antidote• btob

ep9

Rutin hallerim ile durağa inmiştim. Durakta oturan Changsub'un yanına oturup bekledim.

Dönmesi ile elimdeki kahveyi uzatmamla söze girdim.

"Günaydın" diyip gülümseyerek ona baktım.

"Günaydın da" kahveleri gösterince söze girdim.

"Sen toparlanmassan kahveler senden dedin. Bir kere olsun bana kahve ısmarlamamış biri söyleyince altında yatan gerçek ile sana kahve getirdim."

Dedikten sonra kahkaha atmıştı. Sonunda onunla konuşmam ile birlikte onu güldürmüştüm.

Kahvesini alıp yudumlarken tekrar söze girdim.

"Her şey için özür dilerim. Sözümü tutmadım. Yalan söyledim. Sana değer verdiğim için yaptım tüm bunları."

Son sözümden sonra bana döndü. Tekrar yudum alıp söze girdi.

"Yaptıklarından sonra bana değer vermiyormuş gibi hissettim. Ama son söylediğin şeyde gerçeksen seni affedebilirim"

"Evet gerçeğim. Dürüstüm. Hatta sana nasıl inandırcağımı biliyorum."

Dedikten sonra gelen otobüse binerek okula doğru yol aldık.

°○●□■■□●○°

Teneffüste Yerin'i çağırtıp herkesi okulun bahçesinde topladım. O sırada bizim sınıfın penceresinden bakan Changsub'u görünce konuşmaya başladım.

"Ben Mia. Beni herkes tanıyordur. Son olaylar ve birçok olay ile. Karşımda gördüğünüz kızdan değer verdiğim insanın canı acıttığı için canı yansın diye böyle bir şey yaptım. Ve yaptıklarımdan sonra onun o hale gelmesi beni pişman ettirdi. Yaptığım çok kötüydü. O yüzden hem sizlerin hem Yerin'in hemde değerli arkadaşım Changsub'un gözü önünde ÖZÜR DİLERİM" dedikten sonra ona dönüp gülümsedim.

Herkes dağıldıktan sonra tekrar Yerin'den içtenlikle özrümü dileyip sınıfa çıktım.

Sınıfa girdiğimde sıramın üzerinde ki çikolatalı süte bakıyordum. Üzerinde not vardı.

"Gönlümü aldınız değerli arkadaşım :) "
Diye notu görünce suratıma gülücükler doğdu.

Kafamı kaldırdığımda kapının orada durup bana bakıyordu. Yanıma gelip oturdu sırama. Bende masanın üzerine oturup onunla karşılıklı oturuyorduk.

"Seni kendimden uzak tutunca nedense bir şekilde hep yakın oldun bana"

Bunları söylediğinde kalbimin ritminin hızlanmasını anlam veremedim. Ama dediği şeyde haklıydı. Ne kadar uzak kalsa benden ben ona daha çok yaklaşmıştım.

"Duygularımı ve beni karman çorman ettin"

"Duyguların mı ? Seni karman çorman etmiş olabilirim de duyguların ne alaka?"

Masayı kendine doğru çekip, sandalyeden hafif kalkarak bana yaklaştı.

"Sence?" Söylediği tek kelime ile nefessizlik çekiyordum. Kendime hakim olamıyordum

Gözlerim tüm suratını inceledikten sonra iyice yaklaştı ve gözleriyle buluştu.

"Kırdın,yaraladın beni. Ama sen bana hep bu kadar yakındın"