Ephemeral

xvi

— Shiela

"Zeke!" hinihingal kong sigaw nang makita siyang nakatayo malapit sa gate.

"Akala ko umalis ka na." sabi ko nang tuluyan na akong makalapit sa kanya. I mentally gasped when I witnessed his gigantic height for the nth time. I feel so small.

Tinignan niya lang ako ng diretso at hindi nagsalita. As if he's asking what will happen now at saan ko siya dadalhing lugar.

Bakit mo ba kasi siya niyaya, self?  Honestly, hindi ko talaga alam kung bakit ko 'yun nasabi sa kanya. Wala pa naman akong budget para sa mamahaling restaurants.

"Shiela?"

And reality hit me. My money leave me no choice and I need to do this. I grabbed his left arm at tumungo sa isang direksyon.

.

"Seriously, we're going to eat 'these'?"

Sinuklian ko siya ng isang malaking ngiti at tinungo ang lugar papuntang park. Nilibre ko lang naman siya ng limang pirasong squidballs and ten pieces of fishballs.

Yeah, I'm so great!

Lumingon ako sa aking likuran nang mapansing hindi siya sumusunod sa akin. "Ano pang tinatayo-tayo mo diyan?"

Ilang saglit pa'y sumabay na rin siya sa aking paglalakad. Tumingin ako sa kanyang gawi at  napansin kong hindi pa niya nagagalaw ang basong may squidballs and fishballs.

"Alam mo," panimula ko. "kalalaki mong tao, sobrang arte mo. Ngayon ka lang ba nakakita ng street foods?"

"Unfortunately, yes."

My eyes widened, "What?! Seryoso ka?!"

Hindi niya ako sinagot at nagpatuloy na lamang sa paglalakad hanggang sa tumigil kami sa isang playground. Na-excite naman ako at agad na umupo sa swing.

"Kainin mo na 'yan, Zeke. Buti ka nga, may pagkain kang hawak ngayon. Sayang 'yung grasya, kainin mo na." sabi ko at sumubo ng isang fishball.

Hmm, sarap.

I gave him a convincing look kaya wala siyang nagawa kundi kainin ito. Mataman kong tinignan ang dahan-dahan niyang pagsubo gayon din ang makapag-pigil hiningang kanyang paglunok. Oh my gosh, bakit ang sexy niya sa ginawa niyang iyon?

Nawala ang mga di makataong iniisip ko nang mapansing napatango-tango siya't bahagyang napangiti.

"M-masarap ba?" gosh! Why am I stuttering?

He nodded.

Umupo siya sa tabi ng aking swing at pinagmasdan ang mga batang naglalaro. Kilala ang pamilya ni Zeke pagdating sa business and such. Nangunguna ang mga Motarde pagdating sa naglalakihang kompanya. Habang kami, we're living in a simple economy. Sapat lang ang lahat para sa lahat and I'm happy on what I have. Pero...

"I wish I can be a kid once again." bulong ko, sapat na upang marinig niya.

Tumingin ako sa kanya nang mapansing iginawi niya ang kanyang atensyon sa akin.

I smiled bitterly. "Nakakatawang isipin na gusto kong bumalik sa past. I even made a research about time machines pero imposible talagang mangayari iyon."

"For what?" nakakunot ang noong tanong ni Zeke.

"Sabi kasi ni Papa, may kapatid daw akong lalaki and that's my Kuya Kiel. Unfortunately, he died because of an illness. Ni walang memory kahit isa ang naiwan sa utak ko. Hindi ko na siya matandaan pero I know he existed."

Nakatitig lamang ang mga mata niya sa akin. As if he's analyzing what I've just said.

"Ang drama mo pa rin." mahina niyang sabi kaya naman hindi ko iyon naintindihan ng maayos.

"Huh?"

He gave me a smirk at tumayo na mula sa pagkakaupo. Humarap siya sa akin at nagsalita.

"Wala. Let's go, it's getting dark. You need to hurry baka mapagalitan ka ng Daddy mo." huli niyang saad at naunang naglakad paalis.

#EPHEMERAL

tell me your thoughts! huhu, ngayon lang ulit ako nagkaroon ng time. super stressful ng school, ayoko na. charot, hindi pwede. kailangan mag-aral para sa future. kailangang mag-aral para makita ko ang donkiss!!!

ｓｏｕｒｇｅｏｎ．2 0 1 8