school life.

hoofdstuk 12.

voor me staat.. brandon?

"uhm hallo?"

"ja heei, ik kom even sorry zeggen."

"oo, nou zeg maar"

"sorry, ik had niet eens mogen dreigen met een mes, straks was je dood geweest dan had ik iemand vermoord"

"okey dankje." aardig hoor maar dat had ie ook op school kunnen doen--'. na een tijdje loopt hij weer weg.

"wat was dat witte ding op zijn neus?"

"uhm anouk, je heb zijn neus gebroken!"

ik staar hem aan en schiet in de lach.

"ik heb zijn neus gebroken?" vraag ik lachend.

"jaa hahahhaha"

dat ik zo hard heb geslagen dat zijn neus gebroken is. had ie verdiend!

faas helpt me met me spullen inpakken, morgen weer naar school. eigenlijk wel lekker. maar ook weer niet, zou brandon nog haat gaan gooien? denk het wel. nou niet meteen maar na een tijdje. ik zal dit nooit vergeten want er zit een litteken zo groot als de neus van meneer krabs. me ouders komen binnen en dan als ik alles mee heb ga ik naar huis. bijna 5 weken in het ziekenhuis. morgen na school moet ik weer naar het ziekenhuis.., ik ben veel bloed verloren en ze moeten me bloed controleren. ik zit naast faas in de auto en we zitten allebei op ons mobiel. hij kijkt vaak naar me dat heb ik door maar ik voel me niet ongemakkelijk. ik loopt 1 huis verder dan ik hij lacht en loopt dan naar binnen.

*RING TUUT RING TUUT*

oja daarom had ik een hekel aan vroeg opstaan. ik sla me wekker uit en kijk naar me wond. mhh staat best cool. net of ik gevochten heb. ik fiets naar buiten en daar staat faas al, we fietsen samen en dan komen we ramon tegen. we fietsen met zijn 3en en dan komen we brandon en ariana tegen. als ariana ons ziet begint ze hem te zoenen. wat probeert ze? me jaloers te maken? op wat?

ik gooi me fiets in het rek en pak me tas.

"zo heb je School een beetje gemist?" vraagt faas.

"nahh beetje"

hij gaat voor me staan.

"ik ben zo blij dat je nog leeft."

"ik was zelf bang dat ik het niet zou halen."

"ik had me geen leven zonder jou voor gesteld."

"ahw"

voor dat ik het weet raken mijn de lippen de zijne. het is raar maar fijn. ik kijk hem aan.

"ik hou van je, wil je.." voor dat hij zijn zin heeft afgemaakt heb ik al ja gezegd. het gebeurt nog een keer. ik heb mijn eerste en mijn 2e kus overleeft. ik zie ramon staan en hij lacht en geeft een knipoog.

als ik door de school loop heb ik door dat iedereen me aan kijkt. uhm, ik ben nog steeds wie ik ben toch? ik had alleen maar een mes in me buik. ongemakkelijk loop ik door de school. ik zie mezelf op een poster met 'respect begint waar geweld eindigt' hallo? ik leef nog hoor! ik scheur die poster er van af.

"ik snap je" zegt faas. uhg ik wil het alleen maar vergeten maar zo kan dat dus niet. en dan besef ik dat ik dus nog niet klaar ben...

het is het 3e uur wiskunde, het is net pauze geweest en iedereen zit weer in de les. ik ben bezig met een opracht als er op de deur word geklopt. de concierge komt binnen.

"hallo, kan anouk even mee komen?"

ik kijk hem aan en sta op. ik ben bang.

"neem je tas maar mee."

dit gaat lang duren denk ik. ik loop door de School alsof ik nieuw ben en hier nog nooit ben geweest. ik kijk naar benenden. we staan voor de deur van de directeur. de congiere klopt op de deur,

"hier is anouk"

de directeur kijkt me aan en brandon zit op een stoel tegenover hem. nog met dat witte ding op zijn neus waardoor ik me lach in moet houden. en dat doe ik om eraan te denken dat ik bij de directeur ben. moker hoelang gaat dit duren?

"doe de deur dicht en kom zitten, we gaan even praten.."