14.Bölüm & Dost &

1.2K 53 12
                                    

Arkadaşlar, çok uzun zamandır bölüm gelmiyor biliyorum. Zamanım olmadı. Bilgisayara geçemedim. Özür diliyorum. Bu bölümü beğenirsiniz umarım. 

Zeynep elinde telefonu, kulağında kulaklığıyla huzurlu, bir yandanda sinir bozucu bir gece geçirdi. Arada kabusundan kalkıp elini yüzünü yıkadı.. Rüyasında Keremle Berra'nın sarıldığını görmüştü. Ama bugün yepyeni bir sayfa olacağı için içi rahat bir şekilde doğruldu yatağında. Ayaklarını yere değdirdi ve yavaşça kalktı. Dolabına yönelip eşyalarını çıkardı ve yüzünü yıkamak için lavaboya gitti.

&&&

Kerem ise o günden daha iyi bir şekilde uyandı bugün. Telefonunu aradı eliyle yatakta. 'Arasam ne olacak ki? Sanki açıp bakabileceğim' diyerek aramayı kesti. Mısra'ya seslendi.

'Mısra.. ?' 

Mısra abisinin sesini duyar duymaz koltukta doğruldu ve yanına gitti. 'Buradaydım abi.' dedi.

'Bugün hastaneden çıkıyorum değil mi?'

'Evet de..'

'Evet de ne?'

'Son kez  Zeynep'ten randevu aldım'

'Mısra kes şunu artık. Bana yardım etmeyi kes tamam mı? İstemiyorum randevu falan.'

'Ama abi.'

'Aması falan yok. Git doktora söyle çıkarın artık beni burdan'

'Tamam abi..'

&&&

Zeynep hastaneye girdi herkese gülümseyerek odasına doğru yöneldi. Arkasından koşarak gelen Mısra'yı fark etmemişti bile.

'Abla.. Nasılsın' dedi Mısra onu durdurarak.

'İyiyim' diye cevap verdi Zeynep.. 

'Abim bugün seninle randevusu vardı. Ama istemiyor.'

'İstemiyorsa gelmesin o zaman Mısra!' diyerek odasına girdi Zeynep.

&&&

Mısra çıkış işlemlerini halledip Kerem'i almaya giderken aklına bir fikir geldi. Kolundaki saate bakıp gülümsedi. 'Hiçbir şey için geç değil' diyerek Kerem'in yanına ilerledi.

Kerem yatakta otururken Mısra içeri girdi. 'Abi, çıkıyoruz' dedi ve kapıyı sonuna kadar açarak hasta bakıcının tekerlekli sandalyeyi içeri sokmasına izin verdi.

'Nasıl kalkacağım?' dedi ayaklarından yoksundu.

'Yaşar abi sandalye getirdi oraya oturtacak şimdi abi bekle..'

'Tamam' diyerek Yaşar'ın elini buldu Kerem. Elini tutup omzuna ağırlığını verdi ve sandalyeye oturdu.

'Rahat mısınız?' diye sordu Yaşar.

'Evet.. Teşekkürler.'

&&&

Mısra abisini sandalye ile iterken planını gerçekleştirmek için Zeynep'in odasına ilerledi.

'Sonunda çıkıyoruz şurdan' dedi Kerem.

'Hıhı evet..' Mısra'nın sesinden bir şeylerden nem kapan Kerem 'Sen bir şeyler karıştırmıyorsun değil mi?' diye sordu.

'Yo..Yok abicim ne karıştıracağım.'

'İyi bakalım.' 

Mısra yavaşça Zeynep'in odasının kapısını açtı. Ve oradan uzaklaştı.

Zeynep kafasını kaldırıp kapıya baktı ve sandalyedeki Kerem'i gördü.

Kaşlarını çatıp 'Hani gelmek istemiyordun' dedi.

'Zeynep sen misin?'

'Evet..'

'Ne işin var burda?'

'Odamın kapısındasın Kerem farkında mısın bilmiyorum ama.'

'Ah Mısra ah..'

'Dur seni içeriye alayım bekle' diyeıp Kerem'in ynına gitti Zeynep. Yanından geçerken onun kokusunu hissetmişti.. İşte yine aynı kalp atışıydı bu. Aynı heyecan.. Ellerini sıkıp sandalyeyi itmeye başladı.. 'Ne derdin var bakalım?' dedi yerine geçerken.

'Terk etti.'

'Kim?' dedi merakla Zeynep. Berra mıydı? Şuanda sevinmek ile üzülmek arasında bir kez daha gidip gelmişti.. 

'Berra diye biri..'

'Niye peki?' dedi Zeynep tekrardan merakına yenik düşerken.

'Göremiyorum diye.. Yürüyemiyorum diye..'

'Başka sebepleri olamaz mı? '

'Ne gibi sebepler..'

'Belki de seni gerçekten sevmiyordu..' diye cevapladı Zeynep zorlukla.

'Belki de.. ' dedi Kerem gözlerini yukarıya kaldırırken.

Zeynep yutkundu ve en çok merak ettiği soruyu sordu.

'Sen onu çok mu sevdin?'

'Bilmem, sevdim herhalde. Ya da sevemedim. Gerektiği kadar sevemedim. Sevsem gider miydi? Sevsem hep yanında olacağımı hissederdi.Kaçtı benden, annemde kaçtı. ' Kerem durdu ve akan gözyaşlarını eliyle sildi. Ve konuşmasına devam etti.

'Mahvoldum ben tamam mı? O gitti. Annem gitti. Beklemiyordum bunları. Karanlığım artıyor. Siyah bin kat daha siyah olmaya başladı Zeynep. İyice kuytu karanlıkta kayboluyorum ben. Deniyorum şu içimdeki acı varya susturmaya çalışıyorum onu yapamıyorum.'

Zeynep yerinden kalktı ve her şeyi; duygularını bir kenara bırakıp Kerem'e sarıldı.

'Ben buradayım. Hep burada olacağım.Yanından hiç ayrılmayacağım söz veriyorum'

KUYTU KARANLIK Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin