antidote• btob

ep16

Jiwon'un iki günlük kamp teklifini annemlere paylaşarak onay almıştım. Tabii daha bugün günlerden cuma. Akşam çıkacağımız yolculuk için çantamı dündem hazırlamıştım.

Şimdi okula kapısının önünde Changsub'u bekliyordum. Çıktığında annesini selamlayıp elini tutacağım vakit hemen elini çekip annesine el sallayarak bahçeden çıktık.

"Neden elini çektin?"

"Şey annemler bilmiyor"

"Şaka mı yapıyorsun? Neden?"

"Bizimkilerden biraz utanıyorum. Benim biraz küçük ama kendisi büyük dert kardeşim var da. Yerin dibine sokacak dipte."

"O kadar da değildir abartma."

"Kardeşin olmadığı için anlamamanı normal karşılıyorum hadi gel"

O kadar abartılacak ne vardı ki? Alt tarafı sevgili olduğumuz bilinecekti.

Otobüse binip kulaklığını cebinden çıkarıp birini benim kulağıma takarak camdan bakmaya devam ediyordum.

Çalan şarkı sanki hisselerimizi tercümanı gibi arka fondaki hareketli müzik ile enerjimizi anlatırmışcasına gibiydi.

Müziğin bitimi ile okula gelmiştik. Sanki otobüscü müzik eşliği ile okula getirmişti bizi. Birbirimizi müzik bitimi bakarken şoför durak adını tekrarlamasıyla kendimize gelip otobüsten indik. Ellerini ellerimle kenetleyerek konuşmaya başladı.

"Hayatıma ne halde ne hızla girdin bilmiyorum ama umarım müzik sana anlatmak istemiştir her şeyi"

"Hemde her şeyi anlattı. İyi ki yanımdasın Changsub" elini bırakıp karşısına geçip sımsıkı sarıldım ona.

Gerçekten en iyi şey sarılmak. Hiç bir şey konuşmasan bile sarılmak her şeyi anlatıyordu. Kavga etsen, üzülsen, mutlu olsan, tüm duyguların çaresiydi sarılmak.

Ayrılıp elini tutup okula girdik beraber.

Jiwon heyecanla gelip yanımıza konuşmaya başladı.

"Maç var son saat. En önü kapattım bizim için. Çağırın kim varsa. Minhyuk'ların takımı başka okulla bizim okulda turnuva yapacaklar."

Heyecanla yanımızdan ayrılıp arkasından bağırmakla yetindim.

"Duyuru yap"