PÓTERE

Chapter 19: Clash

—Nolian City of Ohira 19.

"So what's your plan now?" tanong ni Trefor habang pumapasok kami sa kotse.

Nagpupuyos ang kalooban na umupo ako. Sumandal ako at pumikit ng mariin. Bumabalik sa isipan ko ang pangalan na sinabi ni Bill. Bakit hindi na lang ako ang mismo niyang hinarap. Bakit dinamay pa ang isang inosente na wala namang kasalanan. Napaka- hayop niya.

"I will kill her." I said. My fist shaped into ball.

"You can't kill her if you don't have the approval of the Superiors and the King. She's a Rich Nolian." saad ni Trefor at sinara ang pinto ng kotse.

Matalim ang tinging hinarap ko siya. "Ano naman kung Rich Nolian siya? Pinatay niya ang pamangkin ko kaya wala ring masama kung ako mismo ang papatay sa kanya. Ano 'to, dahil mayaman siya, puwede lang siyang pumatay ng kung sino? At kaming mahihirap, hindi namin makukuha ang hustisya na dapat sa amin? Well, that's fuck up Trefor, really fuck up. Kung illegal man ang gagawin kong pagpatay sa potang inang Amaranthine na 'yan then I don't care."

He blew a loud breath and cupped my checks. "Listen to me. Calm your nerves."

Nabigla ako dahil sa paraan ng pagtitig at sa malumanay niyang boses. He smiled a little. I couldn't help to close my eyes when his two knuckles knock on my forehead again.

"Don't let your anger control you."

"Anong magagawa ko, Trefor. Para akong mamamatay dahil nawalan na naman ako ng kapamilya. Ang ayoko sa lahat ay inosente siya, binaboy siya." tumulo na ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. "Naiintindihan mo ba ang nararamdaman ko?"

Bigla siyang natigilan at bahagyang lumayo. Katulad ko ay sumandal rin siya sa upuan niya. "Well, I don't know Gwyn. I don't know what's the feeling when people you love leave you suddenly. I was raised alone. I have the King but he's too busy. I don't know what is family means, love means." unti- unti siyang tumitig sa akin at napalunok ako sa lungkot ng boses niya ng magsalita siya ulit. "I don't know what you're feeling right now, I'm sorry."

Bigla akong natigilan. Masyado akong naging harsh sa kanya. Tinapon ko pa sa iba ang galit na nararamdaman ko. Napapikit ako at hindi ko mapigilang huminga ng malalim dahil sa frustration.

Walang salita na tinapon ko ang sarili sa kanya. Naramdaman kong natigilan siya. Napangiti na lang ako ng lihim dahil doon. Mas lalo kong sinubsob ang sarili ko sa kanya ng umikot ang mga bisig niya sa bewang ko. He pull me closer and tighten the hug. I can feel his breath fanning my neck.

Hindi ko alam pero biglang pumasok sa isipan ko na gawin 'to. Hindi naman ako showy na tao at lalong hindi ako ang nangunguna sa lalaki na yumakap o humalik. Masyadong malaki ang distansiya ko sa mga lalaki pero bakit ngayon... nagiging ganito ako sa kanya. Dapat bato ang puso ko ngayon dahil nasa gitna ako ng paghihiganti pero bakit ganito ang nararamdaman ko.

Pinilit ko na lang na iwinaksi iyon sa isipan at huminga ng malalim sa bandang leeg niya.

"Let's go back, Trefor. Amaranthine should pay."

-

"I know who the fucked started this bullshit." agad kong sinabi sa mga superiors na halatang bagong gising at ang iba ay nakapan- tulog pa.

Minadali ko silang ipatawag dito sa opisina nila gamit ang mindlink. Bigla na lang iyong pumasok sa isip ko at hindi ko alam kung paano ko iyon natutunan, bigla- bigla na lang akong kumunektado sa mga isip nila. May isa pa ngang minura ako.

Humihikab na matalim akong tinitigan ng lalaking superior. "Sino? Who the fucked started it?"

"She's a she. And a Rich Nolian."