“Ano?! Nakita mo si Carl kahapon sa date niyo ni Jonathan?” sigaw ni Sydney. “Sssh! Ang ingay mo! Nakakahiya sa iba!” sabi ko.
“Sorry, sorry. Pero tama nga naman si Jonathan. Bigyan mo naman siya ng chance.” sabi niya.
“Yung matapobre na iyon?! Hindi! Over my dead body! Yuck!” sabi ko.
“Sus, english english ka pa diyan pa-cheeseburger ka naman. Ang aminin mo, nahulog na ang loob mo sa kanya.” sabi niya.
“Ay naku iyan na naman yang ka-cheesyhan mo! Tigilan mo ko!” sabi ko naman.
“Ay naku rin Rachelle, tignan mo, nagbublush ka.” sabi niya.
“Talaga?!” sabi ko.
“Oo! At saka, tingin ka sa likuran mo.” sabi niya na nakangiti.
Pagka-tingin ko naman, ayun, isang demonyo sa likuran ko.
“Ang aga ko napunta sa impyerno ah.” sabi ko.
“Gwapo naman.” pagyayamabang niya.
“Feeling mo naman.” sabi ko.
“Aminin mo na kasi, na-attract ka sa akin noh?” yabang na naman niya.
“Yuck!” sabi ko.
“Guilty ka naman.” ngiti niya.
“Ayy, ewan ko sa iyo.” sabi ko.
Pero, posible ba talagang kalimutan ko na lang si Carl at bigyan ng chance si Jonathan? Pwede ba talaga ako magkaroon ng a new love?
“Hindi ko pa talaga alam kung pwede pa akong magmahal uli eh.” sabi ko.
“Ano ba iyan! Panira ka naman eh!” sabi ni Sydney.
“Basta ewan ko. Hindi pa kasi ako nakakapag-move on.” inamin ko.
“Iyan na namang Carl na iyan… bakit ba hindi mo kasi bigyan ng chance si Jonathan at para makalimutan mo siya.” sabi niya.
“Ayaw ko nga! Lagi nga kaming nag-aaway nun eh.” sabi ko.
“Eh ganyan talaga kapag sa umpisa.” sabi niya.
“Hay naku iyan ka na naman eh, kung ikaw na lang kaya ang magbigay ng chance kay Jonathan.” sabi ko.
“Pwede rin.” sabi niya, “Basta bahala ka diyan pag naunahan ka ng iba.” sabi niya.
“O siya siya, tulog na ako. Bye.” sabi ko.
“Bye.” sabi niya.
