Live-Laugh-DIE

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 2ο

Με το που μπήκα σε αυτή την περίεργη τάξη η πόρτα έκλεισε αμέσως. Φοβήθηκα. Το δωμάτιο ήταν πολύ σκοτεινό με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζω πολλά πράγματα.

Όσο περπατούσα μέσα στην τάξη πρόσεχα να μην πεσω. Κάποια στιγμή αντίκρισα μια λάμψη μπροστά μου, κάτι φωτεινό. Πλησίασα. Ήταν ένα μπαούλο πάνω σε ένα ψηλό ράφι. Δε μπορούσα προφανώς να το φτάσω. Άκουσα έναν ήχο. Περίεργο ήχο.

Τότε φοβήθηκα ακόμα περισσότερο και έτρεξα στην πόρτα, τη σκουντουσα, τη χτυπούσα, τη κλοτσουσα, μα δεν άνοιγε. Φαινόταν κλειδωμένη. Άρχισα να κλαίω.

Η λάμψη δυναμονε... Το ράφι πλέον κουνιόταν από το ποσση δύναμη έβγαζε το μπαούλο. Έμοιαζε σαν να είχε κάτι μαγικό μέσα. Όσο το παρατηρούσα τρομαγμένη ένιωθα λες και θα σκάσει. Μέχρι που έπεσε κάτω κ ακούστηκε τόσο δυνατά. Η λάμψη επανήλθε όπως ήταν πριν. Σταμάτησα να κλαίω και έτρεξα να δω τι είναι αυτό το μπαούλο.

Έγραφε κάτι σε μια πολύ περίεργη γλώσσα. Φαινόταν πολύ παλιό για να είχε τέτοια σύμβολα. Πήγα να το ανοίξω μα ήταν κι αυτό κλειδωμένο. Κοίταξα γύρω μου μήπως έβρισκα κανένα κλειδί η κάτι τέτοιο.

Πήρα το μπαούλο που έβγαζε φως (ευτυχώς δεν ήταν βαρυ) και το πήγαινα από δω και από κει για να βλέπω καλητερα στο σκοτάδι.Καποια στιγμή είδα ένα κλειδί. Έτρεξα και το πήρα. Δοκίμασα να ξεκλειδώσω το μπαούλο αλλά δε γινόταν. Τότε σκευτηκα ότι μπορεί να ήταν το κλειδί για την πόρτα. Πήγα να δοκιμάσω. Δυσκολεύτηκα να γυρίσω το κλειδί και τελικά η πόρτα άνοιξε. Όμως η περιέργεια με τραβούσε πίσω.

Γύρισα το κεφάλι μου και είδα το μπαούλο όσο σκεφτόμουν. Δεν αντιστάθηκα και ήθελα να ψάξω για να δω τι υπήρχε μέσα.Εκλεισα την πόρτα και έμεινα μέσα. Μακάρι να είχα φύγει..