PÓTERE

Chapter 9: Library

—Nolian City of Ohira 9.

"Don't! Please don't touch me! Oh my God, the memory that I saw my heart beating in front of me and my tummy tore apart is making me crazy! Shit, hindi na ako makaka tulog nito!" halos umiyak na saad ni Caise.

I even offered a help but he just take it down and he's still shivering from what did I did. Pagkatapos no'n ay nagkagulo sa buong room at ang iba ay nawalan ng malay. Mabilis na ibinalik ko naman sa maayos ang katawan ni Caise.

Dahil sa tampal ni Trefor kaya bumalik ako sa tamang huwisyo. But what he said is freaking me. I owed him, what? Just because he helped me fighting the urge to torture Caise more is not a fucking debt. Kinakabahan na ako sa gusto niyang kabayaran.

"I am really sorry, Caise." senserong saad ko sa kanya. He just looked at me and laughed like a mad man. Kumunot ang noo ko.

"Nah, don't mind me. It's just that... just that... what the fuck—" bigla itong nahimatay at nauntog pa ang ulo sa sahig.

Napatingin ako sa suot niyang uniform na puno pa rin ng dugo. But his parts that I controlled, I returned it when Trefor slapped my forehead. Madami ring mga estudyante ang nawalan ng malay at ang iba ay hindi pa nakaka move on. Masyadong nakaka baliw sa utak talaga ang ability ko.

Sino ba naman kasi ang hindi mawawalan ng malay kung makaka kita ng puso na tumitibok pa at naka bukas na tiyan?

"Gago ka talaga, Gwyn. The scared face of our classmates is freaking epic. Best day 'yon." lumingon ako kay Tanlia na nakangisi sa gilid ko. Sanay na siyang nakakakita ng mga ganoon dahil palagi siyang nasa tabi ko kapag nakakita ako ng gulo at ginagamit ko ang ability ko.

I rolled my eyes and breath heavily.

Napatingin ako sa labas ng clinic ng academy dahil may mga naka- healers coat na tumatakbo papunta sa direksyon ng room namin.
Nagsilabasan na din ang mga estudyante. Lumabas na ako at naki-usyo din.

Napalingon ako sa dalawang boses na tumatawag sa pangalan ko. Then I saw the twins waving at me. Lumapit sila sa akin at may ngising naglalaro sa mga labi nila.

"Ikaw na naman 'yong dahilan kaya nagka gulo sa room niyo, no?" naka ngising saad ng isa sa kanila, which is Villier.

Kumunot naman ang noo ko dahil sa sinabi niya. Hindi ko alam kung ano ang dapat na magiging reaksiyon ko sa sinabi niya. It sounds joke and insulting.

Agad naman akong niyakap ni Villier nang makita ang walang reaksiyon kong mukha. "Oh no no no, do not ever misinterpret what I said okay? I was just kidding! Let me explain it to you carefully so I can have my body parts secured." then she giggle lightly. "Diba, kahit noon pa man sa Poor Nolians, ganyan na talaga ang mga reaksiyon ng mga tao kapag ability mo na. They are not use to saw a live ripping body or live pulling out body parts."

"Yes, darling. But no worries to me, Gwyn, I am use of your ability. Gusto nga kitang maging kaklase at tanggalan mo ng mga labi ang mga maarte naming kaklase. As in duh," the other twin said, Vallier, rolling her eyes while saying 'duh'. "They are giving us those disgust look everytime they saw us. Fuck them."

"Twin naman." agad na suway ng isa. I am just watching them without any reaction. Hindi ko pa rin kasi alam kung ano ang magiging reaksiyon.

"Sorry, foul words. I just... I just can't stop myself from feeling mad at them. Feel kasi nila dahil mayayaman at magaganda sila, tayong mga nanggaling sa mahirap ay walang karapatan na makatapak dito."

Napatango na lang ako. Totoo rin naman kasi ang sinasabi ni Vallier. They have no right to gave us a disgusting look or 'we don't want you here look'. Hindi naman sila ang nagpaka hirap na pumili at magpa-aral dito sa amin kundi ang Hari at superiors. They are just brats who can't do anything good.