KUYTU KARANLIK

17.Bölüm &Güven&

Bölümler kısa geliyor, üzgünüm. Gerçekten çok zor bilgisayara geçip yazıyorum ve ancak bu kadar oluyor.. Beğenirsiniz umarım.. Yorumlarınızı bekliyorum:)

Bu arada hikayenin karakterleri Zeynep&Kerem'i tanıdığımız, bize birçok şey katan dizi final yapıyor. Her fragmanı gördüğümde gözlerimin dolması zaten benim için ne kadar değerli bir şey olduğunu gösterir. Ben o diziyle Kerem'i tanıdım. Hiç unutmayacağım :))

'Ne yaptım ben..' dedim içimden. O kişinin ben olduğumu söyleyemezdim.Kerem'in belki de güveneceği kimse kalmazdı hayatta.

'Nasıl yani o çarptığım kişi sen miydin?' diye sordu Kerem.. Ne yapacaktım?Şimdi ne söyleyecektim?.

'Ben..Şey..'

'Anlamalıydım. Sesin hep bir yerlerden tanıdık geliyordu biliyor musun? Böyle hissediyordum bir şey vardı sende. Niye söylemedin bana he?'

Kerem böyle yüksek sesle konuşunca istemeden gözyaşlarım döküldü yanağıma. Söyleyemezdim ki. O gün sana geleceğin körü diye ben dedim mi deseydim..

'Cevap versene!' diye bağırdı tekrar. Bu sefer elleride harekete geçmiş sandalyesini yumrukluyordu. Gücü olsa ayağa kalkıp gidecekti ,belliydi.

'Söyleyemedim. O gün sana hayvan diyen kişi bendim.. Kör diyen kişi bendim diyemedim' dedim sesimi ağlamaklı göstermemeye çalışırken.

'Ne zaman söylemeyi düşünüyordun? O kızı aramaya başladığımda mı?'

'Hayır.. Söyleyecektim ama bana olan güvenin sarsılmasın diye söyleyemedim işte..'

'Ağlama!' dedi.. Ağladığımı sesimden anlamıştı. Benim için üzülmesine gerek yoktu ki. 

'Benim için üzülme'

'Beni eve bırak, Mısra eşyalarımı almıştır'

'Tamam' dedim gözyaşlarımı silerken.

Ve Kerem'i arabaya götürdüm.

-Kerem-

Niye söylemedi ki.. Öğrenmeye hakkım yok muydu?  Bana o lafları diyen kızı merak etmiştim hep. Meğersem şuanda en çok güvendiğim insanmış. Meğersem sevdiğim insanmış.. 

O bana görüyorsun dese bile inanır durumdaydım. Ama şuan bütün güvenimi yıktı. Paramparça etti beni. Karanlığımın içinde kayboluyorum. Sanki ayağım kayıyor uçurumdan düşüyorum, elimi tutan yok. Ben o elimi utan kişinin Zeynep olduğuna inanmıştım. Başta bana söyleseydi ne ona güvenirdim ne de onu severdim. Ama artık çok geç. Bir kere onunla zaman geçirdim mi eski Keremden eser kalmadı.. Şimdi de ortada bir Kerem kalmadı.. Zeynep beni yok etti!

İlk defa aşık olduğumu hissetmiştim. Berra'da böyle duygular yoktu.. Onu arkadaş olarak seviyormuşum meğer.. Ama Zeynep öyle değil. O kadar farklı ki.. 

Şimdi diyorum keşke o gün düşürdüğüm kızın yüzüne baksaydım. Zeynep'in kim olduğunu bilirdim şimdi. Belki de tüm sinirim kendimedir. O gün o kıza yardım etseydim.. 

'Burası mı acaba?' dedi Zeynep tarif ettiğimiz yere geldiğimizde. Göremiyordum ki.. 

'Biraz tanıt etrafında neler var?'

'Bir dakika sanırım ,Mısra orada.' deyip kapıyı açtı ve indi. Sanırım yine yalnız kalmıştım. 

-Zeynep-

Güvenini yok ettim. Hep yanında olacağım demiştim.. Bana güvenmezse, yanında durmamın ne anlamı kalırdı ki?.. 

'Mısra, Kerem arabada' dedim Mısra'nın yanına yaklaştığımda.

'Tamam abla, alalım beraber..'

'Tamam arabadan indirelim ben gideceğim.'

'Olmaz,içeri geç. Bir bardak su iç, böyle bırakmam hemen'

'Mısra.' dedim.. Ama ısrarcıydı.

'Abla , hadi' dedi ve Kerem'in kapısını açtı, bende gidip yardım ettim ve ikimiz zorlukla aşağı indirdik Kerem'i. Bu kadar kas yapmanın anlamı ne canım? Ay Zeynep.. Şu durumda bunu düşünüyorsun ya pes doğrusu.

-Mısra-

Abimi içeri geçirdikten sonra oturup dinlendik.. Yorucu bir gün olmuştu onlar için herhalde. Yüzleri mahkeme duvarı gibiydi. Ne vardı acaba? Ne olmuştu ?

'Ab..Zeynep?' dedim. Az kalsın abla deyip pot kıracaktım. 

'Efendim Mısra?' 

'Bir şey mi oldu yüzünüzden düşen bin parça' dediğim an ikisi birlikte cevapladı.

'Yok bir şey!'

'Tamam..' dedim ve sustum. Of. Çatlayacağım şimdi ya! Söyleseler bir şey olacak sanki.

'Mısra bir mutfağa gelsene bir şey diyeceğim' diyerek mutfağa yöneldi ablam. Oh be sonunda biri anlatacak her şeyi..

'Geldim..' deyip bende peşinden gittim.

'Anlat bakalım ne oldu?'

'Ya bir şey söylemem gerekiyordu ona taa en başında. Ama söylemedim.. Bana çok kızdı. Belki abartılacak bir konu değil ama güveni sarsıldı. Bu yüzden senin ablan olduğumu söyleyeceğim. Sonra öğrenirse daha kötü olur.'

'Nasıl yani anlamadım. Neyi söyleyeceğiz?'

'Bizim kardeş olduğumuzu Mısra!' dediği an hiçbir şey diyemedim. Düşüncelerimle savaşmak zorunda kalmıştım.

Biz bunu nasıl diyeceğiz? Annem babamı aldatmış nasıl diyeceğiz abime.. 

Of ya of..