Stalking the Stalker

Chapter 17

   It's been hours since she was wandering in the middle of the city.

    She is still crying, tinitignan narin siya ng mga nakakasabayan niya sa daan.

   Naka marine uniform pa siya, bitbit sa kanang kamay ang sling bag niya at magulo narin ang kanyang buhok, kaya napapalingon talaga sa kanya ang ilan.

    No phone, no money! at wala siyang balak na umuwi sa kanila.

    Kumakalam narin ang sikmura niya, mas lalo siyang naka ramdam ng gutom ng mapa daan sa isang food chain.

    But she has no money.

     Patuloy siya sa paglalakad.

      Gabi na at ayaw niyang umuwi sa kanila, sa paglalakad niya she end up sa school nila.

     She's standing in front of their Marine building where their big tarp was posted noong nanalo siya sa SFAC.

    Napa ngiti siya, na may halong luha.

    "I don't wanna go Dad! I don't wanna loose them!" tuluyan na siyang humagulhol na paluhod at na sapo na niya ang mukha habang patuloy parin sa pag iyak.

     She's been crying ang sitting in front of their building for an hours, pasado alas 9 na naman ng gabi kaya wala nang ibang tao.

     Tanaw niya parin ang tarpualin nila, it's her first time to be acknowledged by the people like that.

     Masaya siya, kahit pa simpling beauty contest lang iyon ay kakaibang fulfillment ang naramdaman niya.

    She felt loved, valued and appreciated.

    It is where she felt that she belong.

  
   
    Inabot na siya ng ulan sa labas, but she doesn't care at all, gusto lang niyang titigan ang tarpaulin nila.

    Because she's afraid it might be her last chance to see them. - that thought bring tears to her eyes.

    Lumalakas na ang ulan sa labas at basang-basang na siya, naka ramdam narin siya ng ginaw sa kalamnan.
    
      But her tears ay unstoppable tila nakikisabay din sa malakas na buhos ng ulan.

    She's tired, hungry and numb.

    "What the hell are you doing here?" natigilan siya ng marining ang familiar na boses na iyon, paglingon niya ay di na siya nagulat sa ka yang nakita.

     " DJ??! " ng hihina na niyang tugon, nakita niya itong matumang nakatayo at may hawak na payong sa likod niya.

    Kahit madilim ay alam niya kung gaano ka kunot na ang nuo nito ngayon, knowing the tone of his voice.

   Agad siyang tumayo, muntik pa siyang matumba dahil nahihilo na siya. Mabuti nalang at maagap ito at naabot siya agad para alalayan sa pagtayo.

    "Ok lang ako!" sabay wakli niya sa kamay ni DJ.

    Nakita niyang naka basketball uniform pa ito, duda niya galing pa ito sa gymn at napa daan lang sa building nila, tanaw niya pa sa likod nito ang kotsing sinasakyan nito.

    "I'll take you home!" sabay hila nito sa kanya papasok ng sasakyan, ngunit pumalag siya, pero dahil nanghihina na ay naipasok parin siya nito.

    "Here, don't have anything warm here, just put it on para di ka lamigin masyado!" sabay abot nito sa sariling school uniform but hindi siya pinansin ni Rid, naka tingin lang ito sa may bintana.