POV Dana
Ik word wakker van het irritante geluid van een wekker. ‘LOUIS, DOE DIE WEKKER UIT.’ Schreeuw ik naar hem. ‘Doe het zelf.’ Ik rol me bed uit en rol over de grond veder naar Louis’ bed en geef hem een klap tegen zijn hoofd. ‘Wat?’ vraagt hij terwijl hij zijn hoofd over de bedrand steekt. ‘Zet die wekker uit.’ Hij zucht en doet de wekker uit. ‘Waarom moet ik de wekker uitzetten?’ ‘Om dat ik er te lui voor bent.’ ‘En je bent niet te lui om de hele kamer door te rollen om mij te slaan?’ Ik schud me hoofd en ga staan. ‘Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb geen zin te laat bij het ontbijt te zijn en we hebben nog maar vijf minuten.’ Zeg ik tegen Louis die alweer half in slaap gevallen is. Hij springt gelijk zijn bed uit en rent de badkamer in. ‘Heey, ik mag altijd eerst in de badkamer!’ Roep ik tegen de deur van de badkamer. ‘Pech.’ Zegt ie terug. ‘Cool, de deur kan praten.’ Zeg ik meer tegen mezelf dan tegen de deur. Ik hoor de deur lachen en ik loop weg van de deur. Ik pak wat kleren en kleed me snel om. Ik ben precies klaar als Louis de badkamer uitkomt. We lopen samen naar de eetzaal toe.
Bij de eetzaal aangekomen zit er haast niemand meer. ‘Zijn we zo laat?’ vraagt Louis. Ik knik en ik pak snel me eten en plof ergens achterin op een stoel. Louis komt naast me zitten en kijkt met een vies gezicht naar zijn eten. ‘Wat zijn die blauwe stipjes op me brood?’ ‘Dat zijn schimmels.’ ‘IEW, dat eet ik dus echt niet op.’ ‘Lou, soms denk ik echt dat je een meisje bent en ik dacht dat jij degene was die zo graag wou ontbijten.’ Louis kijkt me beledigd aan. ‘Ik lijk helemaal niet op een meisje’ zegt hij. ‘Zit er dan Schimmel op jouw brood?’ ‘Geen idee, ik kijk niet meer of er schimmels opzitten. Je moet toch wat eten Lou’ Louis eet toch zijn eten op, maar wel met een heel vies gezicht waardoor ik in de lach schiet. Louis probeert me boos aan te kijken waardoor ik nog harder moet lachen, maar het duurt niet lang voordat Louis ook aan het lachen is.
Louis en ik rennen het lokaal binnen. ‘En waar komen jullie vandaan?’ begint de leraar. ‘We hebben ons verslapen, meneer.’ Zeg ik. WOW, dit is volgens mij de eerste keer dat ik normaal tegen hem doe. ‘Vooruit, ga maar daar zitten.’ Zegt hij terwijl hij naar 2 plekken achterin bij het raam aan wijst. Louis en ik kijken elkaar aan en beginnen te rennen, maar ik ben net iets sneller dus ik heb de tafel naast het raam. Louis kijkt me nep boos aan en ik schiet in de lach. ‘Louis je moet echt eens stoppen met dat boos proberen te kijken.’ Lach ik, waardoor Louis ook in de lach schiet. ‘Dus daarom lach je de hele tijd als ik serieus probeer te zijn.’ Lacht hij. Ik knik. ‘Dana, Louis eerst te laat en daarna niet stil worden. Ik kan jullie altijd nog laten nablijven he.’ UGH, wat zijn leraren irritant. ‘Sorry, meneer.’ Zeggen Louis en ik tegelijk. Ik doe moeite om niet weer is de lach te schieten. Louis ziet dat en schiet ook weer bijna in de lach. Wat heb ik met lachen vandaag? Niall draait zich om. ‘Waarom moeten jullie de hele tijd lachen?’ vraagt hij zachtjes terwijl hij ook moeite doet om zijn lach in te houden. ‘Ik moet lachen om Louis’ gezicht wanneer hij boos probeert te kijken.’ ‘En ik omdat Dana’s lach aanstekelijk is.’ Antwoorden Louis en ik op de vraag van Niall. Niall grinnikt en draait zich weer om. ‘Ben ik de enige die het niet was opgevallen dat Niall en Curly voor ons zitten?’ vraag ik zacht aan Louis. ‘Nee, en Curly heet ook wel Harry.’ Fluistert hij terug waardoor ik weer bijna in de lach schiet. Ik probeer niet meer op Louis te letten en luister naar het verhaal van de leraar. Ik heb echt geen idee waar het over gaat. ‘UGH, ik snap er niks van, het lijkt wel wiskunde.’ Fluister ik. ‘We zitten ook in wiskunde.’ Fluistert Louis terug. ‘Owh.’ Louis begint zachtjes te lachen, waardoor ik in de lach schiet. ‘Dana, kan je echt niet langer dan vijf minuten stil zijn.’ Vraagt de leraar geïrriteerd. ‘Ik kan het proberen, maar ik beloof niks.’ De leraar knikt en gaat veder met zijn verhaal over iets wat met wiskunde te maken heeft.
‘Lou, ben ik de enige die het is opgevallen maar dat die gast van wiskunde mij echt niet mag?’ vraag ik als we pauze hebben. Louis knikt. ‘Ik denk dat hij niemand mag.’ Zegt Louis. Ik knik en ga zitten. ‘Ugh, straks weer veder met dat project. Ik heb er zo geen zin in.’ Zucht ik. ‘De vorige keer was je met mij aan het praten en niet bezig met het project.’ Zegt Louis. ‘Daarom is het zo’n zwaar project. Ik zit met jouw opgescheept.’ Zeg ik. ‘Nou, ik ga al hoor.’ Louis staat op en wilt weg lopen. ‘NEEEEEEE, verlaat me niet. Ik ben daar nog niet op voor bereid.’ Louis zucht en gaat weer zitten. ‘Vooruit, maar alleen omdat ik je aardig vind.’ ‘Je bent de eerste die me aardig noemt.’ Mompel ik. ‘Serieus?’ Ik knik. ‘Je went er aan om altijd alleen te zijn.’ Zucht ik. Ik hoor de bel gaan. Louis springt op en sleurt me mee naar het lokaal. ‘Louis, ik kan ook zelf lopen hoor.’ Zucht ik. ‘Okay.’ Zeg Louis en hij laat me los. Die zag ik niet aankomen en val dus voorover op de grond. ‘Je kan niet eens op je benen blijven staan. Stel dan voor lopen.’ Zegt Louis lachend. Ik zucht en laat me weer meetrekken door Louis.
In het lokaal gaan we weer op onze vaste plek achterin zitten. ‘Vandaag gaan jullie weer veder met het project en de uitslag van de audities hangen morgen op het prikbord.’ Zegt de leraar en gaat achter zijn bureau zitten. Ik draai me naar Louis. ‘Dit is echt de beste leraar die ik ooit gehad heb.’ Zeg ik sarcastisch tegen hem. Hij knikt en zo praten we weer veder.
‘Louis, ga je mee naar Misty.’ Vraag ik als we weer op onze kamer komen. Ik gooi me tas op de grond. ‘Nee.’ Zegt Louis. ‘Ik gooi je dit keer niet in de modder, Beloofd.’ Zeg ik. Louis schud zijn hoofd. Er zit geen andere manier op. Ik moet echt me puppy gezicht nu gaan gebruiken. Ik zet me puppy gezicht op. ‘Louis, doe het voor Misty. Ze vind je aardig.’ Zeg ik. ‘Ugh, okay dan. Maar op een voorwaarde.’ ‘wat dan?’ ‘Je gebruikt dat gezicht nooit meer.’ Ik knik en trek Louis mee naar buiten.
