Game of Death (Book 1)

Chapter 3

Sirang-sira na ang damit ko. Pero what's good is ilang metro na lang ang layo ko sa puting box. Konting-konti na lang.

Sina Marie ay malapit na rin sa kani-kanilang kahon. Pero ang mas pinaka-napuruhan sa amin ay si Christian, malalim ang hiwang natamo niya sa kanyang braso.

Marami-rami na rin ang sugat ko sa iba't-ibang parte ng katawan ko pero kaya ko pa. Kakayanin ko pa.

Thirty na lang kaming buhay. Mahigit forty kami kaninang lahat. Dahil sa panic ng ilan ay nagsi-takbuhan sila kaya nama'y nahati ang katawan nila ng mga invisible threads sa paligid.

Nagkalat na ang dugo sa paligid, maging ang mga piraso ng katawan nila. Hangga't maaari ay iniiwasan kong maapakan ang mga 'yon dahil ayaw kong mababoy ang katawan nila.

Habang tumatagal, pakonti kami nang pakonti.

"One hour had been passed. You only have fifteen minutes left to get and open your box."

What? Bakit hindi kami na-inform na may time limit?

Biglang bumigat ang paghinga ko. Nahagip pa ng mata ko ang pagkakapira-piraso ng isang babae matapos nitong ma-out balance.

Kapag nakaligtas ako rito, sisingilin ko ang lahat ng may pakana nito.

I closed my eyes. I tried to relax. Kailangan kong mag-focus. Kailangan kong mabuhay.

Bumuntong hininga ako bago tumingin sa kahong pinupuntirya ko.

I walk slowly. Wala na akong pakealam sa mga sugat na natatamo ko. Tanging pakiramdam ko na lamang ang gumagana. Kapag alam kong nahihiwa ako, umaatras ako at lumilihis ng direksyon.

Konti na lang. Konting-konti na lang, Fiona. Kaya mo 'yan.

Nang mga ilang hakbang na lang ang layo ko sa kahon ay bigla akong natumba.

"Sh*t." Napapikit ako nang mariin at napahawak sa hiwang natamo ko sa braso. This is not a simple cut, geez. Medyo malalim siya at talaga namang napakahapdi.

"Fiona! You can do it." I heard Marie.

It hurts like hell. The f*ckin' pain is unbearable.

"H'wag na mag-inarte, Nana, tumayo ka na d'yan!" It's Gio. Nana? What's that?

I open my eyes and I raised my middle finger towards him. He's a piece of sh*t. I saw Gio smirked at diretsong naglakad sa katapat niyang kahon.

Nakarating na siya. Ligtas na siya.

"Ten minutes left." This is what I hate about games. The time pressure. Nakakadagdag kaba. Nakakawala ng focus at nakamamatay.

Bumuntong hininga ulit ako at nagsimula nang maglakad.

I felt many cuts down to my feet pero 'di tulad ng nasa braso ko, simpleng cuts lang ang nga 'yon.

Nang mga ilang hakbang na lang ako papunta sa box, bigla itong nag-slide palayo.

"What the—" Marie snorted.

"Sh*t!" Christian and Patrick cursed.

"Ow!"

I looked at them. They looked all nervous pero walang tatalo sa kabang nararamdaman ko. Maging ang ilan sa mga schoolmates ko ay nakatingin sa akin. Nakarating na sila sa kani-kanilang box.

"Last eight minutes."

Tang*na!

Wala na akong nararamdamang cuts sa katawan ko kaya medyo bumilis na ang lakad ko pero pa-atras din naman nang pa-atras 'yong box. P*ta!