Hopeless Love(COMPLETED!!!)

Chapter 47: He's breaking it AGAIN.

AALIYAH'S POV

Hindi ko na alam. Ang bigat bigat ng loob ko. Feeling ko, konti na lang, maiiyak na rin ako.

Hindi ko kaya. Umiiyak siya. Pareho kaming nasasaktan.. Bakit kailangan pa nyang umalis? Saan ba siya pupunta? Pwede naman siyang umalis eh, pero..kelangan niyang bumalik!

Hindi ko kasi kaya kapag umalis siya ng tuluyan. </3 Baka.. Baka mawalan na ako ng buhay.

He's still holding my hands... Pero unti-unting naramdaman kong, binibitawan na niya ako...Ayoko. Naninikip yung dibdib ko. Hindi ko na alam kung anong iisipin ko. Bakit ganito? TT_____TT

"Paul.. Wag.."

Sabi ko tapos, hinatak ko yung kamay niya na malapit nang bumitaw sa mgakamay ko..

"Aaliyah... I'm really really sorry. May mga bagay lang siguro na hindi talaga... MEANT TO BE. Parang tayo, siguro akala lang natin sa una, tayo na. Pero, sorry...."

Nung sinbi niya yun. I heard crackings inside me.. And that was the only time i know... HE'S BREAKING IT AGAIN. </3

Slowly... Tumulo na rin ang luha ko. Hindi ko na alam kung anong sasabihin ko...

"Sana pagbalik ko... Mahal mo pa rin ako... Sana... Sana ako pa rin.."

Tuluyan na siyang bumitaw sa kamay ko... Tinalikuran na niya ako... Lumakad na siya papalayo... Ang sakit. Ang sakit-sakit ng nararamdaman ko ngayon... Bakit ba palagi na lang ganito? Ako na lang palagi ang iniiwan? T________T

Hindi ko alam kung anong nangyari pero bigla na lang akong napaluhod at napasigaw...

"You're so selfish! How am I supposed to go on if you're not here???"

After screaming those words, tuloy-tuloy na namang tumulo ang mga luha ko. Napakahina ko sa mga ganitng bagay. Napaka-iyakin ko.

Nakayuko lang ako, pero napansin kong may nakatayo sa harap ko.. I looked up.. Then nakita ko siya... Wearing his very big and cheerful smile....

"Malakas ka 'di ba? Kaya mo yan... ^_______^"

Yung ngiting yun... That smile... That smile made me feel that i'm again loosing him...

Pagkasabi niya noon, umalis na siya nang tuluyan. Hindi ko na nagawang pigilan siya. Feeling ko, i'm the weakest person alive today... Wala na akong magawa.. Kahit siguro pigilan ko siya, hindi na siya makikinig sa akin...

Hindi ko alam pero bigla kong naisip...

Si Nelle... Siya ang dahilan kung bakit umalis ang lalaking pinakamamahal ko. :'(

Nawalan na ako ng pag-asa.. Unti-unti nang naglalaho yung anino niya... Kung saan siya pupunta? Hindi ko alam... Gusto kong malaman pero hindi ko alam kung paano.

Wala akong ibang matatakbuhan.

Pumunta muna ako sa washroom. Naghilamos para hindi mahalatang umiyak ako.

Wala na rin namang klase, kaya uuwi na rin ako. Wala nang kwenta kung mag-sstay pa ako dito. Gusto ko lang umuwi.

"UUWI KA NA GANYAN ANG ITSURA MO?"

Pagtingin ko sa likod.....

"MIGGY!"

Napayakap ako sa kanya.. Alam kong nagulat siya, pero sa mga oras na ganito.. Siya lang ang masasandalan ko...

Unti-unti.. Tumulo na naman ang mga luha ko... Napaiyak na naman ako sa kanya..

Pangalawang beses na to na siya ang kasama ko sa mga ganitong sitwasyon...Hinaplos haplos niya yung buhok ko, then yung likod ko din.