''Seni eskisi kadar sevemiyorum artık'' dedi.
Bu cümle bana öyle tanıdık gelmişti ki, gidiyorum demekti bu.
''Neden'' dedim fakat öyle bir fısıldama ile, çaresizlik ile.
''Sevemiyorum işte müzeyyen, anlayabileceğini düşünüyorum, ve gideceğim bugün.''
Ne diyebilirdim ki, sadece öyle bakıyordum boşluğa doğru.
Sonra gitti ansızın bir gece vakti, gitti ama bambaşka bir yolculuğa
Bu yolculuk... soğuktu... çaresiz... bitkin
ŞİMDİ OKUDUĞUN
aussi bon que
Poesia"Ve sadece evler yıkılmazmış, insanlar da bir gün ansızın yıkılırmış, sen öğrettin."
