PÓTERE

Chapter 14: Reward

—Nolian City of Ohira 14.

Tahimik ako ngayon na naglalakad sa hallway. Papunta ako sa room namin at hindi pa ako inabalang gisingin ni Tanlia dahil daw dapat makatulog ako ng ilang oras na gusto ko kahit ngayon man lang.

Papaliko na sana ako nang bigla akong hinarang ng dalawang lalaki na naka cloak. This guys are familiar, their completely cold eyes looking at me seriously. Naningkit ang mga mata ko sa pag-alala at sila nga ang dalawang tao na humarang sa akin sa clash of students bago ako mawalan ng malay. They are the men of King Francis.

"Is this about the reward again?" tanong ko sa kanila.

Tumango ang isa sa kanila. Lumapit sila akin at hinila ang braso ko. "The King is expecting you to his office."

Nagtaka ako ng buksan nila ang pintuan ng isang empty room. The guy at the left touch the door and a light flicker. Hinila nila ako papasok at nang makapasok ako sa loob ay nanatili silang nakatayo sa labas. Nagtatakang tumingin ako sa kanila at bigla nilang malakas na sinara ang pintoan.

As the door closed, the sorroundings become weird and dark. Napatili ako ng malakas nang maramdaman ko ang pag ikot ng katawan ko dahil sa isang malakas na puwersa na umiikot sa katawan ko. I close my eyes and like anytime, susuka ako.

"Hey," isang boses ang biglang nagsalita at nawala ang malakas na puwersa. Nang dahan dahan kong minulat ang mga mata ko ay nakita kong naka upo ako sa isang leather seat. Mabilis kong nilibot ang paningin sa kung nasaan man ako at tumigil iyon sa harap ko.

The King is in front of me, smiling widely. He wave at me. "I hope you enjoyed your trip to my office."

May kinuha itong isang cup at kettle. Pinuno nito ng umuusok na kulay green na tubig na galing sa kettle ang maliit na cup at mahinang inusog palapit sa harap ko. I smile a little to him and take a sip from my cup. It was a green tea. Galing sa fresh herb at agad na tinimpla ang katas. I know about this herbs because my mother used to made this for me every morning.

I inhaled the minty aroma and let it fill my lungs. Tumingin ako sa Hari at nakangiting pinapanood niya lang ako. I nod at him. "Thank you. But about the trip, it was head spinning. I will never try that trip again." at napangiwi pa ako.

He laugh, it was a hearty laugh. Napangiti na lang din ako at uminom muli ng tea.

"Every students are afraid to try it again. I don't know why," tapos ay binigyan niya ako ng isang ngisi. "Your late to your class and I kidnapped you. Aahhh, I am a bad King, huh. Anyways, let's straight to the point. You are here because you won the fight at that night."

Tumango lang ako sa kanya. Inilapit pa niya sa akin ang kettle na nasa maliit na kulay pulang rubber surface para hindi mapunta ang init sa glass table at mabasag iyon. Puwede ko daw lang iyong ubusin at madami naman daw siyang tea na nasa kusina.

"But I heard you almost died and I'm sorry about that. Well, winning in the clash of students gave you a lesson. Right?" tumango ako. Because of that night, madami akong nalaman at natutunan.

Being aggressive to the point that you forgot about your sorroundings is not good. Dapat kahit na agresibo kang manalo sa isang bagay, dapat nagfa function pa rin sa maayos ang isip mo. ’Wag puro pagiging uhaw sa salitang 'panalo'.

"As being your King and you won that night. Here is your reward." may kinuha itong kulay maroon na jewelry box. As he opened it, my eyes widen when I saw a sparkling diamond necklace.

"This," tinuro niya ang kumikislap na bagay. "Was made long time ago by our ancestors. These were freaking many as in many that the other nations almost take the whole Nolian City to stole this all. But what they could do, Nolians long time ago are genius and strong so they didn't got what they want. Our beautiful Ohira was super kind, she explained that the people who can give a reward to Nolian deserved to received this diamond."