POV Dana
Ik loop het lokaal binnen en ga weer op me vaste plaats achterin het lokaal zitten. Nu Louis weg is zit ik weer altijd alleen. Ik heb zo'n gevoel dat dit een lange dag word. Gister ben ik de hele dag bij Misty en Amber gebleven dus daar krijg ik vast nog wel wat over te horen. Ik zucht als ik me engels docente binnen zie komen. Dat begint goed. ‘Dana, leuk dat jij er ook weer bent.’ Zegt ze waardoor ik met me ogen rol. Als ze met haar les begint kijkt naar buiten en zie dat Amber en Misty samen in de wei aan het spelen zijn. Ik glimlach erom en blijf ernaar kijken totdat de docente mijn gedachte weer naar de les trekt. ‘Dana, als ik jou was zou ik maar opletten. Je vorige cijfer was niet al te best.’ Ik zucht en kijk weer naar de docente die veder gaat met haar les. Niet dat ik nu aan het opletten ben. Ik ben blij als de bel eindelijk gaat en loop ik naar mijn volgende les. Op de gang word ik tegen gehouden door de directrice. ‘Dana, mijn kantoor. Nu.’ Zegt ze op een strenge toon. ‘Sorry, maar ik heb geen tijd voor een babbeltje, hoeveel zin ik er ook in heb. Ik moet heel nodig naar me geschiedenis les. Ik had het gister ook al gemist en ik wil niet te ver achter komen. Snapt u?’ Grijns ik en ik wil weer doorlopen, maar de directrice moet zo nodig weer beginnen te praten. ‘Ik weet dat je gisteren niet op school was daarom wil ik nu met je praten.’ Zegt ze en ik hoor aan haar stem dat ze boos begint te worden. ‘Owh, wist u het niet. Door het vreselijke eten hier heb ik een voedselvergiftiging opgelopen en ik had gister zo’n buikpijn dat ik maar in me bed ben blijven liggen.’ Lieg ik. Nouja, het is half waar. Ik had wel voedselvergiftiging, maar ik lag niet de hele dag in me bed. ‘Je hebt je niet ziek gemeld.’ Zegt de directrice wijsneuzerig. ‘Owh, dan heeft Louis het niet doorgegeven. Ik had hem gevraagd of hij het aan u wilde zeggen voordat hij wegging. Ik denk dat hij het vergeten is?’ Zeg ik. ‘Ik zou het tegen hem zegen dat hij dat soort dingen niet meer moet vergeten.’ Zeg ik en pak me mobiel uit me broekzak om Louis een berichtje te sturen en ondertussen loop ik door naar me les.
Hey Lou
Als de directrice straks aan jou vraagt of je mij gisteren zou ziekmelden. Zeg plz ja anders zit ik in de problemen.
Xx Dana
Ik laat me mobiel weer in me broekzak glijden en loop het lokaal in. Ik ga weer achteraan zitten, maar dit keer komt er iemand naast me zitten. Ik zucht en draai me naar haar om. ‘Moet je perse hier zitten?’ vraag ik geïrriteerd. Het meisje schrikt blijkbaar en knikt daarna toch ja. ‘Ben jij echt het vriendinnetje van Louis Tomlinson?’ vraagt ze na een minuut. Ik zucht. ‘Ja, dat ben ik. Problemen mee?’ Antwoord ik bot en kijk weer naar buiten. Vanaf dit lokaal kan je niet naar de wei kijken. ‘LEUGENAAR!’ roept het meisje. ‘Ik lieg niet. Je mag hem bellen als je wilt?’ zeg ik terwijl ik mijn mobiel naar haar uit steekt. ‘Iedereen ziet toch zo dat jij nooit het vriendinnetje van Louis kan zijn.’ Vervolgt ze. ‘Louis valt niet op van die irritante meisjes die denken dat ze stoer zijn.’ ‘Ik denk helemaal niet dat ik stoer ben en het is helemaal jouw probleem dat je me niet gelooft en nu mag je mooi een andere plaats uitzoeken.’ Zeg ik en duw haar van de stoel af en zet me tas erop. Het meisje kijkt me boos aan, pakt haar tas en loopt naar een paar andere meiden aan de andere kant van de klas en begint met ze praten terwijl ze af en toe naar mij kijkt. Nu weet ik ook weer dat ze over mij praten.
Ik loop de eetzaal binnen en weer achterin op me vaste plek zitten. Ik pak me flesje water en drink het tot de helft leeg. De rest van de ochtend heeft iedereen naar me gewezen en me aangekeken alsof ik een aliën ben. Niet dat het mij boeit. Ik vis me mobiel uit me broekzak en ongrendel hem. Ik zie dat ik een berichtje van Louis heb en open hem snel.
Hey,
Je bent gister zeker niet naar school gegaan. En nu moet ik voor je gaan liegen.
