school life.

hoofdstuk 4.

als ik wakker word ben ik nog steeds alleen in die kamer. ik probeer me knie te bewegen en dat gaat al een stuk beter. als ik overeind ga zitten komt er iemand binnen, het is julie. ze vraagt hoe het met me gaat maar ik reageer niet. ik vraag hoelaat het is. 'half 6 we gaan eten. ik sta op maar loop echt als een debiel.. zo kan ik niet door het bos lopen net de droping. en dat was nog een beetje het enige Leuke julie helpt me naar de eet kamer en we praten en lachen een beetje, zo kan ik alles weer even vergeten. met de nadruk op "EVEN". want als ik de eetkamer binnen kom verpest alles weer. ik hoor een stem roepen waarvan ik zeker weet dat het de stem van brandon is. ik kan alleen verstaan dat ie zegt dat ik mank loop en dan werp ik een boze blik waar hij van moet lachen.

nog 2 dagen met hem en de eerste dag is al volledig verpest!

ik ga bij de meiden van me klas zitten en kijk de hele tijd achterom en merk dat brandon vaak naar me kijkt. ik durf hem niet aan te kijken en bedenk me dat elke minuut die ik verder kom ik dichter bij huis ben. ik staar naar de muur als er drinken over me eten en over mijn word gegooid 'lekker dit nog een faal iedereen lacht ik ben helemaal nat.. ik trek dit noet meer nu wil ik echt weg! ik strompel naar me kamer en kleed me om, als ik me kamer uit kom dan zie ik hem alweer staan. ik weet dat ik hem niet kan ontwijken dus loop maar gewoon verder, hij houd me tegen wat ik had verwacht. "heftig hoor met je knie, dit vertel je aan niemand want je komt echt in de problemen.."

"wat heb ik gedaan? eerst zei je sorry en toen werd je boos!"

"het was jou schuld en ik heb iemand nodig om te haten" hij lacht en als ik weg wil lopen pakt hij mijn arm zo stevig dat het pijn doet. ik kijk niet achterom ik hoor hem alleen zeggen

"dus je zegt dit tegen niemand, ik kom overal achter meisje"

lopen gaat ineens veel beter of het is dat ik snel weg wil. me arm is rood en doet pijn. julie vraagt of het goed gaat "waarom" vraag ik. "je bent nogal wit.."

"oh niks me knie doet gewoon pijn"

ik hoef niet eens achteron te kijken om te weten dat brandon mee luisterd.