I'll take care of him and his men. Ang gawin mo, magpagaling ka na para maalagaan mong mabuti si Belle. She suffered a lot because of you."