Ephemeral

viii

— Shiela

"Next meeting natin ay magkakaroon tayo ng long quiz about our topic today." paalala sa amin ng professor na hindi naman talaga nagturo. I mentally sighed, self study na naman ang mangyayari sa amin.

"Yes sir."

"Okay, you may go." and with that words, my heart started to pound.

Mahigpit kong hawak ang strap ng bagpack ko. I heaved a sigh, once again, while I'm standing infront of the verdure garden. I don't know pero kinakabahan ako sa paghaharap namin ni Zeke. Maybe because I have a huge sin to him.

"All is well, all is well, all is well." paulit-ulit kong bigkas. "All is well, all is well, all is well..."

Matapos ang ilang minutong pagkumbinsi sa aking sarili ay pumasok na rin ako. Agad na hinanap ng aking mga mata ang pigura ni Zeke at hindi naman ako nahirapang hanapin siya sapagkat siya lamang ang tao roon at nasa gitna siya ng garden.

I confidently walked towards his way. Nakatalikod siya sa akin kaya naman hindi niya napansin ang pagpasok ko.

Umupo ako sa tabi niya at diretsong tumingin sa mga halaman at bulaklak. Naramdaman ko namang tumingin ito sa aking gawi at matamang tinignan.

"B-bakit?"

Ngunit sa halip na sagutin ako ay binigyan niya rin ako ng isang tanong. "What are you doing here?"

Kumunot ang noo ko, "Ikaw kaya ang nagpapunta sa akin dito!"

He gave me a confused look but immediately disappeared. "I did not."

Nilabas ko ang phone ko at ni-browse ang messages naming dalawa. Nang mahanap ay agad ko iyong pinakita sa kanya.

"Oh, I have my evidence!"

Kumunot ang noo nito. "I didn't do that." kinapa niya ang kanyang dalawang bulsa. "I don't have my phone, either."

"Huh?"

"It's Mason." sabi nito.

"Sino naman 'yun?" nagtataka kong tanong.

Tinignan niya ako ng diretso. At dahil doon ay nakita ko nang maayos ang kanyang mukha. Wala sa sariling napanganga ako, he's super gwapo! His eyebrows are too perfect, it matches in his eyes. Plus, pointed nose and cute lips. Aww man, I want to have his features, his visuals are superb.

"It's none of your business." kaso talo pa ang babae kung magsungit.

I mentally rolled my eyes. At hindi na nagtanong pa tungkol kay Mason, whoever he is.

After a minute of silence, muli akong humarap sa katabi ko. "Zeke."

Hindi siya sumagot kaya naman nagpatuloy ako sa pagsasalita. "What are you doing here? Are you skipping your subjects?"

He showed off his bored look at tinignan akong muli. "Nah. Professors are in a meeting. I'm a dean's lister and I have a reputation to protect kaya hindi ko iyon magagawa."

Reputation. Argh!

"Uhm, about sa current issue mo." pagsisimula ko. "I'm very sorry. I'm so so so sorry." nakayuko kong paghingi ng tawad.

"Believe it or not, it's fine."

Napaangat ang tingin ko sa kanya. "Bakit ba kasi sinunod mo pa ako? Pwede mo namang i-ignore ang message ko."

He smirked. "I'm glad I bought you a napkin. I'm glad that I became your knight in shining armor. I'm glad it was you. It's nice seeing you again, Shiela."

I was left dumbfounded. I can feel my cheeks are burning red because of kilig and hiya. Yeah, I'm kinikilig kasi sino ba namang guy ang magsasabi ng ganong klaseng words? Extinct na sila! And at the same time is nahihiya ako. Why? Because he freakin' mentioned a napkin.

Nakakahiya talaga.

#EPHEMERAL

what's with zeke kaya? bakit siya biglang nag-change ng mood towards shiela? whyyy?

p.s. believe me, i really did my best.

votes and comments are highly appreciated.

ｓｏｕｒｇｅｏｎ．2 0 1 8