A:
Pas 3 muajsh:
- Amore, mirmengjes. Erdha prap une. Si je sot? - ishte ky monologu me te cilin Alberto e fillonte mengjesin qe prej 3 muajsh. Perballe tij qendronte ajo, e dobet, e bardhe si bora, me masken e oksigjenit te cilen nuk e kishte ndare nga vetja per 3 muaj. Qendronte ashtu e pavetedijeshme qe prej 3 muajsh, ne koma. Operacinoni kishte pasur komplikacione, gje qe e kishte bere ate te binte ne nje gjume te thelle, jo shume te larget nga vdekja.
Kurse ai vinte perdite duke i sjelle lule te ndryshme nga e djeshmja, duke pritur cdo sekonde te shikonte edhe nje here syte e saj te kristalta, tashme nuk donte asgje me shume. Gjate ketyre 3 muajve e kishte kuptuar se sa e donte ate, e kishte kuptuar se tashme ajo kishte zene nje vend te pazevendesueshem ne zemren e saj.
Qendroi duke i shtrenguar doren dhe vetem duke e pare per shume minuta. I mungonte shume zeri i saj. Cfare nuk do te jepte per ta degjuar edhe nje here ate, edhe neqeoftese ajo do ta shante, per te nuk kishte problem. Le ti thoshte legen, vetem ti fliste, do i dhuronte boten, vetem te zgjohej...
- Zoti Alberto, mirmengjes. Mund te vini pak sepse dua tju them dy fjale, - u degjua zeri i doktorit qe hapi deren.
Alberto pohoi me koke dhe ju drejtua deres.- Cfare ka ndodhur doktor? - foli ai duke mbyllur deren pas vetes.
- Me vjen shume keq tjua them por te zonjusha Sara nuk ka me shenja jete. Mendoj se duhet ti fikim makinerite.
- Cfare dreqin po thoni ju? - bertiti Alberto aq fort saqe te gjithe kthyen kokat.
- Zoteri ju lutem kuptojeni. Kane kaluar 3 muaj dhe ajo ska dhene as shenjen me te vogel te jetes. Jeton ne saje te makinerive, nuk ka asnje permiresim.
- Jo - insistoi ai.
- Zoteri me kete rast do ju benit nder shume njerezve, do shpetonit shume jete. Per shembull ne kemi nje vajze qe ka nevoje per operacion sysh dhe zonjusha Sara duket se eshte donatore e pershtashme.
Alberto e humbi toruan. Ti shikonte syte e Sares se tij tek dikush tjeter? Jo jo, nuk mund ta lejonte kete. Nuk mund ta lejonte qe zemra e saj te rrihte tek dikush tjeter. Nuk mund ta lejonte qe syte e saj te ndriconin tek dikush tjeter. Saren do e priste sa te kishte jete, se nese ajo vdiste, ai vdiste bashke me te.
Mori fryme thelle dhe i foli serish doktorit:
- Degjoni zoti doktor. Ajo femer qe qendron e shtrire aty brenda me shpetoi jeten. Neqoftese nuk do ishte ajo une do kisha vdekur me kohe. Ajo femer eshte frymemarrja ime, keshtuqe nese i fikni aparaturat asaj, se pari me vrisni mua. Nese varrosni ate me varrosni edhe mua.
Doktori e pa edhe nje here te fundit, i vendosi doren ne shpatull dhe duke buzeqeshur i tha.
- Ajo femer eshte me fat qe te ka. Do ta leme edhe nje muaj te shikojme ecurine, por nuk ju premtoj dot asgje.
- Faleminderit, - tha Alberto dhe u fut serisht brenda.
- He pra bukuroshja ime, hapi ata syte e bukur, - i tha asaj dhe me pas i puthi doren. - jam ketu duke te pritur, mos me zhgenje.} 6 dite me vone {
Cdo dite vazhdonte e njejta rutine. Cdo mengjes ai e vizitonte ate bashke me lulet shumengjyreshe me vete. Me pas largohej per ndonje pune nga te tijat , dhe i linte radhen Luisit. Edhe te sotmen e njejta gje, ose jo...
- Mirmengjes amore, - tha me buzeqeshje dhe ju afrua duke i kapur doren. Ne ate cast ndejeu nje shtrengim, te ardhur prej saj, dhe me pas pa teksa levizte gishtat. U cua ne kembe i shushatur duke mos ditur cfare te bente dhe, pasi i thirri mendjes, doli ne korridor dhe filloi te bertiste me sa kishte ne koke per doktorrin. Ai i shkreti erdhi me vrap i trembur, duke ju marre fryma pasi ishte te te 60 - at, dhe ju afrua deres se dhomes se Sares.
- Doktor, me shtrengoi doren dhe e pashe teksa levizte gishtat. - tha Alberto gati duke qare nga gezimi. Doktorri u fut brenda dhe pa ate duke levizur gishtat. I kontrolloi shenjat jetesore dhe me pas ju drejtua Albertos:
- Zoti Alberto, kjo eshte nje mbrekulli. Vajza ka shenja jete, te cilat dje nuk i kishte. Ende ka shprese! Tani me duhet te shkoj tek disa paciente te tjere, me lajmeroni per cdo te re. - dhe me pas doli.
- He pra dritez, hapi ata syte e bukur, me ka marre malli - tha ai dhe me pas i puthi ballin. U ul prane saj dhe aty e zuri gjumi.
Ishin zhurmat e aparaturave qe e zgjuan me pas, dhe qe tregonin se rrahjet e zemres kishin arritur nivelin e duhur. Pasi veshtroi ato hodhi syte nga ajo, dhe gjeja e pare qe pa ishin syte e kristalta, me ne fund te hapur. Shtyu karrigen tutje, duke e rrezuar dhe u afrua drejt saj me lote ne sy.
- Oh dritez me ne fund, sa me kishte marre malli - dhe me pas e puthi ne balle. Ajo qendronte para tij, disi e lodhur, por duke e pare ate me gezim. Hoqi ngadal masken e oksigjenit nga fytyra, dhe me pas i dha kenaqesine Albertos, per te degjuar zerin e saj pas kaq shume kohesh.
- Dhe kush jeni ju? - keto fjale e shushaten Alberton e gjore, vertet nuk e njihte? U mundua te qeshte duke shpresuar se ishte shaka, dhe me pas i tha:
- Amore, vertet nuk me mban mend?
Ajo qeshi lehtas, i kapi doren duke e shtrenguar dhe me pas ju pergjigj:
- Sigurisht qe te mbaj mend, si mund ta harroj nje legen si ti?! Ishte thjesht nje shaka more budalla.- tha dhe me pas qendroi pak ne heshtje - ma thuaj ti, si mund ta harroj mafjozin qe me rrembeu zemren! - i tha keto fjale disi me frike, por me ne fund e mori guximin. Vetem sikur ta dinte qe keto fjale e kishin bere Alberton njeriun me te lumtur ne bote, do i kishte thene mijra here.
Ai buzeqeshi i lumtur dhe me pas ceki lehtas buzet e tij me te sajat.
- Te dua shume kokforta ime,- dhe pasi tha kete fraze i dha serish nje puthje po aq te embel sa e para. Dhe kesaj rradhe nuk i nderpreu asnjeri, sepse kjo puthje shenonte fillimin e nje dashurie te paster e te vertete.
Ai ishte i ftohte si akulli, por brenda tij kishte nje zjarr shume te madh, zjarrin me te madh ne bote, ate zjarr qe djeg gjithe boten brenda tij. Brenda vetes ai mbante zjarrin e shenjte te dashurise... Dhe ai ishte mafjozi qe i rrembeu zemren, kurse ajo ishte kokeforta e tij, qe nuk do ta nderronte me asnje ne bote.
Hey popull!!! Ku jeni? Ju kerkoj 100 mije here ndjese sepse supozohet ta kisha postuar dje kete pjese, por nuk kisha qasje ne internet😂😂. Me falniiii. Shpesoj tju kete pelqyer sepse mua per vete me shijoi shume😂😋. Mos harroni vote dhe comment. Ju lov shume😘😘
Bye❤💛💚💙💜🖤❤💛💚💙💜🖤❣💕💞💓
YOU ARE READING
Akulli im i zjarrtë ✔
RomanceSara eshte ose me mire te themi ishte nje 19 vjecare si gjithe te tjerat deri ne diten e ditelindjes se saj, ku gjithcka ne jeten e saj ndryshoi. Per mire apo per keq? "Ai ishte i ftohte si akulli, por brenda tij kishte nje zjarr shume te madh, zjar...