MY WORST ENEMY TURNS MY GREATEST LOVE (Completed)

CHAPTER 36: SORROWFUL & (KM) 1

KAREN'S POV

Parang kahapon lang ang saya ko sa birthday party na ginawa nila para sa akin. Ngayon bigla nalang napawi ang lahat ng saya ng nadarama ko.

After my birthday celebration inataki si lolo puso. Agad namin siyang dinala sa hospital pero huli na ang lahat binawian na siya ng buhay. May taning na pala ang buhay niya sabi ng doctor pero hindi niya sinabi sa amin na pamilya na.

Ngayon na ang libing niya sa *Eclaboosh* Memorial Cementery (kathang isip ko po lamang). Ang sakit na iniwan nita kami agad. Ngayon pa na masaya kaming magkasama. Kaya pala iba na yung naramdaman ko sa mga sinasabi niya nong birthday ko.

"Tahan na bee, sigurado akong masaya ngayon kung nasan man si lolo Marin." -sabi ni Miko ng nakayakap sa akin. Nasa harap parin kami ng puntod ni lolo. Katatapos lang ng libing niya pero nagstay pa rin ako. Sina nanay at tatay ay umalis na.

"Bakit ganun, ngayong kompleto na ang pamilya ko ngayon pa niya kukunin ang isa. Ang unfair naman nun." sabi ko habang umiiyak pa rin. Tama naman ako ahh. Bakit ngayon pa? Sandaling panahon palang kami nagkasama ni lolo tapos kinuha pa niya agad talagang napakaunfair.

"Sssh.. Wag kang magsalita ng ganun bee. Everything is happen for a reason. Maybe he have plan for us at hindi natin alam yun." Tama din naman si Miko. Ba't parang sinisisi ko si papa GOD?

I'M SORRY PAPA GOD!

"Kaya wag ka ng umiyak. I'm sure masaya ngayon si lolo Martin kung nasan man siya ngayon. Dahil nahanap niya kayo bago siya mawala dito sa mundo." pahabol niya. Tama, dapat ko ng tanggapin siguro naman nandito lang sa paligid si lolo. Wag lang siyang magpapakita sa akin. hehehe. Pinahid ko na ang mga luha ko gamit ang panyo na binigay sa akin ni lolo dati.

"That's my bee. Cheer up! Nandito pa kaming nagmamahal sayo. Lalo na AKO." Natawa ako saglit at hinampas ko siya sa braso.

"Bee naman, ang sakit nun!" sabi niya habang hinihimas ang braso niya. Ang OA naman nito. Ang hina nga yung paghampas ko.

"ANG OA MO BEE! BAHALA KA SA BUHAY MO!" sigaw ko sa kanya at iniwan ko siya.

"WOOH! BUMALIK NA SI BEE!"  at tumatalon pa siya. Loko to kailan ako umalis. Binilisan ko ang paglakad bahala siya sa buhay niya.

"BEE NAMAN HINTAYIN MO AKO!" sabi niya habang tumatakbo. Ewan ko sa lalaking to kunting biro lang niya mapapawi na ang lungkot ko. Kaya mahal na mahal ko na ito.

MIKO'S POV

Graveh ang bilis maglakad ng babaeng ito.

"BEE NAMAN HINTAYIN MO AKO!" sigaw ko habang tumatakbo. Salamat naman at bumalik na siya sa dati. Ilang araw rin yang umiiyak at hindi kumakain ng tama. Nag-aalala na nga ako nun. Kung hindi ko sinabi na hindi din ako kakain kung hindi siya kumain. Ayun kumain na rin pero hindi ganoo ka rami atleast kumain siya. Yun ang importante.

Naabutan ko siyang nakatayo sa gilid ng kotse ko. Alam ko na hindi pa ito marunong magdrive at walang taxi or jeep na dadaan dito. hehehe *evil grin*

"Oh ba't nandito ka pa?" hehehe. with matching nakakalokong ngiti. Tiningnan lang niya ako at pumasok sa loob ng kotse. Ano yun? Pumasok na rin ako sa driver seat.

"Oh, ba't nandito ka sa loob ng kotse ko?" Mukhang naiinis na oh, napang-abot na yung dalawang kilay niya.

"EH SA WALA AKONG MASAKYAN EH!" Tingnan mo sinisigawan pa ako. Bumalik na nga sa dati. I kiss her forehead at inistart ko na yung kotse. Siya ayun nakatulalang naka titig sa akin. ANG GWAPO KO TALAGA!

"Alam kong gwapo ako kaya wag ka ng matulala diyan." Bigla naman siyang natauhan at inirapan ako sabay tingin sa labas ng bintana. Yan Bee Karen ko! Kahit mood swing siya palagi ay mahal na mahal ko yan.