"Umarım evleneceğimiz gün yanlışlıkla sakalını değil de, kaşlarını keserler, Yavuz. "
"Umarım evleneceğimiz gün gelinliğin kirlenir de, kot pantalon giymek zorunda kalırsın, Bahar"
Romantik Komedi✏
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⭐
Bahar çantasını bir kenara fırlatıp, kendini yatağa attı. Tam olarak koskoca bir hafta geçmişti Yavuz olmadan. Sanki bir asır gibi geçmişti bu bir hafta. Onu bu kadar özleyeceğini hiç tahmin etmezdi.
Zaten durum daha da vahimdi. İşlerin yoğunluğu yüzünden arasıra telefonda "Meraha, nasılsın" gibi kısa konuşmalar yapmışlardı. Görüntülü bile konuşamamışlardı..
Genç kadın yatakta çevrilip, tavana baktı. Elini alnına koyup, yavaşça sıvazladı. Başı az kalsın çatlayacaktı. Günün yoğunluğuna verdi bu ağrıları. Bugün oldukça yorucu geçmişti nede olsa.. Sabah erkenden son sınavını vermiş ve oradan hastaneye koşuşturmuştu.
Kapısının tıklatılması ile iç geçirdi. Sakin bir tonlamayla,
"Gel" dedi.
Kapı açıldı ve sırası ile Nazlı ve Eylem girdi içeriğe. Bahar öfke ile sırtını onlara çevirip, kaşlarını çattı. Bir haftadır onlarla konuşmuyordu. Affedemiyordu ikisini de. Tamam, Yavuz'la güzel bir şey yaşamışlardı ama, yine de öyle bir kurnazlık yapmalaeı hiç hoş değildi..
"Baharcım, yapma böyle.. Ben, cidden özür dilerim.." dedi Nazlı üzgün bir ifade ile.
"Özür diliyorsun öyle mi? Bana nasıl yaparsınız ya bunu? Biz kardeş değil miyiz? Ne kadar kötü bir duruma düştüm, utandım, biliyor musunuz?" dedi Bahar onlara çevrilerek.
"Bahar, üzgünüm!" dedi Eylem utanarak.
"Hayır, onun bir suçu yok! Hepsi benim başımın altından çıktı. Hatta o jartiyer ve dantellileri koymamam için beni tembihledi ama ben gizlice koydum.." dedi Nazlı.
"Aynısını sana yapsam, nasıl karşılardın? Biri ile zorla evlendirilsen ve onunla aynı evde tek başına yaşamak zorunda kalsan, nasıl hissederdin? Hele ki kardeş dediğin kızların pijama yerine, gecelik koyduğunu gördüğünde? Üzülmez miydin?" dedi Bahar gözlerinden birkaç damla yaş akıtarak.
Aslında hassastı şu sıralar. Yavuzsuzluk onu yoruyordu. İçinde kocaman bir boşluk vardı sanki.
"Özür dilerim, kardeşim! Halt ettim, çok özür dilerim" diye Nazlı koşarak Bahara sarıldı.
Eylem de omuzlarını düşürdü ve dudak büzerek onlara doğru ilerledi. Üç genç kız birbirine sarılıp, birkaç dakika ağladılar. Sonra toparlanıp, yeniden özlerine döndüler tabii.
