Yolun sonundayım. Ansızın bitmek bilmeyen sesler kulağımı hırpalıyor.
Fotoğraflar da ki o mutlulukları bir daha yakalayamayacak olmak ne saçma,
Anlamlandıramıyorum, insanları. Mısralarca ağlamak istiyorum boşlukta.
Satırlarca kalbinde dolaşmak, orada saklanmak istiyorum.
Birileri boğulur, birileri kurtulur. Ve ben boğulduğumu hissediyorum bu sabah.
Hayat eğer film ise benim sonum, son değil.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
aussi bon que
Poésie"Ve sadece evler yıkılmazmış, insanlar da bir gün ansızın yıkılırmış, sen öğrettin."
