Akulli im i zjarrtë ✔

Pjesa 18 ❤

A:

Tashme ai ishte gati ta bente ate bisede me te, sapo Luisi te dilte. Donte ti kerkonte falje, edhe pse nuk e kishte bere kete gje me pare. Por per te ishte i gatshem ta provonte. Nuk e dinte nese ajo qe ndiente ai ishte dashuri, sepse sipas tij dashuria nuk ekzistonte. Ai mendonte se ndoshta ai thjesht e kishte perzemer, asgje me shume. Por sa e vertete ishte kjo? As vet nuk e dinte.

Priti derisa Luisi te nisej me makine dhe shkoi per tek dhoma e saj. Kur hapi deren nuk e gjeti brenda. I shkoi ne mendje qe do te ishte ose ne tualet ose ne kuzhine duke ngrene. Kete gje bente kur ishte e stresuar. Ne tualet nuk ishte sepse dera ishte e hapur, keshtuqe i mbetej te shkone ne kuzhine. Zbriti poshte dhe e pa ate duke pire uje. Ndodhej mbrapa saj dhe mesa duket ajo nuk e kishte vene re.

- Amore... - sapo degjoi keto fjale leshoi goten nga dora. Ajo e dinte kush ishte, sepse vetem ai i therriste ashtu. U kthye ngadale me fytyre nga ai, bashke me lotet qe i pushtuan syte e kristalte.

- Cfare do tani nga une - tha ajo duke mbledhur veten dhe duke vene perseri para saj mburojen e saj te krenarise.

- Dua vetem te bisedojme. - ja ktheu ai duke ruajtur qetesine.

- Nuk kam asgje per te biseduar me ty - ja ktheu ajo me nerva - tani zhduku.

- Ti e di qe kjo eshte shtepia ime dhe mund te rri ku te me doje kokrra e qejfit. -  epo ne fakt edhe aq kishte duruar shume. Askush nuk i fliste atij ashtu, sepse i dinte pasojat. Por me te ishte ndryshe per dreq. Mori fryme thelle dhe foli serish.

- Shiko Sara, une dua te te kerkoj falje per gjithcka qe te kam bere te kalosh. Dhe kete ta them me te vertete. - hera e pare qe ja thoshte dikujt keto fjale. Ndihej disi krenar per veten.

- Ashtu?! E qe kur kane filluar kriminelet te kerkojne falje? - e refuzoi faljen e tij, qe me zor i kishte dale nga goja, dhe me pas e quajti kriminel?! Epo kjo ishte e tepert. Doli jashte me furi duke perplasur deren, dhe e la Saren ashtu te menduar.

Ne fakt ajo thelle ne shpirt e kishte pranuar faljen e tij, por qe ta thoshte kete  ishte shume e veshtire per te, per krenarine e saj. Te dy kishin nje krenari te semure dhe kjo ishte pengesa e tyre me e madhe.

Qendroi rreth 30 min e vetme ne kuzhine duke menduar, derisa dera u hap. U hodh ne kembe menjehere, duke menduar se ishte Luisi. Shkoi tek dhoma kryesore dhe pa nje nga njerezit e Albertos. Ai ishte i ri, kishte ardhur se fundmi per te ruajtur perimetrin e shtepise nga rreziqet qe mund tju kanoseshin.

- Urdhero, kerkoje gje? - e pyeti ajo teksa ai qendronte perballe saj me nje buzeqeshje qe ajo spo e kuptonte.

- Po, ne fakt doja dicka nga ti - tha ai dhe filloi ti afrohej me nje qeshje te shpifur dhe djallezore. Ajo filloi te ecte mbrapa, nga nje hap mbrapa per cdo hap qe ai afrohej. Por nuk mundi te shkonte me tej  pasi u ndalua nga muri. Ne ate moment ai i kapi duart duke e mberthyer per muri dhe ngjiti trupin e tij me te sajin.

- Qenke shume e mire ti. Nuk i ve faj shefit qe te donte me zor. Ama nese trrgohesh e bindur do jete edhe me mire per ty. - fjalet e tij e neveriten, pse dreqin duhet te ekzistonin keta lloje perbindeshash? Perse nuk e lene nje femer rehat te jetoje jeten e saj?

- Alberto do te te vras nese me prek more trap - i tha ajo duke u perpjekur te fshinte friken.

- Oh zemer, por ai nuk ka pse ta marre vesh, - i tha dhe u afrua per ta puthur. Ajo nuk e la por e gjuajti me koke tek hunda dhe e beri te sprapsej pak. Por kjo nuk ishte gje per ate qen, vetem sa e acaroi me keq. E kapi nga floket dhe e hodhi ne divan, me pas i hipi edhe vet siper. Ajo u mundua te vetmbrohej por ishte e kote pasi ai ishte i trajnuar, kurse ajo jo. E gjuajti me shuplake per ta bere te pushonte, te pakten keshtu mendonte ai, dhe me pas i grisi bluzen. U mundua ta lufonte ate me sa fuqi kishte dhe filloi te bertiste ndekohe qe ai po e puthte ne qafe. Disa lote i lagen fytyren e bute teksa ai perpiqej ta zhvishte. Ajo ishte luftarake dhe kjo gje e ndihmoi, por per sa kohe mund te vazhdonte keshtu?

Per fat te mire ajo nuk ishte e vetme ne kete bote te shemtuar. Ulerimat e saj moren pergjigje kur brenda u fut Alberto me disa lule ne dore.

- Ti more bir bushtre!! - bertiti ai sapo e pa ate siper saj dhe leshoi lulet ne toke. Vrapi atje dhe e kapi ate maskarain nga bluza duke e rrezuar ne toke. Filloi ta rrihte aq shume saqe ai po vdiste. Kurse ajo po shihte e tmerruar ate skene, ndekohe qe po qendronte ulur ne divan pa bluze.

- Alberto mos, do e vrasesh, - bertiti ajo dhe vendosi doren ne shpatullen e tij. Ajo prekje e qetesoi. Ishte hera e pare qe kjo gje ndodhte, kur ai nisej per kete pune nuk kishte njeri qe ta qetesonte, por me ate mesa duket ishte ndyshe. E leshoi ate dhe hoqi xhaketen e tij per tja dhene asaj. Ishte gati te therriste njerezit e tij per ta hequr ate plehren qe andej, por ai foli.

- Ah shef, te ishe vonuar edhe pak, te pakten te na kishe lene te kenaqeshim pak. Me ler te te them qe me vjen keq per ty se kjo qenka super pjeshke. Te leshon goja leng vetem kur e shikon - tha ai dhe i hodhi nje veshtrim prej maniaku asaj.

-  O sh**rdhate, mbaje gojen se te betohem do te vras tani ne vend - foli Alberto nderkohe qe syte po i vlonin nga inati. Por ai nuk degjoi.

- E di, - tha duke ju drejtuar Sares - po te na linte edhe pak ky do te te kisha... - por pa mbaruar fjaline u shkrep arma e Albertos. Me keto fjale ai i kishte bere gropen vetes. Keshtuqe Alberto nxorri armen dhe e vrau me nje plumb mu ne lule te ballit. Por kjo skene ishte e tepert per Saren e cila qendronte e tmerruar krahe Albertos.

- Cfare bere - bertiti ajo sapo pa gjakun qe u pehap ne dysheme.

- Ai plehra nuk e meritonte te jetonte. Nuk e pe cfare te beri?!

- Epo edhe ti per pak ma bere te njejten gje. Pse ti e meriton te jetosh?! Vdis edhe ti pra. - tha ajo duke u ngjitur lart duke qare. Fjalet e saj e goditen shume rende. Edhe po ti kishte krahasuar me mijera plumba ne trup, prap nuk mjaftonin. Aspak. Por ajo qe nuk dinte Sara ishte qe me vone do te pendohej thellesisht per keto fjale qe tha...😭

Heyy miq😭 A ju pelqeu pjesa? Pjesa tjeter do kete edhe me shume aksion. 😈 Ndoshta ka ardhur momenti i disa vrasjeve?! .... Si thoni ju😇. Nejse ju falenderoj qe e lexoni librin tim me gjithe zemer😘😘😘😍😍😍😍. Love you all!!!
Mos harroni like dhe coment.

Bye❤💛💚💙💜🖤❤💛💚💙💜🖤❣💕💞💓