Saving The Beast #Wattys2020

CHAPTER 22

"Mukhang may hinihintay ka," muling sambit nito at marahang humakbang papasok sa hospital room ko. Nanuot ang takot sa buong sistema ko. What the hell is happening? Paanong nasa iisang lugar na kami ng lalaking ito ngayon? "How are you? Good to see you again," dagdag pa niya habang matamang nakatingin sa akin.

Hindi ako kumibo sa puwesto ko. Pinagmasdan ko lang ito nang mabuti. This is weird... something's off with him. He's wearing a patient's gown too! May bandage ito sa ulo at may mga pasa sa mukha. Napakunot ang noo ko habang nakatingin pa rin sa kanya. What happened to this man? Naaksidente ba ang isang ito?

"Don't look at me like that, Doc. Mukha ba akong kaawa-awa sa itsura ko ngayon?" tanong niya at mahinang tumawa.

Napangiwi na lamang ako at humugot ng isang malalim na hininga. "What do you want from?" I managed to ask him. Kita kong lalo itong ngumisi sa naging tanong ko. Isinara nito ang pinto sa likuran niya. Narinig ko pang ini-lock niya ito at nagsimulang nang maglakad palapit sa akin!

"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko, Doc. How are you?" he asked me again.

"So far, buhay pa rin naman ako," walang buhay na sagot ko sa tanong nito. Ngumisi itong muli at mayamaya pa'y bahagyang itong tumawa. Napa-arko ang isang kilay ko at sinamaan na ito nang tingin. What's his deal, anyway?

"Calm down, Belle. I'm not gonna hurt you," aniya na siyang lalong nagpataas ng kilay ko.

"Then leave this room, Mr. Perez," mariing sambit ko sa kanya. "Wala tayong dapat pag-usapan kaya umalis ka na."

"It's Stanley, Belle. Stop being too formal. Still, we're old friends, right?" Ngumisi ito lalo sa akin.

Napakurap ako. "O-old what?" naguguluhang tanong ko sa kanya. Anong pinagsasabi ng lalaking ito?

"So, you don't really remember anything?" Nawala ang ngisi nito at napalitan nang pagkakunot na ngayon ng noo niya. Naging seryoso na ito habang nakatingin nang mataman sa akin. "Tama pala lahat nang kutob ko. Noong nakita kitang muli sa mansiyon ng mga Zamora, alam kong ikaw si Belle Del Monte. I was happy to see you again after so long years but maybe you were so young back then kaya hindi mo ako maalala pa."

"Hindi ko maintindihan ang pinagsasabi mo, Mr. Perez. And y-you knew me?" Napailing na lamang ako. I don't remember him. Pati ba naman ang isang ito ay parte rin ng nakaraan ko? Seriously?

"I was Adam's best friend, of course, I knew you." Napaawang ang labi ko sa mga narinig mula sa kanya. What the hell is this? Lahat ba na may kinalaman kay Adam Zamora noon ay hindi ko maalala? Adam, himself, Don Zamora, his grandfather and now, Stanley Perez, his freaking best friend, damn, I can't even remember a thing about them! Paano nangyari iyon? "What happened to you, Belle?" he asked me. Umiling ako sa kanya. Mayamaya lang ay napahawak ako sa ulo ko noong makaramdam ako ng kirot mula roon. Napapikit ako at bumigat bigla ang paghinga ko. Damn it!

"Are you okay?" rinig kong tanong nito sa akin. Nagmulat ako ng mga mata at nagulat noong nasa harapan ko na pala ito ngayon!

"Please leave," nakikiusap kong sambit nito. Pumikit muli ako at ininda ang lumalakas na kirot sa ulo. "Damn it!" Hindi ko na napigilan pa ang sarili. Napamura na ako dahil sa sakit.

"Belle!"

Napamulat ako noong marinig ang boses ni Adam. Sunod-sunod na kalabog ang narinig ko mula sa may pinto ng hospital room ang siyang nagpatigil sa amin ni Stanley Perez at sinundan pa iyon nang malulutong na mura galing sa lalaking nasa labas ng silid.

"Damn this asshole. Talagang naamoy ng isang ito kung nasa iisang lugar lang kami," Napatingin ako kay Stanley at umatras ito palayo sa akin. Mabagal itong naglakad at kusang binuksan ang isinarang pinto kanina.