Akulli im i zjarrtë ✔

Pjesa 20 ❤

ME PARE:

- Saraaaaaa, - u degjua e bertitura e Albertos. Ajo e sakrifikoi veten per te. Gjaku nuk ishte i tiji, jo, por per te ne ato momente me mire te ishte ne vendin e saj. Pizhamat e saj te bardha ishin bere te kuqe tashme nga gjaku, dhe para Albertos tashme shtrihej nje trup gati pa jete...

A:

- Oh sa keq po me vjen, - u degjua serish zeri i Blankos - kisha plane me ate vajze, apo nuk e kishte ate trupin e bukur. Ehhh ca te besh keshtu e ka jeta. - nderkohe qe ai po thoshte ato fjale, ajo e shkreta duke belbezuar perpiqej te thoshte dicka.

- Shhh, amore, gjithcka do rregullohet, mos u bej merak. Tani te lutem mos e lodh veten, ne rregull bukuroshja ime? - keto fjale i shqiptoi ne shqip ne menyre qe Blanko te mos ti kuptonte.

- Cfare m*tin po thua ore - e pyeti ai i nervozuar por nuk mori asnje pegjigje. Alberto qendronte ulur ne toke me trupin e saj ne preher dhe duke i shtypur plagen  ne krahun e majte te kraharorit, ne menyre qe te mos humbiste me shume gjak. Edhe ai vet kishte humbur goxha gjak nga plaga ne kembe, por kjo gje per momentin nuk i interesonte.

- Mire pra, koha e pershendetjeve mbaroi. Por duhet te me falenderoni qe nuk jam shume i keq. Meqenese ketu, ne kete bote, nuk ju le dot bashke te pakten tju bashkoj ne boten tjeter. - tha Blanko dhe me pas leshoi nje qeshje te shpifur

Alberto serish nuk foli, edhe kur ai i drejtoi pistoleten ne koke, perseri nuk reagoi. I shtrengoi doren fort asaj, gje te cilen e beri edhe ajo me ato pak fuqi qe i kishin mbetur, dhe me pas thjesht qendruan duke pare ne sy njeri tjetrin.

- Mire pra, prita shume me duket ,- tha Blanko dhe fill pas ketyre fjaleve nje e shtene u degjua.

Keshtu vdiqen te dy, fund! (Thjesht po beja shaka😂😂 vazhdojme me historine👇👇)

Trupi i rende i Blankos ra ne toke i gjakosur  dhe pas tij u shfaq Luisi me 10 burra nga pas.

- Sara - bertiti ai kur pa ate ne ate gjendje. - cfare ndodhi vogelushe? - tha ai por kesaj rradhe mes lotesh.

Ajo i hodhi nje veshtrim duke i buzeqeshur mes lotesh Luisit dhe me pas nje te tille edhe Albertos. E pa me vemendje, sikur donte te hiqte mallin, dhe me pas mbylli syte ngadal. Ne ato momente po degjonte mijra te bertitura qe po i thonin te mos mbyllte syte, por tashme ishte e pamundur.

/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\

- Zoteri, ju lutem duhet te qendroni shtrire, - u degjua zeri i nje infermjereje qe i lutej.

- As qe me intereson fare, nuk marr urdhera nga ju une, tani me lini rehat te shkoj ta shikoj ate, - bertiste nga ana tjeter Alberto. Tashme ishin ne spital dhe Alberto po merrte kurimet e nevojshme per kemben. Ishte demtuar nje muskul dhe gjithashte kishte humbur shume gjak, prandaj i duhej te qendronte ne spital.

- Vella, qendro aty, mos bej keshtu, - u degjua zeri i Luisit qe sapo u fut brenda ne dhome.

- Luis, mire qe erdhe. Shpejt, me thuaj si eshte ajo, - u hodh e tha Albertos sapo i degjoi zerin.

- Eshte akoma ne operacion, mjeket thone qe eshte ne gjendje teper kritike, por po mundohen te bejne te pamunduren. - shpjegoi Luisi dhe i shoqeroi keto fjale me disa lot. Ajo kishte 8 ore qe ishte ne operacion dhe ende asnje permiresim. Plumbi kishte prekur nje arterie , gje qe i rrezikonte jeten.

- Mjeket jo te perpiqen por te bejne te pamunduren, - tha Alberto i revoltuar.

- Vella qetesohu, - tha Luisi dhe me pas u degjua telefoni i tij.

- Urdhero Erik, ndonje te re. - tha ai duke ju drejtuar personit qe kishte lene prane Sares.

- Luis me duket se po i ndodh dicka. Mjeket po vrapojne neper hyrje daljet e salles se saj te operacionit.

- Kuptova, po vij menjehere - tha Luisi dhe u be gati te ikte por fjalet e Albertos e ndaluan.

- Luis cfare po ndodh? Si eshte ajo?

- Me duket se ka ndodhur dicka ne salle. Me duhet te shkoj. Ti rri ketu.

- Qe kur paskam filluar te marr urdhra une o njerez? Do te vi me ty, kjo eshte e prere - tha Alberto i revoltuar.

- Zoteri, ju lutem, do me beni te humbas punen, mos levizni qe ketej - u lut infermjerja e re qe qendronte ne kembe.

- Te siguroj qe nese vazhdon te me kundeshtosh, do humbasesh me shume se punen, jemi te qarte? - foli ai kercenueshem.

- Ne rregull zoteri, me falni, - tha ajo e dorezuar, dhe me pas e ndihmoi te merrte patericen. Edhe Luisi nuk kundeshtoi me por u nis bashke me te drejt salles ku ndodhej Sara.

Pasi arriten atje pane doktoret tek hynin e dilnin me vrap. Alberto arriti te ndalonte nje, gati duke e rrezuar dhe e beri te shpjegohej.

- Cfare m*tin eshte duke ndodhur? - bertiti ai.

- Zoteri jemi duke e humbur vajzen, por po bejme me te miren tone per ta shpetuar. Gjithsesi do ju lutesha ta benit gati veten per gjithcka, - tha doktori disi i frikesuar. Keto fjale e bene Alberton ta humbiste kontrollin dhe te fillonte te bertiste duke thyer cdo gje, edhe pse me kembe te plagosur.

- Cfare m*utin do te thuash me pergatituni per cdo gje? Pse m*tin nuk me la te qellohesha une? Pse e hodhi veten para? Pse eshte ajo atje?! Ajo nuk e meriton, sepse nese eshte dikush qe e meriton AI JAM UNE - i tha ai keto fjale mes te bertiturash e lotesh. Me pas u kthye serish nga doktorri duke e kapur per jakat e perparses.

- Degjoni ketu ju, nese edhe gjeja me e vogel i ndodh asaj, do jua shemb kete dreq spiali mbi koke! Moret vesh?!! - vazhdoi te bertiste ai. Nuk ndalonte pavareshist perpjekjeve te Luisit dhe njerezve te tij. U desh nderhyrja e nje doktori per ti bere nje gjilpere dhe per ta vene ne gjume, edhe pse nuk ishte aspak i qete as ne te...

Ja dhe pjesa tjeter, e di qe eshte kot po skam pasur shume kohe 😂😅. Pjesa tjeter do jete me e mire, ju premtoj. Shpresoj qe te jeni duke i kaluar mire pushimet. Ju puth e ju perqafoj. Mos harroni vote dhe comment.

- Bye❤💛💚💙💜🖤❤💛💚💙💜🖤❣💕💞💓