POV Dana
'En jullie denken dat ik dat goed vind, omdat?' De 5 jongens lachen en laten zich op een paar stoelen vallen. 'Nou, omdat je alleen zit en Louis zei dat je soms verdrietig bent. Mogen we of niet?' zegt de zwartharige jongen. 'Jullie zitten toch al, dus waarom niet.' zeg ik. 'Ugh, Ik doe 1 keer aardig tegen een jongen en dan ziet ik er met 5 opgescheept.' mompel ik er zachtjes erachter aan. 'Mag je me niet dan?' Vraagt Louis. 'Dat zei ik niet.' antwoord ik met een grijns. Louis rolt met zijn ogen en neemt een grote hap van zijn eten. Hij spuugt het daarna gelijk weer uit. Mijn grijns word nog groter als dat nog kan. 'Iew, wat is dit.' Zegt Louis met een vies gezicht. 'Het is de bedoeling dat het wortels zijn.' lach ik. 'Als je kleine hapjes neemt dan valt het wel mee.' voeg ik er nog lachend aan toe. 'WAT, dit zijn echt geen wortels. Ik hou van wortels. Wortels zijn lekker. Dit is... Iew.' Zegt Louis en ik lach nog harder. Louis gaat veder over dat het geen wortels kunnen zijn. Ik moet nog harder lachen als Niall Louis' bord leeg begint te eten. Als Louis eindelijk klaar is met zijn gepraat over de wortels, wilt hij weer een hap nemen, tot hij merkt dat zijn bord leeg is. Louis ogen worden eerst groot en daarna kijkt hij boos naar Niall. '' NIALL!' Roept hij. Niall kijkt Louis onschuldig aan. 'Waar zijn mijn wortels?' Vraagt Louis. 'Ergens op een betere plek.' Antwoord Niall en ik moet nog harder lachen als dat nog kan. 'Is die plek toevallig jouw maag?' Vraagt Louis weer. 'Misschien.' Zegt Niall met een onschuldige blik. Ik val op de grond van het lachen. Opeens kijken al de jongens naar mij. 'Dana, gaat het?' vraagt Louis die ook begint te lachen. 'n.. hahaaa... eheehee hahaaha..' Krijg ik er met moeite uit. Als ik eindelijk ben gestopt met lachen, ga ik weer op me stoel zitten. 'Wat moet ik nu eten?' vraagt Louis meer aan zichzelf dan aan iemand anders. 'Hier, neem mijn eten maar, ik heb nu toch geen honger.' zeg ik terwijl ik mijn bord naar Louis toe schuif. 'Maar jij moet ook eten.' en Louis schuift het bord weer terug naar mij 'Ik heb geen honger.' zeg ik en ik schuif het bord naar hem toe. 'Ik moet even iemand bellen.' zeg ik daarna en ik sta op en loop weg.
Als ik in mijn kamer ben, pak ik me mobiel uit me zak en bel me moeder. 'Mam, hoe gaat het met Amber?' Vraag ik gelijk als er word opgenomen. 'Het gaat steeds slechter met haar. Als ze morgen nog steeds niks heeft gegeten, bel ik de dierenarts.' Zegt ze. 'NEE! Doe dat niet.' Schreeuw ik door de telefoon. 'Het spijt me, Dana, echt waar. Maar het is beter voor Amber.' Probeert ze nog. 'Nee, dat is het niet. Er moet toch een reden zijn waarom ze niet eet.' Zeg ik terwijl de tranen weer in me ogen komen. Voordat me moeder nog iets kan zeggen hang ik op. Ik gooi me mobiel ergens tegen de muur en laat me op mijn bed vallen. Ik duw me gezicht in me kussen, die langzaam nat wordt van me tranen. Ik hoor de deur open en dicht gaan, maar ik reageer er niet op. Het zou vast wel Louis zijn. Ik voel dat iemand naast me op het bed komt zitten. Ik draai me om en zie Louis zitten. Ik ga ook zitten. 'Wat is er aan de hand?' vraagt Louis terwijl hij mij in een knuffel trekt. 'Als Amber morgen nogsteeds niks gegeten heeft, wilt me moeder haar laten inslapen.' zeg ik terwijl ik hem terug knuffel. Zo zitten we voor een paar minuten. Louis' shirt wordt langzaam nat van mijn tranen. 'Ik moet naar haar toe.' Zeg ik in Louis' shirt. 'Dan gaan we toch.' zegt Louis. Ik laat hem los en kijk hem raar aan. 'Wat bedoel je?' vraag ik. 'Jij wilt naar Amber toe en ik kan je er heen brengen. Alleen als je wilt natuurlijk.' Zegt hij. 'Echt?' Vraag ik met ongeloof in me stem. Hij knikt. 'DANKJE, DANKJE DANKJE. HEEL VEEL KEER DANKJE!' Roep ik. 'Kom dan.' Zegt Louis als hij opstaat en naar de deur loopt. 'Wacht.' Zeg ik en ik ren de badkamer in en kijk naar me spiegelbeeld. Me mascara is uitgelopen en ik heb rode ogen van het huilen. Ik veeg de mascara weg en gooi een plens koud water in me gezicht, Daarna droog ik me gezicht af en loop de kamer weer in. 'Nu kunnen we gaan.' Zeg ik en loop de deur uit.
Ik spring de auto uit en ren naar de voordeur. Louis volgt me hoofdschuddend. Ik druk op de bel en houd het een paar seconde ingedrukt. 'Dana, straks slapen je ouders al.' Sist Louis zachtjes. 'Boeie.' sis ik terug. Louis schud zijn hoofd weer. Ik kijk weer naar de deur. Na een paar seconde gaat ie open en zie ik me moeder met een slaperig hoofd staan. 'Hey mam, ik kom kijken hoe het met Amber gaat. Geen vragen laat me erin.' Zeg ik. Me moeder knikt en doet een stap opzij dat ik er door kan. Ik pak Louis' pols beet en sleur hem achter me aan het huis in. 'Ik ga weer slapen.' hoor ik me moeder nog zeggen. Ik ren door het veelste grote huis heen naar de achtertuin. Ik doe de deur open en trek Louis weer mee de tuin in. Ik ren helemaal naar achter, naar de stallen. Ik loop gelijk naar Ambers stal. Ik zie haar op de grond liggen en je kan duidelijk haar ribben tellen. Ik kijk haar met medelijden aan. 'Amber, meisje.' Zeg ik zachtjes en ik doe de staldeur open en loop naar binnen. Amber tilt haar hoofd langzaam op. Ze kijkt me aan en ik zie de glinstering in haar ogen terug komen. Ik lach zachtjes. 'Heey, meisje. Wil je voor me opstaan?' Zeg ik zachtjes terwijl ik bij haar hoofd ga staan. Ze beweegt wat en ik doe een stap naar achter zodat ze de ruimte heeft om op te staan. Na een paar seconde staat ze trillerig op haar benen. Ik begin te lachen. Ik pak haar voerbak van de deur af en houd het voor haar neus. 'Goed zo. Hier, eet maar wat.' Zeg ik tegen haar terwijl ik met me ene hand haar voerbak voor haar neus houd en met me andere hand aai ik over haar hals. Amber steekt haar neus in de voerbak en begin te eten. 'Goed zo. Eet maar lekker.' Zeg ik belonend. Ik lach en kijk naar Louis die bij de staldeur is blijven staan. Ik zie dat Louis ook lacht. 'Kom maar dichterbij hoor. Ze bijt niet.' zeg ik tegen Louis en hij doet voorzicht wat stapjes dichterbij. Als Amber klaar is met eten, zet ik haar voerbak in de hoek van de stal op de grond. Ik geef Amber een grote knuffel. 'Ik heb je gemist meisje.' zeg ik. Ze hinnikt en gaat met haar hoofd op en neer. 'Ik wist dat er een reden moest zijn dat je niet zou eten. Je miste me gewoon.' Zeg ik. Ik pak haar halster die over haar staldeur hing. Ik doe het bij haar om en ik klik er nog een touw aan vast. 'Kom maar. Even wat beweging. Waarschijnlijk heb je niet zo veel bewogen de afgelopen dagen.' zeg ik terwijl ik haar de stal uit leid.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
WOOOHOOOOO HET 3E HOOFDSTUKJE VOOR VANDAAAG. APPLAUS VOOR MIJ MENSEN DIT IS ECHT EEN RECORD.
SORRY TAMARA DAT JE AL BIJNA HET HELE HOOFDSTUK WEET (IK STUURDE FOTOOS VIA WHAP VAN HET VERHAAL NAAR HAAR)
VOTE?
COMMENT?
FAN?
XX THIRZAAXX
