POV Dana
Ik loop terug de kamer in. ‘Waar was jij?’ vraagt Louis als hij voor mijn neus springt. ‘Ik was in de stallen. Amber en Misty eten geven.’ ‘En je vroeg niet of ik mee wilde?’ ‘Jij sliep nog.’ Ik pak wat schone kleren en loop de badkamer in. Ik moest weer zo nodig over mijn eigen voeten struikelen en dan in de modder terecht komen. Ik doe snel de schone kleren aan en haal de modder van me gezicht en handen af. Ik loop de badkamer weer uit en Louis is op zijn mobiel iets aan het doen. ‘Gaan we ontbijten?’ vraag ik aan Louis. Hij knikt als antwoord en staat op. Ik doe de deur open en loop de gang op. Ik wacht totdat Louis naast me staat en lopen daarna samen veder naar de eetzaal.
Ik loop naar de tafel achterin waar we altijd zitten en ik laat me op een stoel zakken. Ik kijk naar het eten wat voor me staat en trek een vies gezicht. ‘Dat ze dit nog eetbaar noemen.’ Zucht ik als ik begin met eten. Ik kan niet geloven dat dit ooit eens brood is geweest. Volgens mij kopen ze hier aan het begin van het jaar brood en daar eten ze het hele jaar van. ‘Ugh dit is niet te eten.’ Zucht Niall die naast mij zit. ‘Daar kom je pas nu achter?’ Vraag ik en hij knikt. Ik eet langzaam veder van me “brood”. Na een poosje gaat de bel en ik schrik op. ‘Is het al zo laat.’ Zeg ik en spring op. Ik trek Louis van zijn stoel en sleur hem mee naar het goede lokaal. Ik ga weer op me vaste plek achterin bij het raam zitten en Louis zit weer naast me. De leraar komt binnen wandelen en begint een heel verhaal over iets vaags waar ik allang niet meer naar luister.
‘Dana, wat is het antwoord.’ Hoor ik een stem zeggen en ik schrik wakker. ‘Drie.’ Zeg ik snel waardoor iedereen in de lach schiet. ‘We zitten bij biologie en niet bij wiskunde.’ Zucht de leraar en gaat veder met zijn les. ‘Lekker geslapen?’ fluistert Louis lachend naast me. Ik knik vrolijk en leg me hoofd weer op me armen neer. Ugh, van slapen wordt je moe en ik heb buikpijn. Komt waarschijnlijk door het brood. Opeens trekt Louis me aan me pols en ik beland op de grond. Ik geef hem een dodelijke blik. ‘De bel is gegaan.’ Zegt hij lachend. ‘Owh.’ Komt er uit mijn mond. Ik sta op en loop het lokaal uit. ‘Welke les hebben we nu?’ vraag ik aan Louis. ‘Engels ofso.’ Zegt hij terwijl hij een lokaal in loopt. Ik volg hem en plof weer achterin op een stoel. De lerares komt binnen en ik zucht als ik zie dat ze de toetsen die we vorige week hadden gemaakt in haar hand heeft. Ze begint de blaadjes uit de delen en als ik mijn blaadje krijg prop ik het gelijk in me tas. ‘Wil je niet weten wat je cijfer is?’ vraagt Louis verbaast als hij het ziet. Ik schud me hoofd. ‘Het zal toch niet hoger dan een twee zijn.’ Zeg ik en ik leg me hoofd op me armen. Ik heb echt buikpijn. Ik sluit me ogen even. ‘Dana, let jij ook op?’ vraagt de lerares. Ik kijk op en knik.
‘Gaat het wel?’ vraagt Louis als we in de pauze aan een tafel gaan zitten. ‘Je bent zo afwezig.’ Ik zucht. ‘Ik heb gewoon buikpijn. Niets ergs.’ Zeg ik ‘Hoop ik.’ Mompel ik erachter aan. Ik kijk naar het brood wat voor me neus staan. Ik heb daar nu echt geen trek in. Ik zucht en schuif het weg. ‘Dana, eet je brood, anders verhonger je.’ Zucht Louis. ‘Ik heb geen honger en waarschijnlijk heb ik buikpijn van dat brood dus ik eet het niet.’ Zeg ik en drink wat uit me flesje water. ‘Welke lessen hebben we nog?’ vraag ik aan Louis. ‘Wiskunde, geschiedenis en gym.’ Zegt Louis. ‘Ik haat gym.’ Zucht ik. ‘Zo erg is het ook weer niet.’ Zegt Louis verbaasd.
Ik loop het sportveld naast het schoolgebouw op. Ik zucht als ik zie dat ik de eerste ben. Ik loop naar de bankjes die aan de zijkant van het veld staan en ga op eentje zitten. Zo zit ik nog een paar minuten te wachten tot iedereen op het veld is. De leraar komt aan lopen en begint te praten. Ik luister niet, ik zie zo wel wat we doen. Opeens krijg ik een heel misselijk gevoel in me buik. Ik ren snel naar de kleedkamer en ren daar naar de wc. Als ik boven de wc hangt komt alles wat ik gegeten heb er weer uit. Ik voel dat iemand mijn haren uit me gezicht haalt. Als eindelijk alles eruit is ga ik grond zitten en kijk wie er achter me staat. Ik zie Louis me bezorgt aan kijken. ‘Gaat het?’ vraagt hij en ik knik. Ik sta op en loop naar me tas en pak me flesje water eruit. Als ik me flesje weer in me tas stop komt de leraar binnen gelopen. ‘Gaat het?’ vraagt hij. ‘Ik heb alleen nog wat buikpijn.’ Zeg ik. ‘Ik denk dat het toch beter is als je maar terug naar je kamer gaat.’ Zegt hij en ik knik. ‘Louis, ga jij met haar mee?’ Louis knikt en trekt me voorzichtig mee.
Ik plof op me bed neer. ‘Gaat het echt?’ vraagt Louis weer. ‘Zie het er zo uit?’ vraag ik en hij schud zijn hoofd. ‘Het gaat prima, als je de buikpijn wegdenkt.’ Zucht ik en Louis glimlacht even. ‘Denk je dat het vanavond wel gaat lukken?’ vraagt Louis dan. ‘Wat is er vanavond dan?’ vraag ik als ik hem verbaasd aankijk. ‘Ben je dat nu al vergeten. Het concert natuurlijk.’ Owhja dat was vanavond. IK schud me hoofd. ‘Denk je dat ik leuk een liedje ga zingen als ik verga van de buikpijn?’ Vraag ik aan Louis. ‘Nee, denk het niet.’ ‘Daar heb je je antwoord.’ Ik draai me op me buik en sluit me ogen. Het laatste wat ik voel voordat ik in slaap val is dat Louis de deken over me heen legt en dat hij een kusje op mijn haar geeft.
