school life.

hoofdstuk 20.

faas en ik lopen snel het restaurant weer in en gaan zitten.

"waar waren jullie?" vraagt me moeder.

faas en ik kijken elkaar aan.

"uhh gewoon even buiten." zegt faas snel.

"maar jullie hebben wat?" zegt zijn moeder.

"uhh nou ja." zegt hij terwijl hij naar de tafel kijkt.

"hoelang al?"

"nou.. uhh.. al een tijdje.. eigenlijk.." stotter ik.

"ahg wat leuk." zeggen ze allemaal en faas lacht naar me, ik lach terug. het is mooi hier.

"wij gaan nog even daar heen" zegt me moeder.

"okey is goed, wij blijven wel hier." zeg ik.

faas knikt. na een tijdje begint er een bandje te spelen en er beginnen mensen te dansen. faas staat op en pakt me hand. we lopen naar de dansvloer en het is een rustig en dromerig liedje. hij trekt me in zijn armen en legt zijn ene hand om me middel en ze andere hand in mijn hand. het is zo van in een film. we draaien kleinen rondjes waar weinig stapjes bij te pas komen. we zijn 1 van de jongeste die hier staan.

"je kan wel goed dansen hoor." zegt ie met een lach.

"dankje hoor." maar op dat moment struikel ik op een of andere manier over zijn voet en val boven op hem. we schieten in de lach. we staan op. het is een goeie avond,

-maandag-

we hebben vrij van school en de begravenis is om 11 uur. ik heb er echt geen zin in. we gaan vanavond met ze vieren in een hotel slapen om het een beetje te vergeten. we komen daar aan en heel veel zijn er al de klas ook al. van mij kon die daan maar beter thuis blijven. er worden Van die preken gehouden en muziek gedraaid. na 3 kwartier loopt iedereen naar buiten. de kist word opgetilt en iedereen loopt er achter aan. julie pakt me hand en ik klem hem vast. het is doodstil, je hoort soms iemand snikken. er rollen ook tranen over mijn wangen. de kist staat klaar om de grond in te gaan, maar iedereen mag nog even langs lopen. wij vieren mogen blijven staan, omdat we haar beste vrienden waren. iedereen is langs gelopen en de kist gaat langzaam de grond in. haar moeder huilt hartverscheurend en julie en ik gaan ook harden huilen. faas slaat een arm om me heen en ik leg me hoofd op zijn schouder. ramon slaat zijn arm om julie heen en julie laat het gaan en legt haar hoofd op zijn schouder. ze is beneden en iedereen is stil. later als we binnen zijn is er cake. cake? denk ik. waarom cake? cake is voor feest, en een begravenis is geen feest. bij me opa hadden ze dat ook. ik snap dat niet?

ik kom thuis, dit was het dan, ik zie haar nu echt nooit meer. zo gaan mijn gedachten alleen maar. ik pak me spullen en de moeder van julie brengt ons naar het hotel.

"ik slaap met anouk op een kamer" zegt faas gelijk, en ik knik alleen een beetje.

"nou dan slaap ik maar met julie" zegt ramon snel.

"ja inderdaad" lacht julie. ik denk alleen maar aan de kist die de grond in gaat. maar ik moet me gedachten toch om zetten. we lopen de kamer in. het is een 2 persoons bed. ik zet me spullen neer en kijk uit het raam, we hebben mooi uitzicht. faas komt achter me staan en doet zijn handen om mijn middel. ik leg mijn handen op de zijne en we kijken naar buiten. ik draai me om en geef hem een zoen. hij tilt me op en ik doe mijn benen om zijn middel. hij gooit me op het bed en buigt voor over. ik trek hem naast me op het bed, hij zoent me en dan komt julie binnen.

" uhh sorry, stoor ik?"

"ja heel erg" zegt faas lachend. "nee maakt niet uit, wats er?" zeg hij er snel achteraan.

"gaan jullie mee iets eten?"

"oo ja"

we lopen door de gang naar beneden en dan ineens trekt faas me tegen zich aan.

"wat doe jij nou ineens?" vraag ik verbaasd.

"die jongen keek naar je en je bent van mij" ik schiet in de lach en geef hem een duw "sukkel" ik ga weer naast julie lopen. het eten daar is heerlijk. na het eten gaan we nog in de lobi zitten praten enzo, maar rond 12 uur worden we daar weggestuurd. "het was net zo gezellig. " moppert julie. wij mompelen allemaal een beetje, ik ben moe. we gaan naar onze kamer en ik stap nog even onder de douche. en dan me bed in.

"slaaplekker prinsesje" zegt faas terwijl hij me een kusje geeft.

"slaaplekker prinsje" zegt ik giegelend.

het is 10 voor 2 en ik kan niet slapen, faas waarschijnlijk wel, dat hoor ik aan zijn adem haling. voorzichtig stap ik uit bed en loop naar het balkon. ik doe de deur open en loop naar buiten. ik pak de reling en kijk naar boven. ik haal diep adem en zak neer op een stoel. ik kijk op me mobiel, het is ondertussen al 2 uur. ik loop weer naar binnen en stap voorzichtig weer in bed. de dekens zijn zacht. ik doe me ogen dicht, en als ik ze weer open doe heb ik geslapen. ik lig in de armen van faas, ik draai me rustig om zodat hij door kan slapen maar hij is al wakker. "hallo" zeg ik terwijl ik uit me bed stap. "hooi" ik loop naar de badkamer en kleed me aan. als ik terug kom zit faas piano te spelen. die piano was me nog niet opgevallen? hij leert me het al een tijdje maar ik vind het leuker om er naar te luisteren als hij speelt. we gaan ontbijten en het is heerlijk. julie haar ogen worden ineens groot, ik kijk haar vragend aan en ze wijst naar achter mij. en net als ik naar achter wil kijken voel ik een hand op me schouder.