Karanlığın Öpücüğü ❈

Önceden ❈

Geç geldi ama güzel geldi. Multimedyada Alania'nın son sahnesi var. :) Bölüm şarkısı : Nilüfer & Feridun Düzağaç - Kavak Yelleri. İyi okumalar.

"Her şey çok güzel olacak' masalı yerine, 'kötü şeyler de olacak ama yanında olacağım' samimiyetini seviyorum." - M. Keyes

1 haftadan beri buradayım. Her şeye alışmış gibiyim. Düzenli olarak Bavol ile kılıç dövüşü yapmaya, Sherman ile kitaplar, parşömenler ve bilginler üzerine sohbet etmeye, Yogov ile beraber askerlerin ihtiyaçlarını belirleme gibi işlerim vardı. Boş vakitim olursa, Bavol ile ilgileniyordum. Omuzlarına masaj yapıyor, ona kitap okuyordum. En kötüsü onu kızdırırsam, ayaklarını yıkamamdı. Buna alışmıştım. Her şeye çabuk adapte olmam beni şaşırtıyordu. Normal bir insanda bunun olması gerekmez miydi ? Neden burada uzun zamandır yaşarmış gibi davranıyorum ? Şüpheli bir durumdu. Bavol'ın davranışları da şüpheliydi. Bir an bana karısıymış gibi davranıyordu, bir an çömeziymiş gibiydi, bir anda prensesmişim gibi davranıyordu. Bu adamın değişken tabiatı, beni şaşırtıyordu ama ona çabuk uyum sağlıyordum.

Yine her zamanki dövüşten sonra duş almıştım. Sıcak su ile dolu küvetimin içinde, kafamı dinliyordum. Köpüklerle oynuyordum. Kafamı arkaya yasladım. Kaslarım gevşiyordu. Gözlerimi kapadım. Yine başkasına ait olacağını düşündüğüm anılar gelmişti. Bu sefer gökyüzüne bakıyordum. Huzurlu olduğunu düşündüm ama birden kasıklarımda sancı hissettim. Dayanılmaz bir acıydı. Elimi karnıma götürdüm. Bebeğimi düşürüyordum. Bebek mi ? Ne zaman hamile kalmıştım ve babası kimdi ? Bu ne biçim bir andı ? Hayır, bu anılar benim olamazdı.

" Bavol, buradayım ! Yetiş, ölüyorum ! " diye bağırdım ve gözlerimi açtım.

Nefes nefeseydim. Korkunç bir kabus gibiydi ! Bu anı bana ait olamazdı. Daha önce gördüklerime benzer yanı yoktu. Ben nasıl bebek düşürmüş olabilir ki ? Hayır, hayır. Ben hiçbir zaman hamile kalmadım ve az önce gördüğüm kabustu.

" İyi misin ? " dedi ve yanımda Bavol'a gördüm.

Kanımın yanaklarıma hücum ettiğini hissettim. Bedenimi iyice suyun içine gömdüm. İyi ki, köpükler vardı. Bavol'ın yüzündeki sırıtışı çok çapkıncaydı.

" İyi değilim ! Az önce kabus gördüm ve şimdi sen varsın. Daha nasıl iyi olabilirim ki ? " dedim.

Bavol " Nasıl bir kabus ? Bence kabus görmen, imkansız. Köpükler arasındasın. "

" Gördüm. Çıkar mısın ? Senin yanında, bu halde olmaktan utanıyorum."

" Önceki ateşli halinden hiç eser yok. Önceden ateşin her yeri yakardı."

" Çık, banyodan ! "

" Çıkmıyorum. "

" O zaman bende bu küvetten çıkmıyorum ! "

" Şimdi bana kabusunu anlat."

" Kabusumda, hamileydim ve bebeğimi düşürüyordum. Korkuyordum ve çaresizce yatıyordu. Seni çağırdım ve o sırada uyandım. Korkunç bir kabustu ! "

" Gerçekti, Alania. O anı yaşadın. "

" Ben bir bebek mi düşürdüm ? "

" Evet, Alania. Şu an hatırlamıyorsun."

" Yine o kızın anıları değil mi ? Bedenime yerleşmiş olan kızın anıları. Bıktım o kızdan ! O kızın ölmesini istiyorum. Ölsün ve bende ondan kurtulmuş olayım."

" Lani, o kız sensin. Senin anıların. "

" Benim anılarımsa, neden hatırlamıyorum ? Neden hafızam böyle ? "