Akulli im i zjarrtë ✔

Pjesa 19 ❤

Do kemi disa fjale paksa te renda te ky kapitull. Po ju paralajmeroj😂😅
A:

Kishin kaluar gati 2 jave qe nga ajo ngjarje e pakendeshme dhe ata te dy as edhe nje fjale nuk kishin shkembyer me njeri - tjetrin. Ajo nuk dilte fare nga dhoma e saj, kurse ai here here afrohej te cepi i deres se saj per ta pare. Ishte dobesuar shume. Trupi i saj ishte holluar sepse keto dite edhe uje pinte me pakice. Ne ato momente qendronte mbi fletat e saj te bardha duke pikturuar, por ne fakt nuk kishte frymezim.

Nderkohe, ne zyren e Albertos po zhvilloheshin biseda per punen midis ketij te fundit dhe Luisit. Por befas dera e zyres u hap me shpejtesi duke bere qe ata ta nderprisnin bisedimin.

- Cfare dreqin ben? Nuk di te trokasesh - bertiti Alberto ne momentin qe djali qe hapi deren u fut brenda. Gjendja mes tij dhe Sares e kishte bere edhe me nevrik, dhe pasojat e kesaj i hanin te tjetert.

- Me falni bos por... Kemi nje problem - tha djali qe u fut brenda duke ju marre fryma.

- Cfare m*utin ka ndodhur perseri - bertiti ai duke u ngritur ne kembe.

- Shef, e mbani mend djalin qe vrate para 2 javesh per shkak te zonjushes?

- Ehe, clidhje ka ai ne kete mes? - pyeti Alberto i paduruar.

- Shef ai ka qene spiun i Bernardos, pra tashme Bernardo e di vendodhjen tuaj me shume mundesi.

- Cfare m*tin po thua?! Si mundi te ndodhte nje gabim i tille?! Ku e keni mendjen kur pranoni njerez?! - bertiti Alberto me sa kishte ne koke.

-  Ata kishin bere pune te mire ne fshehjen e te dhenave zoteri. - tha djali tashme disi i frikesuar. Ai i shkreti mund te kishte qene te të 18- at dhe i ishte futur kesaj rruge kohet e fundit.

- Ju dhjefsha mu ne pune qe beni dhe ju. - bertiti serisht ai duke perplasur kesaj radhe doren mbi tavoline.

Nderkohe djali i cili beri te largohej, ndaloi super i frikesuar nga e bertitura e Albertos.

- Ku k*rin mendon se po shkon??!!

- Me falni shef, mendova se mbaruat.

- Po normale ashtu mendoni ju, edhe une ashtu do mendoj kur tjua caj kafken te gjitheve. - bertiti serisht ai

- Me falni une...

- Mbylle!! Tani degjo ketu, mblidhi te gjithe burrat, do te largohemi qe ketej. Ai ndyresira mund te sulmoje nga casti ne cast. I dua te gjithe ne shtepine jugore, te bere gati, per 1 ore. Kuptove?!

- Menjehere shef.

- Tani largohu. - dhe pas ketyre fjaleve djali u largua duke bere ate qe ju urdherua.

- Luis, ti merr ne telefon ata te shtepise jugore dhe informoji, gjithashtu merrni furnizimin e armeve. Larmeroji te gjithe per ndryshimet, ne rregull vella? - tha Alberto kesaj rradhe duke ju drejtuar Luisit.

- Ne rregull vella, por cdo te behet me Saren.

Alberto as kesaj rradhe nuk kishte ngelur pa pergjigje. Ne fakt Sara ishte gjeja e pare qe i shkoi ne mendje kur mori kete lajm.

- Me te merrem une - tha ai dhe doli duke ju drejtuar dhomes se saj. Trokiti dhe pritit rreth 5 minuta derisa ajo e hapi ate dere.

- Cdo ketu ti - pyeti ajo sapo e pa. Ishte akoma me rrobat e saj te bardha te gjumit, qe e tregonin si nje arushe te vogel. Kjo pamje Albertos po i pelqente saqe harroi te kthente pergjigje.
- Hejj, me ty po flas, boll me shikove ashtu - tha ajo per ta kthjelluar.