BANA "SENİ SEVİYORUM" DE (DÜZENLENİYOR)

Cici Kız

Kapının yan tarafından kumralımsı esmerimsi bir çocuğun saçları gözüktü. Kimdi bu? İsmini henüz öğrenemediğim çocuk, edebiyatçıyı dışarı çağırdı. Neyse en azından şu çocuk -kendimizi tanıtmamızı- biraz olsun durdurmuştu. Aradan 5 dakika geçti geçmedi öğretmen içeri girdi. Tabi hemen arkasından kumralımsı esmerimsi çocukta girdi -en kısa sürede adını öğrensem iyi olucak sanırım- Bu çocuk kim şimdi ya? Edebiyatçının kardeşi falan mı? Ama yok ne alaka ki zaten kendinden bahsederken tek çocuk oldugunu soylemisti. Ben yine iç sesimle konuşmaya dalmışken hoca "Evet çocuklar arkadasiniz Deniz. Daha ilk günden gecikmis olsa da aynı sınıftasınız. Umarım iyi anlaşırsınız kendini kısaca tanıttıktan sonra boş bulduğun her hangi bir yere oturabilirsin " dedi. Adının Deniz olduğunu oğrendiğim kumralımsı esmerimsi çocuk konuşmaya başladı "Öncelikle hocam, derse gec kalmadım. Başka sınıftaydım ve şube degistirme dilekcemi az once onayladılar ve bende az önce gelmek zorunda kaldım. Her neyse, ben Deniz. Deniz Arman. Yurt dışından babamın işi nedeniyle tekrar Türkiye'ye döndük. Ve sanırım lise hayatımı da Türkiye'de bitireceğim. " dedi ve benim afallamam saniyelerimi aldı. Yaklaşık 15-20 dakika önce "hangi kız" diye düşündüğüm kişi bir "erkek" çıktı ve hala çok fazla tanıdık gelmekte. Ben hatırlamaya çalışırken fark ettim ki bu çocuk baya baya benim sırama doğru geliyor. Bir kaç saniyeden sonra dibimde bitmişti. Tam çantasını yanımdaki boş masaya koymuşken "kalkar mısın lütfen" diyerek cici kızı oynadim. Fakat beyefendi anlamamış olucak ki hala kalkmak için her hangi bir çaba göstermedi ve yetmezmiş gibi birde pişkin pişkin sırıtmaya başladı. Ardından "az önce hocayı duymuş olduğunu düşünüyorum ama yine de tekrar ediyim 'boş bulduğun her hangi bir yere oturabilirsin' sanırım kaldırmak icin yeterli bir sebebin yok. Öyleyse merhaba ben sıra arkadaşın Deniz. Deniz Arman." Deyip tokalaşmak için elini uzatti Tabi ki ben -cici kız- rolümden coktan cikmistim ve elini görmezden gelip, yalnızca onun duyabilecegi bir ses tonuyla " Benim. Yanıma. Kimse. Ama. Kimse. Oturamaz." diye her kelimenin üstüne basa basa söyledim. Ve ardından "Kim Olursa Olsun." diye eklemeden yapamadım. 

***

Edebiyat Hocasının daha ilk günden gözüne batmamak için şimdilik yanıma oturmasına izin verdim. çünkü ben ne kadar kalk dediysem de inat etti ve kalkmadı. Neyse şimdilik seni es geçiyorum bebeklik arkadaşım Deniz Arman. Nasılsa teneffüste uzuun uzun konuşucağız.