"Keşke beni de elinde ki şu böğürtlen kadar sevebilsen." dedi çocuk yüzünde ki buruk gülümsemeyle. Diğer çocuksa bir böğürtlenlerine bir de çocuğa baktı. Dudaklarını büzdü,
"Seni böğürtlen kadar çok sevemem ki... Daha çok severim."
16/07/2018
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gökhan: Eve geldim ve canım bir kitap okumak istedi. Aklıma bugün bir çocuğun da Harry Potter okuduğu geldi. (04:06)
Gökhan: Yıllar yılı başlayacağım diye aldığım kitabı bugün ancak elime aldım.
Gökhan: Her kitabın iyi veya kötü bir insanın karakterinin oluşumunda büyük bir etkisi olduğunu düşünmüşümdür.
Gökhan: Biliyor musun, Göktuğ'da çok kitap okurdu ama annemle babamdan sonra hayatla birlikte kitaplarlada arasında ki bağı kopardı.
Gökhan: Belki de bu kadar acımasız biri olmasında etkisi vardır, bilmiyorum.
Gökhan: Neyse,
Gökhan: Bugün birçok kez okuduğunu söyledin.
Gökhan: Senin kişiliğinde ki kapalı kutuları tek tek açmak istiyorum ve sanırım bununla başlayacağım.
Gökhan: Bir insanın sevdiği kitabı okursan onun kişiliğinden bir parça görebileceğimize inanıyorum.
Gökhan: Sanırım bu gecenin sonunda senin kişiliğinden bir parça da olsa görebileceğim.
Gökhan: İzinsiz giriyorum toparaklarına ama beni affet, buna ihtiyacım var.
Gökhan: Aslında bu aralar sadece klasik okuyordum ama birisi için küçük bir istisna yapabilirim bence.
Gökhan: Bu sözde beni etkiledi nedense.
Gökhan: Belki öylesine yazılmış bir satırdı, yazılmış fakat unutulmuş... Ama beni çabucak yargılayabilecek, aslında iyi mi kötü mü olduğunu bilmediğim insanlara güvenmemem için uyarıyor gibi hissettim bu satır.
Gökhan: Eğer aklının neye çalıstığını bilmiyorsan bir insanın ona verdiğin sırrıda ne yapacağını asla bilemezsin.
Gökhan: Sakın kimseye güvenme tamam mı?
Gökhan: En azından beyninin nerede saklı olduğunu göremiyorsan, güvenme.
