school life.

hoofdstuk 17.

"wat is er met lisa?" zeg ik bezorgd.

"lisa is dood."

mijn leven staat stil, net als mijn hart en mijn gedachten. dood? waarom dood? kon het niet anders? wat is er mis met mijn leven. ik barst in tranen uit en faas kijkt me bezorgd aan. mijn mobiel glijd uit me handen en er zijn nog nooit zoveel tranen uit me ogen gekomen. faas pakt me mobiel en vraagt wat er is.

"lisa is dood" zeg ik met een schore stem. 

"juzus kom hier." hij slaat zijn armen om me heen en ik verschuil me hoofd in op zijn schouder. ik voel zijn hoofd op mijn hoofd en weet dat hij ook moet huilen. er komen politie agenten aan.

"naar spoor 5, meisje geraakt door een trein." hoor ik 1 van de agenten in zijn micro ding gebeuren zeggen. faas kijkt me aan. "trein?" ik kijk hem bang aan. hij houd me stevig vast en laat me niet meer los. het dringt me nu pas door dat me beste vriendin dood is.

julie komt aanrennen en ik sta op ik sla mijn armen om haar heen en we beginnen allebei weer te huilen.

"wat is er precies gebeurt?"

"nou.. we hadden haast want we moesten op een speciaal gesprek zijn ofzo en ik ging met haar mee en we waren al laat, de trein kwam aan en ze zei dat ze dat ging redden en ik schreeuwde dat ze terug moest komen ze was op het treinspoor en toen kwam de trein ineens de hoek om en ik zag het gebeuren.. ze werd mee gesleurd door de trein en ik liet me fiets vallen en wou naar haar toe rennen maar ik werd tegen gehouden door een vrouw."

ik sta stil en zeg niks, faas kijkt naar zijn voeten en julie staart naar de muur. wat is er gebeurt? in 1 klap is er een deel weg van me leven. brandon komt aan lopen naast een politie agent en kijkt naar de grond, als ie ons ziet kijkt ie gelijk boos en loopt verder.

we worden thuis gebracht door een politie agent en als ik thuis ben komt me moeder gelijk naar me toe. waarschijnlijk weet ze het al. ik loop naar binnen en ren naar me kamer ik ga op me bed liggen en pak me mobiel. ik klik op lisa en zie de profiel foto waar ik ook op sta. 'laatst gezien om 15:17' ik kijk er naar en besef dat dat altijd zo zal blijven. ik ben zo moe ik val in slaap. als ik wakker word hoop ik dat alles een droom is geweest maar ik kom er snel genoeg achter dat dat niet zo is. ik kom beneden en ga eten me ouders zijn aan het werk. ik doe me make up en loop een rondje met me hond. ik stap op me fiets en ga naar school 9 uur melden omdat ik eerste uur vrij heb. ik kom op school hou me pasje omhoog en fiets gelijk verder, de congierge kijkt me raar aan maar zegt niks. brandon zit er ook al en als ik weg wil lopen staat tom ineens achter me. "uhm hallo?" ze kijkt best boos, ik heb niks gedaan toch? oja brandom was boos hahhahahah, kut. nou ja ik ben toch in de jank stemming. ik begin te huilen en tom kijkt verbaasd naar brandon en brandon kijkt zo naar mij. ik wil weglopen maar tom pakt me arm.

"tyfus laat me los" zeg ik boos en dan heb ik door dat ik nog huil. brandon komt aan lopen en ik weet dat dit niet echt goed is ofzo..

"ik heb je vriendje al vermoord hoor"

"grappig" zeg ik droog.

ineens word ie weg getrokken. hij valt op de grond en het ziet er grappig uit dus ik schiet in de lach. faas en ramon staan ineens achter hem en faas zegt dat ik naar me les moet gaan. terwijl ik de trap op loop komen de tranen al in me ogen, ik loop het lokaal in en ga naast julie zitten. ze kijkt me aan en ik zie dat ze ook gehuild heeft. we gaan vanmiddag met z'n vieren (julie, faas, ramon en ik) de ouders van lisa condoleren.

"ik ben bang" zegt julie huilerig.

"ja ik ook"

ik werk de hele lessen niet en kijk alleen maar naar buiten maar dat maakt de leraren niet uit.

het is 2 uur en we zijn allemaal uit.

"we spreken om half 4 bij de sporthal af." zegt julie.

ik fiets alleen naar huis en als ik thuis ben kleed ik me om. ik trek een zwarte jurk aan en zwarte schoentjes. ik kijk in de spiegel en denk aan van alles. ik fiets naar de sporthal en daar staan ramon en faas al, en dan komt julie aan fietsen. we fietsen naar het huis van lisa en gaan naar binnen. als we ze hebben gecondoleerd lopen we naar de keuken waar lisa ligt haar kist is dicht en we kijken ernaar. de foto die erop staat is zo mooi. faas pakt me hand en geeft er een kusje op, ik leun tegen hem aan en er rolt alweer een traan over me gezicht. maar niet alleen bij mij, bij ons alle vier. ik kijk rond in het huis en denk na over dat ik hier waarschijnlijk voor de laatste keer ben...

ik lig in me bed en staar naar het plafond, ik kan niet slapen. ik draai de hele tijd en denk alleen maar. het is al half 2 en mijn wekker gaat om kwart over 6 al. ik kijk op me mobiel en zie dat faas ook nog wakker is. hij begint te typen.

"hee babe, kan je niet slapen?"

"nee. jij ook niet?"

"nee, maar ik ga het maar weer proberen daag lieverd."

"daag schatje"

na een tijdje staren val ik in slaap.