KUYTU KARANLIK

7.Bölüm & Araba &

BUGÜN ASLINDA BÖLÜMÜ PAYLAŞMAYACAKTIM. AMA UZUN SÜRE GEÇTİ DİYE PAYLAŞTIM. 

ELİMİZDEN KEŞKE BAŞKA ŞEYLER GELSE. DUA ETMEKTEN BAŞKA HİÇBİR ŞEY YAPAMIYORUZ. HER SAAT BAŞI GİTTİKÇE ARTAN ÖLÜ SAYISINA SADECE BAKABİLİYORUZ. İŞTE BU ÇOK ACI.

ALLAH ONLARA YARDIMCI OLSUN. HALA DAHA YERİN ALTINDA OLANLARA. ÇIKARILAMAYANLARA. KENDİNİ DEĞİL ARKADAŞINI DÜŞÜNENLERE.

DUALARIMIZ ONLARLA..

UMARIM BEĞENİRSİNİZ. / YORUMLARINIZI BEKLİYORUM.

Cihan oturmaya devam ederken kapı çaldı. Demet'in fotoğrafını gömleğinin cebine koyarak kapıyı açtı ve Zeynep'i gördü.

'Bulabildin mi?' dedi Cihan umutsuzca.

'Buldum bir tane..' diyerek içeriye yürüdü Zeynep. Poşeti bir yana kendini bir yana attı.

'Çok yoruldum.. Saatte epey geç oldu. Gidip yatsam iyi olacak' dedi ve merdivene yürümeye başladı.

'İyi uykular..' diye seslendi arkasından.  Zeynep de aynı karşılığı verdikten sonra odasına girdi.

Kapıyı kapattığında sanki huzur dolmuştu ruhu. Yalnızlığı sevmezdi ama yalnız kaldığında böyle huzurlu olurdu.  Hele bugün gerçekten de çok şey olmuştu. Gündüz vakti Bar'a gitmişti.. Gece de alışverişe .

Artık hayatın o güzel mucizevi olayı olan uykuyu tatma vakti gelmişti. Ve kendini uykunun güzel kollarına bıraktı. 

Zeynep'e göre rüya neyi istiyorsak onu görmekti. Hep annesiyle gezdiğini , gülüştüğünü , dertleştiğini görürdü. Onun en çok ihtiyacı olduğu zamanlarda annesi elinden alınmıştı.  Yine bir rüyasıydı bu.. Ama bu sefer başka bir rüya görüyordu. Annesiyle değil de..

'Dur dedim sana' diye koşturdu Zeynep çocuğun arkasından. Ama çocuk ses çıkarmadı. Arkasından koştu koştu.. Yüzünü göremedi. 

Sabaha kadar bunun haricinde annesiyle gezindiği rüyayı gördü. Kimse yoktu annesi ve Zeynep. Sahilde geziyorlardı. Üstlerinde uzun ve rahat elbiseleri vardı. Kuma basa basa ilerliyor , arkalarına dönüp bıraktıkları izlere bakıyorlardı. Uyandı..Sonra yatakta doğrulmaya başladı. Gözlerini açtı.

Biçareydi gözleri, yıkılmış.

Yeni kalkmış belli rüyalar ülkesinden.

&&&&

Kerem ise dün alışveriş dönüşünde kendini direk odasına atmıştı. Direk uykuya dalmıştı.

Sabaha kadar bir kız  güzel yüzüyle belirdi karşısında. Tam gözükmedi.. Ses çıkarmadı. Öylece durdu. Onun yüzüne dokunmaya çalıştı ama o zaman da yok oldu. Sonra saçları belirmeye başladı.. 

'Abi hadi uyan' diyerek kapıyı bile çalmadan içeri daldı Mısra.

Kerem ise sesin verdiği şokla birden doğruldu yatakta.. Rüyasını bölen Mısra'ya baktı..

'Çalsan ya şu kapıyı' dedi Kerem .

'Abi geç kalacaksın.. Kep törenin var bugün unuttun mu yine?' diyerek aşağı indi Mısra.

Kerem ise askılıkta ütülenmiş, düzenli şekilde asılmış olan takım elbisesini gördü. Gülümsedi.. Bitiyordu okul. 16 yılın verdiği yorgunluk bugün sona eriyordu.