"Amellie Riddle, skrywana córka Voldemorta."

#18

Zadedykowane @lexster16

- Berek! - Krzyknęłam dotykając ramienia George'a, po czym zaczęłam przed nim uciekać. Ten zaczął gonić Freda. Udało mu się go złapać. Tym razem zaczął ode mnie, lecz nagle zmienił kierunek w stronę Lee, który był trzy kroki od niego. Zabawa mogła trwać w nieskończoność gdyby nie to że znikąd pojawił się mężczyzna ze snów, który celował we mnie różdżką. Gwałtownie stanęłam patrząc na niego i próbując odczytać co zamierza zrobić.

- Crucio - Szepnął. Upadłam na kolana i zaczęłam krzyczeć. To tak boli. Jakbym eksplodowała, a nawet bardziej. Nie trzeba było długo czekać a połowa szkoły zebrała się wokoło i obserwowała jak cierpię.

- Expelliarmus! - Pojawił się koło mnie George i zaczął pojedynek z tajemniczą osobą. Nie wiem jak się zakończył bo zemdlałam.

***

Czułam że ktoś dotyka mojej ręki, lecz nie mogłam zobaczyć jaka to osoba, bo nie mogłam otworzyć oczu. Nieudaną próbą było też poruszenie jakąś częścią ciała. Czekaj... Na Merlina!

- George! - Krzyknęłam sprowadzając się  do siadu.

- Spokojnie, nic mu nie jest. Dobrze się czujesz? - zapytała Hermiona. To ona trzymała mnie za rękę.

- Tak jest dobrze. Ile tak leżałam? - Zapytałam błądząc wzrokiem po łóżkach szpitalnych, mając nadzieje że nie leży tam mój przyjaciel.

- Dwa dni. Byli tu też chłopcy ale powiedziałam żeby poszli na obiad.

O nie! Znalazłam go na jednym z łóżek szpitalnych po mojej prawej. Od razu wstałam i podeszłam do niego (jeśli bieg można nazwać chodem). Usiadłam na jednym z krzeseł postawionym obok i złapałam go za rękę. Był cały w opatrunkach siniakach.

Spędziłam z nim tak do wieczora, bo musiałam zdążyć na kolacje na której Harry miał mi się o coś zapytać. Mogłam wyjść bo pani Pomfrej mnie już wypuściła. Byłam już w WS i czekałam na Potter'a.

- Hej -Przywitał się chłopak zza moich pleców. Obróciłam się i odwzajemniłam słowa. - Mam sprawę, przyjdź jutro do pubu "Pod wińskim łbem". Wszystko dowiesz się od Hermiony. Nikomu nic nie mów, szczególnie Umbrich.