Kenos'un Öfkesi

Ep.8 Silüet

"Neredeyim ben ? Neler oldu ?" Etrafta görünür hiçbir şey yoktu, aydınlıkta ilerliyordum. Aydınlık karanlığa ağır ağır dönüşmüş, kızgın bir boğanın bilinçsiz hareketleriyle üzerime hücum ediyordu. Belirli bir mesafeye geldikten sonra karanlık bir çember oluşturdu. Aydınlık sadece benim üzerimdeydi. Elimi kınında duran öfkeme uzattım. Kınından yavaşça çektim. Parlaklığı karanlığa yansıdı. Fakat kızgın boğalar kılıcımın parlaklığını yeyip yuttular. Savunma pozisyonu aldım. Hislerim beni ele geçiriyordu. Parmaklarıma kadar iletilen bir güç...

Enerji beni kontrol ediyordu. Bu hissi daha önce hiç yaşamamıştım. Bu ilkti. Ruhum çıkıyormuş gibi hissettim. Gerçekten bedenimde bir şey beni terk ediyordu vücudumdaki bu çalkantılarla alabora olmaya yaklaşmışken ortam aydınlanmış her yer beyazın göz alıcı parlaklığına bürünmüştü. Dizlerimin üstüne kılıcıma dayanarak sendeledim. Gözlerimi açtım ve başımı yukarı kaldırdım.

Keskin ama kabaca bir sesle üzerime savrulan kılıç ve karşımda beliren bir silüet...

Gözlerim beyazın tesirinden kurtulduğunda gördüğüm şey bana benziyordu net olma- (Bir kılıç darbesi daha)

Gelen darbeyi iki elimle tuttuğum kılıcımın sapına en yakın bölgesi ile karşılayıp kollarımı kılıcım yere paralel gelecek kadar eğdim. Sağ bacağımı bir adım öne atmamla karşımdaki öfkeden kuduran canavarı ittirip sol bacağım ile bir parabol oluşturacak bir biçimde tersten dönerek kılıcımı omzuna doğru savurdum fakat hareketlerimden saldırımı anlamış olacak ki hızla yere eğildi ve gelen darbeden kolayca kaçındı. Ben daha savunma pozisyonu alamamışken paralel bir konuma geleceğimiz bir takla ile karın boşluğuma kılıcını sapladı ve derin bir yara açtı. Kendimden geçmiş bir şekilde yere yığıldım ve bir darbe daha bu sefer sırtımın üstünden belimin en altına kadar çaprazlamasına bir kesik.

Düşündükçe yaralar daha acı verici hale geliyor... 

Düşündükçe öfkeden kudurmuş yaratık daha güçlü darbeler indiriyor... 

Düşündükçe kanım bedenimi daha hızlı terk ediyordu. Düşünmeyi bıraktım...