"İyi misin?"
"Hwa Young çok endişelendim."
"Bizi çok korkuttun Hwa Young."
"Sana birşey oldu sandım gerçekten."
"Ah aklın neredeydi sabahlara kadar çalışıp kendini kaybederken?"
Gözlerimi açtığımda etrafımda gördüğüm kalabalık beni bir nevi mutlu etmişti.
Shin Rae, Dae Hyun, Chin Mae ve Namjoon'ları gördüğümde ki mutluluk yüzümden okunabilirdi.
Ama bir dakika ne? Ah aklın neredeydi sabahlara kadar çalışıp kendini kaybederken? mi?
Hastaneye kadar benimle geldilerse hastalığımdan haberdar olmaları gerekmez miydi?
"Arkadaşlar sakin olun. Hwa Young kendine geldiği zaman sorularınıza yanıt verecektir. Şimdi biraz dinlenmesi gerek biliyorsunuz. Hem o da ne? Ziyaret saati bitti."
"Yanında refakatçisi olarak ben kalmak istiyorum."
"Üzgünüm Chin Mae ama annesi ve ben bu işi çoktan hallettik."
Chin Mae birşey demeyip odadan çıkarken diğerleri de arkasından gitmişti.
Yoongi arkadaşları ile görüşüp onları da gönderdikten sonra yanıma geldi ve oturdu.
"Okulda bir tek sen okul dışında da annemle Eun Hee'nin annesi biliyor diyince bende doktorla biraz konuştum ve yorgun düştüğün için böyle olduğunu söylettirdim. Bir hata-"
"Hayır Yoongi teşekkür ederim, gerçekten teşekkürler. Minnettarım."
"Kızmamış olmana sevindim."
Gülümseyip yatakta doğrulmaya çalışırken Yoongi hemen ayaklanmış ve bir şeye ihtiyacım olup olmadığını sormuştu.
"Lavaboya gideceğim, gelecek misin?"
"Ah hayır, gidebilirsin."
Yataktan kalkıp odanın içinde ki lavaboya doğru ilerlerken Yoongi her adımım da yanımdaydı.
"Ben iyiyim, gerçekten. Sıkıntı yok. Sen eve gidebilirsin."
"Üzgünüm ama annen gelmeden gidemem. Gidersem beni öldüreceğini söyledi."
"Ah, pekala."
Lavaboya girdiğimde bir süre aynada ki yansımama bakmıştım.
Etrafımda ki insanları nasıl kandırdığımı düşünmüştüm.
Aslında bunu kötü bir amaçla yapmıyordum, sadece iyiliklerini düşündüğüm içindi.
Ama zorundaydım. Ne kadar gittiğim zaman bu onları yaralayacak olsa da, ki yaralanacaklar mı emin bile değilim, bunu yapmak zorundaydım.
***
"Selam ben geldim."
"Hoşgeldin anne."
Yoongi bir kaşık daha diyerek elinde ki yemeği ağzıma tıkmaya çalışırken içeriye annemin girmesiyle kendine çeki düzen vermiş ve hemen ayağa kalkmıştı.
"Kızımı emin ellere bıraktığıma hiç şüphe etmiyorum. Hwa Young'u iyi beslediğinden emin ol Yoongi çünkü fazlasıyla seçicidir. Yemek konusunda da-"
"Anne!"
"Okey susuyorum, sustum."
"Sevinirim.."
Annem elinde ki kıyafetleri dolabıma yerleştirirken Yoongi'de ağzıma yemekleri peş peşe sıralamakta karardıydı.
***
2 Hafta Sonra
"Taburcu işlemlerini hallettim ben Bayan Kim. Çıkabiliriz artık."
"Aman canım ne bayanı, anne de bana problem yok."
"Anne!?"
"Ne var canım. Neredeyse 2 haftadır birlikteyiz bu oğlanla. Demesin mi bir kerecik anne diye?"
"Her neyse. Çıkalım artık burası beni bayıyor."
Yoongi annemin elinden çantayı alırken annem de benim yanıma gelmiş ve koluma girmişti.
Hepimiz arabaya bindiğimizde Yoongi bizi eve bırakmış ve gitmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nefarious;; MYG ✔
Non-Fiction"Bazen ne kadar kötü olabilir diye düşündüğümüz zamanlar da, karşımıza en kötüsünü getirip koyardı hayat. Ve ben o gün her şeyin iyisini dilerken, sen girdin hayatıma, Min Yoon Gi. Her şeyin iyisi misin, kötüsü müsün bilmiyordum ama, hayatım şimdide...
